Κύριε Διευθυντά,
Διαβάσαμε στην εφημερίδα σας, “Χανιώτικα νέα”: “Μουεζίνης πέθανε μέσα στο χώρο της Αγ. Σοφίας…”
Είδηση όχι ευχάριστη, όταν ακούς ότι κάποιος άνθρωπος έχασε τη ζωή του, όσο και αν αυτός είναι άγνωστος, όσο και αν αυτός είναι άλλης εθνικότητας ή άλλης θρησκείας.
Για το συγκεκριμένο περιστατικό, με το άκουσμα της είδησης, το μυαλό αρκετών ορθοδόξων χριστιανών θα έκανε ίσως κάποιες σκέψεις. Ο άνθρωπος αυτός ήταν ένας εκπρόσωπος της θρησκείας του Οθωμανικού κράτους. Καλούσε με την τυπική διαδικασία της θρησκείας του, τους πιστούς για να προσευχηθούν. Προσευχή σε ένα τζαμί, χώρο ιερό γι’ αυτούς. Τόπος λατρείας του.
Το να καλεις όμως, πιστούς Οθωμανούς, για προσευχή σε έναν ορθόδοξο ναό που επί 1500 χρόνια ήταν ο φωτεινός φάρος της Ορθοδοξίας, ήταν ο τόπος λατρείας της Ορθοδοξίας, ναός όπου εκεί τελέσθηκαν άπειρες λειτουργίες, έγιναν λιτανείες, στέψεις αυτοκρατόρων, δεήσεις, είναι αταίριαστο να υμνείται ο Θεός άλλης θρησκείας. Τόσο ανάρμοστο, όσο να κληθούμε οι ορθόδοξοι για να αναστήσουμε τον Χριστό, την Ανάσταση σε τζαμί. Βέβαια, ο Χριστός μας, μας δίδαξε ότι ο Θεός και πατέρας μας είναι πανταχού παρόν.
Πιο ταιριαστό είναι να προσευχηθεί ένας πιστός σε εξωτερικό χώρο παρά ένας ορθόδοξος σε τζαμί ή ένας Οθωμανός σε ναό της Ορθοδοξίας.
Βεβηλώνεται ο χώρος, ταπεινώνονται οι πιστοί. Το κτίσμα του ναού της Σοφίας του Θεού, η Αγία Σοφία, είναι ένα κτίσμα μεγαλειώδες, άντεξε 1500 χρόνια, έχει ψυχή. Οι τοίχοι της κρατάνε μέσα τους μια ιστορία χρόνων. Υπάρχουν κάποιες δυνάμεις μέσα του που λειτουργούν στις ψυχές των ανθρώπων της Ορθοδοξίας.
Κάθε σπιθαμή ένα γεγονός, κάθε πέτρα μια ιστορία.
Μπορεί να σκεφθεί κάποιος ότι το γεγονός του Μουεζίνη ήταν ένα γεγονός που συμβαίνουν πολλά κάθε μέρα παντού και πάντα. Ήταν όμως έτσι; ήταν επισήμανση του αταίριαστου; ήταν ένα προμήνυμα για διόρθωση του λάθους; της βεβήλωσης; είναι ένα γεγονός που προβληματίζει;
Οι πιστοί του Οθωμανικού κράτους θα συνεχίσουν να λατρεύουν τον Θεό τους με κατάνυξη στον χώρο της Αγ. Σοφίας; Όσο και αν κρύψανε με κουρτίνες ή χαλιά, τοίχους και δάπεδα, η ιστορία είναι στις ψυχές όλων μας, όλης της ανθρωπότητας. Είναι στρουθοκαμηλισμός. Όπως η στρουθοκάμηλος κρύβει το κεφάλι μόνο και νομίζει ότι δεν την βλέπουν ολόκληρη, έτσι και οι Τούρκοι κρύψανε την ιστορία κάτω από κουρτίνες. Η ιστορία ζει, ακτινοβολεί στα πέρατα της Οικουμένης και δεν αμφισβητείται από κανέναν.
Ευχαριστώ πολύ για την φιλοξενία
Μαριάννα Μαυροματάκη
