» Β’ συνέχεια από το πρώτο μέρος
Με 23 υποκεφάλαια του βιβλίου του δρος Κωνσταντίνου Γρίβα (εκδόσεις Λιβάνη) με τίτλο “Η Στρατιωτική άνοδος της Κίνας και η γεωπολιτική του πολέμου στη Μέση Ανατολή”. Μια εισαγωγή στη γεωγραφία των πολεμικών τεχνολογιών της ασφάλειας και των αφοπλισμών στην ευρύτερη Μέση Ανατολή και την Ασία.
Ενα βιβλίο ιδιαίτερης σημασίας και αξίας με αναλυτικά στοιχεία για όλα τα συμβαίνοντα εδώ και είκοσι χρόνια (με έμφαση από εκείνα τα δραματικά γεγονότα που σηματοδότησαν από το 2001 -με την υπερτρομοκρατική διάπραξη που έγινε με την ανατίναξη των δύο πύργων, συμβόλων, της παγκόσμιας εμποροκρατίας στη Ν. Υόρκη.
Για να εισέλθει, από τότε, η ανθρωπότητα στον διευρυνόμενο κύκλο της αντι-τρομοκρατίας και της υπερ-εκμετάλλευσης. Μία “άγραφη” συνθήκη υπερβίας και ανεξέλεγκτης μονοπολιτικής υπερ-κυριαρχίας, η οποία επιβάλλεται ανελέητα με ποταμούς αιμάτων και μαζικής – συνεχιζόμενης, ως σήμερα, αλλά φοβούμεθα και ως αύριο. Με πλήρη αδιαφορία για την επισυμβαίνουσα καταστροφή στην ανθρωπότητα και στον πλανήτη ολόκληρο.
ΕΦΙΑΛΤΙΚΟ ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΟΔΗΓΗΘΗΚΕ Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ
Με συνέπεια να δημιουργηθεί το εφιαλτικό αδιέξοδο στο οποίο οδηγήθηκε η ανθρωπότητα ολόκληρη καθώς και ο μικρός πλανήτης Γη στον οποίο -μοναδικά ως τώρα- κατοικούν λογικά ανθρώπινα όντα που τον καταστρέφουν τόσο παράλογα. Για να προετοιμάζονται και άλλα μεγάλα -ιστορικά έθνη- όπως η Κίνα να διεκδικήσουν την υπερισχύ του νέου τόσο με οικονομική υπερ-εκμετάλλευση παράλληλα με νέα υπερ-όπλα, ακόμα και υπερ-καταστροφή.
Με πυραυλικά – αντιπυραυλικά συστήματα στο γεωσύστημα της Μέσης Ανατολής (κυρίως λόγω των ενεργειακών πετρελαϊκών πηγών), αλλά με μείζονες κινδύνους για τον κόσμο ολόκληρο και τη χώρα μας ειδικότερα.
ΟΜΩΣ Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ “ΑΦΟΠΛΙΖΕΤΑΙ” ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ
Ενα γεγονός που συντελείται ανεξήγητα μέσα στη σημερινή και την αυριανή -πολεμοχαρή- ακόμα και με κυβερνοπολέμους – πραγματικότητα. Αντίθετα με την Τουρκία, που, όπως αποκαλύπτεται στο βιβλίο του Κ. Γρίβα, αφενός παράγει δικές της τεχνολογίες εξοπλισμών, υπερ-εξοπλίζεται με εισαγωγές νέων εξοπλισμών. Ενώ πιο επικίνδυνα, έχει γίνει ο μεγάλος καταλύτης διαμεσολάβησης, για προώθηση επικίνδυνων εξοπλιστικών τεχνολογιών σε άλλα κράτη Ασίας, Μ. Ανατολής, ακόμα και της Κίνας και της Απω Ανατολής… Για να διαδραματίζει ιδιαίτερα ρόλους, με την ανοχή – συνενοχή και του ΝΑΤΟ του οποίου είναι μέλος “διακεκριμένης” δραστηριότητας, για τη γεωπολιτική του πολέμου στη Μέση Ανατολή. Με το Ιράν να αποτελεί μια διαρκή πυρηνική απειλή. Την οποία, τώρα, τη διαχειρίζεται η Αμερική. Πλην όμως, παρόμοια απειλή αποτελεί το Ισραήλ, που όμως αυτό προσανατολίζει η πολιτική “συν-υπάρξεων” με όλους τους γειτονικούς αντιπάλους του, αλλά με δικό του έλεγχο για διασφάλιση πρωταρχικά των δικών του συμφερόντων και, βασικών, διασφαλίσεων. Διαφορετικά, το Ισραήλ, όπως επισημαίνει ο δρ Κ. Γρίβας, ενδέχεται να “εκβιάσει” τη Δύση ακόμα και με προσέγγιση της Κίνας για συνομιλίες κοινών αμυντικών και επιθετικών συμφερόντων για τα νέα υπερ-όπλα λέιζερ υψηλής ισχύος.
Στο πρώτο μέρος του βιβλίου “Η Στρατιωτική άνοδος της Κίνας…” περιέχονται 23 κεφάλαια μεγάλου ενδιαφέροντος τα οποία παρατίθενται με τους τίτλους παρακάτω. Ομως, μέσα σ’ αυτά τα πολύ ενδιαφέροντα κείμενα περιλαμβάνονται τα κρίσιμου ενδιαφέροντος κείμενα τα οποία εμπεριέχονται στον κάτωθι κατάλογο των 23 θεμάτων τα οποία αναφέρουμε ξεχωριστά εδώ. Αυτά έχουν τους τίτλους: α) Επίθεση στο Ιράν: πυρηνικός αφοπλισμός, β) Χρειάζεται πράγματι το Ισραήλ το πυρηνικό του οπλοστάσιο, γ) Τα πλεονεκτήματα του πυρηνικού αφοπλισμού, δ) Η απατηλή γοητεία της άμεσης επίθεσης, ε) Ποιος χρειάζεται τα πυρηνικά κ.λπ. στα οποία θα αναφερθούμε σε ξεχωριστό κείμενο.
Πάντως η ενδιαφέρουσα σειρά των 23 κεφ. έχει ως εξής:
1) Η γεωγραφία των πολεμικών τεχνολογιών στην ευρύτερη Μέση Ανατολή. 2) Οι ωδίνες ενός νέου πολυπολικού κόσμου. 3) Μια ασαφής νέα πολιτική γεωγραφία στη Μ. Ανατολή. 4) Η επίθεση τη Λιβύη. 5) Δυτική επέμβαση στη Συρία: Δυσκολίες και γεωπολιτικές στοχοθετήσεις. 6) Ασαφής κατάσταση στο συριακό θέατρο επιχειρήσεων. 7) Η νέα πολιτική γεωγραφία της Μέσης Ανατολής θα είναι περισσότερο αντιδοτική. 8) Ο γεωστρατηγικός ρόλος των πυραυλικών και αντιπυραυλικών συστημάτων στο γεωσύστημα της Μέσης Ανατολής. 9) Η γεωπολιτική σημασία του ιρανικού πυρηνικού προγράμματος. 10) Πόσο ρεαλιστική είναι μια στρατηγική ισραηλινή επίθεση στο Ιράν; 11) Η στρατηγική καχυποψίας στο σύστημα αντιπαράθεσης Ιράν – Ισραήλ. 12) Πυρηνική επίθεση ή κρούση με συμβατικούς βαλλιστικούς πυραύλους. 13) Οι υπόγειες εγκαταστάσεις του Ιράν και οι δυνατότητες της ισραηλινής αεροπορίας να τις προσβάλει. 14) Επίθεση στο Ιράν ή πυρηνικός αφοπλισμός. 15) Τα πλεονεκτήματα του πυρηνικού αφοπλισμού. 16) Η απατηλή γοητεία της άμεσης επίθεσης. 17) Ποιος χρειάζεται τα πυρηνικά; 18) Υποκατάστατα των πυρηνικών; 19) Πυροβόλα λέιζερ, ηλεκτρομαγνητικά πυροβόλα και διηπειρωτικοί πύραυλοι με συμβατικές κεφαλές. 20) Διηπειρωτικοί πυρηνικοί πύραυλοι ανά τον κόσμο 21) Η αντιπυραυλική άμυνα του Ισραήλ επηρεάζει έμμεσα τις διεθνείς ισορροπίες. 22) Πύραυλοι Cruise. 23) Αντιπυραυλικά συστήματα…
ΩΔΙΝΕΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΗΣ ΡΑΓΔΑΙΑ ΑΝΑΠΤΥΣΣΟΜΕΝΗΣ ΚΙΝΑΣ
Σ’ αυτά τα εξαιρετικώς ανησυχητικά κεφάλαια για νέα τρομερά όπλα καταστροφής που παράγει και πουλάει πλέον διεθνώς η Κίνα ο συγγραφέας μας δίνει συγκριτικές πληροφορίες για το εξοπλιστικό delirium που έχει καταλάβει την Κίνα για να φθάσει να ξεπεράσει στρατιωτικά και εξοπλιστικά την Αμερική, αλλά και άλλες χώρες που επιδιώκουν την εξοπλιστική θωράκιση, τη στρατιωτική υπεροχή “σε εκατομμύρια φθηνό κρέας για σφαγή…”.
Ομως ποια είναι η τεχνολογία των πολεμικών τεχνολογιών στην ευρύτερη Μέση Ανατολή και στην Ασία και ποιες όμως οι ωδίνες ενός πολυπολιτικού κόσμου, όταν είναι τόσο ασαφής η νέα πολιτική γεωγραφία στη Μ. Ανατολή και πιο ασαφής η κατάσταση στο συριακό θέατρο πολέμου και επιχειρήσεων με προοπτικές η νέα πολιτική γεωγραφία της Ευρώπης να είναι περισσότερο αντιδυτική…
Ας δούμε πρώτα τα ενδεχόμενα για ωδίνες· αυτές μπορεί να δημιουργηθούν και να πραγματοποιηθούν άμεσα από την Κίνα για την εξυπηρέτηση συγκεκριμένων στοχοθετήσεων της κινεζικής γεωστρατηγικής. Η σημαντικότερη από τις οποίες όπως σημειώνεται στο βιβλίο (σελ. 20) είναι η κάλυψη των διαρκώς αυξανόμενων ενεργειακών αναγκών της Κίνας.
Με δεδομένο ότι τα σημαντικότερα ενεργειακά αποθέματα του πλανήτη, τουλάχιστον για την επόμενη δεκαετία – εικοσαετία εντοπίζονται στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Γεγονός που επιβάλλει στην κινεζική πολιτική να είναι σε θέση να εξασφαλίζει τη ροή ενέργειας από τη συγκεκριμένη περιοχή. Οπου η προμήθεια οπλικών συστημάτων στις πετρελαιοπαραγωγικές χώρες είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος για να εξασφαλίζει η Κίνα τις μεγάλες ποσότητες ενεργειακών προϊόντων, αυξάνοντας τις εξαγωγές της και στον τομέα των οπλικών συστημάτων όπως και σε όλα τα είδη της σύγχρονης κινεζικής βιομηχανικής παραγωγής πολλών προϊόντων.
Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΧΩΡΑ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗΣ ΕΞΟΠΛΙΣΜΩΝ
Σ’ αυτή τη μεγάλη εξαγωγική προσπάθεια κινεζικών εξοπλιστικών προϊόντων άμυνας και επίθεσης η Κίνα εκτός της Βόρειας Κορέας έχει στοχεύσει και σε άλλες ασιατικές – αραβικές και μεσοανατολικές χώρες, ακόμα όμως αυτή η πολλαπλή οικονομική – ενεργειακή αύξηση των κινεζικών εξοπλισμών σε ολόκληρη την Ασία κ.λπ. θα ενισχύσει και θα επιταχύνει την ευρύτερη προσπάθεια του κινεζικού εκσυγχρονισμού.
Κυριότερες χώρες της κινεζικής επίτευξης συμφωνιών για εισαγωγές κινεζικών εξοπλιστικών προγραμμάτων σε αυτές τις άλλες χώρες για εξασφάλιση από αυτές ενεργειακών προϊόντων που η Κίνα τα έχει άμεση ανάγκη. Με κεντρική επιδίωξη να κερδίσει η Κίνα να βρεθεί σε σχέση υπερ-ισχύος έναντι της Αμερικής όπως γράψαμε και προχθές οι κινεζικές πολεμικές τεχνολογίες και μεθοδολογίες μπορούν να φθάσουν στο Ιράν κι ακόμη πιο πέρα.
Μια από τις χώρες – γέφυρες εκτός τη Βόρειο Κορέα, μπορεί να είναι το Πακιστάν που συνεχώς και περισσότερο διευρύνει τις σχέσεις του με την Κίνα και το Πακιστάν με αυτή, το οποίο όμως έχει και δικά του συστήματα τα οποία μπορεί να τα εξάγει δι’ αυτού…
Το σημαντικό όμως που σημειώνει και αποδίδει σημασία ο συγγραφέας Κωνσταντίνος Γρίβας είναι η τουρκική ανάμειξη στο μεγάλο παιχνίδι της διαμεσολαβητικής -ως μέσου γέφυρας- χώρας που αποκαλύπτει πως είναι η Τουρκία. Η οποία κρίνεται ως πιο αποσταθεροποιητική, εν δυνάμει, χώρα. Η οποία διατηρεί σχέσεις με το Πακιστάν αλλά, συνάμα, και με το Ιράν. Για να μπορεί να λειτουργήσει δίαυλος μεταξύ αυτών των δύο συγκεκριμένων χωρών, αλλά και μεταξύ άλλων ακόμα και με την Κίνα, τη Νοτιο-αφρικανική Ενωση και τη βιομηχανία των πολεμικών υλικών όπως και με τη βραζιλιανική μέσω αφρικανικής ένωσης, η τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ και απέχει στους ευρύτερους δυτικούς θεσμούς. Για να μπορεί να έχει δυνατότητες πρόσβασης στις δυτικές τεχνολογίες στις οποίες δεν έχει πρόσβαση η Κίνα.
Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟΓΥΜΝΩΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΕΣ
Για να πει εμφατικά και τα εξής ο συγγραφέας Κων/νος Γρίβας: “…Με άλλα λόγια, η Τουρκία θέτει υποψηφιότητα στο να εξελιχθεί σε κομβική χώρα του διεθνούς συστήματος, σε ό,τι αφορά τη διάδοση των επιτευγμάτων της κινεζικής επανάστασης στις στρατιωτικές υποθέσεις στο ασταθές γεωσύστημα της Μέσης Ανατολής καθώς και στο να μεταφέρει στην Κίνα κρίσιμες τεχνολογίες δυτικής προέλευσης, που θα επιταχύνουν την εξέλιξη της επανάστασης αυτής και κάτι ακόμα που πρέπει να επισημανθεί είναι το ισχνό αλλ’ όχι αδύνατο ενδεχόμενο να μπει στον πειρασμό το Ισραήλ να προσφέρει κρίσιμες στρατιωτικές τεχνολογίες στην Κίνα, με αντάλλαγμα η τελευταία να επιτρέψει τη ροή επικίνδυνων οπλικών συστημάτων και τεχνολογιών προς δυνάμεις επικίνδυνες για την ασφάλεια του εβραϊκού κράτους.
Το πρόβλημα όμως είναι (κυρίως για την Ελλάδα) ότι η ανερχόμενη τουρκική πολεμική βιομηχανία δημιουργεί μείζον πρόβλημα ασφάλειας για την Ελλάδα, ιδιαίτερα, μάλιστα τώρα, που η τρόικα απαιτεί να κλείσει όλες τις ελληνικές βιομηχανίες πολεμικού υλικού με συνέπεια η Ελλάδα να κινδυνεύει άμεσα από τη μεγιστοποιούμενη τουρκική πολύπλευρη και πολύμορφη εξοπλιστική ΙΔΙΑ παραγωγή και διεθνή εισαγωγή νέων εξοπλιστικών τεχνολογιών.
Βέβαια αυτή η πραγματικότητα δημιουργεί και θα δημιουργήσει μεγαλύτερες ωδίνες για την ειρήνη και την ελληνική ασφάλεια.
Ομως, γι’ αυτή την επικίνδυνη προοπτική για τα ελληνικά συμφέροντα ασφαλείας, αλλά και ανάπτυξης ίδιας εξοπλιστικής παραγωγής, οι ελληνικές αντιδράσεις απέναντι στις απαιτήσεις της τρόικας ή άλλων κύκλων “στρατηγικών” συμφερόντων δεν υπάρχει αποφασιστική αντίδραση από τους υπεύθυνους πολιτικούς στρατιωτικούς. Αλήθεια ποιοι Ελληνες δεν σωπαίνουν και δεν αγωνίζονται για τη ματαίωση των σχεδίων αμυντικής, ουσιαστικά, απογύμνωσης της Ελλάδας;
ΑΛΛΑ Η ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ TΗΣ ΜΕΣΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΝΤΙΔΥΤΙΚΗ
Με αυτόν τον υπότιτλο του πρώτου μέρους του βιβλίου “Η στρατιωτική άνοδος της Κίνας…” ο συγγραφέας αναφέρεται στην ευρύτερη πολιτική γεωγραφία που έχουν δημιουργήσει οι εξεγέρσεις στη Μ. Ανατολή. Για να βλέπουμε ότι αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι η δημιουργία μιας εξαιρετικά επικίνδυνης κατάστασης για τις Η.Π.Α., αλλά και τη Δύση γενικότερα.
Αν πράγματι προχωρήσει η ενίσχυση των δημοκρατικών διαδικασιών στις χώρες αυτές, αυτό σημαίνει ότι το Ισλάμ ως στοιχείο της εσωτερικής, αλλά και της εξωτερικής, πολιτικής τους ταυτότητας θα ενισχυθεί έντονα, μόνο και μόνο γιατί αποτελεί οργανικό στοιχείο της ταυτότητας των λαών αυτών. Αυτό όμως σημαίνει ότι είναι εξαιρετικά πιθανό να ενισχυθούν οι αντι-δυτικές τάσεις, στο εσωτερικό των χωρών της περιοχής. Με ενδεχόμενη μια συγκρουσιακή διάσταση των αραβικών χωρών με το Ισραήλ.
Γεγονός που θα αρκεί για να συμπαρασύρει και τις σχέσεις τους με τις Η.Π.Α. Εν τούτοις, μπορεί να τεθεί το διερώτημα γιατί οι Η.Π.Α. δεν “πουλάνε” το Ισραήλ και να γίνουν ξεκάθαρα φιλοαραβικές στην εξωτερική πολιτική. Για να γίνουν ξεκάθαρα από τη μια στιγμή στην άλλη σε ήρωες του ισλαμικού κόσμου και να μετατρέψουν όλη αυτή τη νέα γεωπολιτική πραγματικότητα σε πολύτιμο κεφάλαιο;
Αυτό φυσικά είναι απολύτως ανέφικτο για μια σειρά από λόγους. Με τον λιγότερο σημαντικό από αυτούς (αλλά μάλλον επαρκής για να καταστήσει αδύνατη παρόμοια εξέλιξη) είναι η επιρροή του εβραϊκού λόμπι στους εσωτερικούς μηχανισμούς εξουσίας και διαμόρφωσης πολιτικής στην Ουάσιγκτον…
Χωρίς παράλληλα να ξεχνάμε ότι το Ισραήλ είναι μια από τις μεγάλες δυνάμεις του πλανήτη σε ό,τι αφορά τις στρατιωτικές (μαζί με το πυρηνικό του οπλοστάσιο) και τις ευρύτερες γεωστρατηγικές του ικανότητες – δυνατότητες…
Πολλές από τις διαπιστώσεις για τις εξελίξεις στη νέα γεωγραφία της Μ. Ανατολής είναι γνωστές, όπως αναφέρεται στο βιβλίο. Ομως, εκείνο που δεν είναι ακόμη τόσο γνωστό είναι ότι η ραγδαία αναπτυσσόμενη πολεμική τεχνολογία, που προάγει η Κίνα μπορεί να οδηγήσει σε καταστάσεις σε βάρος των Η.Π.Α. και της Δύσης, μιας κρίσιμης κατάστασης σε βάρος τους, μέσα σε μια σίγουρα ταραχώδη -σε βάρος τους- νέα πραγματικότητα.
