∆ώρο Γιορτής, δώρο για τις Γιορτές τις λαµπρές που ξηµερώνουν στην πόρτα µας µε τα Γέννα του Σωτήρα, τα ευλογηµένα… Ήρθε στα χέρια µου το Ηµερολόγιο του 2024 που εξέδωσε το Αννουσάκειο Ίδρυµα, πρώτη σχετική δράση, αν θυµούµαι καλά.
Ωραία δουλειά! Από τους τρόφιµους οι ωραίες ΦΩΤΟ, µε όλα τα συµβολικά πλάνα των χώρων, τα πρόσωπα τα κουρασµένα µε τον τιµητικό ιστορισµό τους, να βρίσκουν γαλήνη, περίθαλψη, σιγουριά και επιούσιον, στο περιούσιον ετούτο κι ευλογηµένο ‘‘καταφύγιο’’ στα τελειώµατα του βίου τους. Για όλα και σε όλους συγχαρητήρια πολλά…
Είµαι κοντά στο Ίδρυµα δεκαετίες, τουλάχιστον τρεις, περισσότερο δηλαδή από τρεις, και γνωρίζω το ζωτικό, υγιές ‘‘αίµα’’ µε το οποίο ποτίζονται επαρκώς όλες οι λειτουργίες εκεί! Μα όλες! Από το προσωπικό, τη δ/νση, τους εθελοντές, τους φίλους!
…Πριν το ανοίξω, µε συγκινεί η αισθητική της αφής! ∆ύο χέρια, νεανικά, δροσερά, κλείνουν στις χούφτες τους το ηλικιωµένο ‘‘ιερωµένο χέρι’’ στοργικά. Γλυκά, ευγνώµονα…
Ο Σεβασµιώτατος στη δεύτερη σελίδα, χαιρετίζει και εύχεται.
«Όταν ο ήλιος δύει, ο σοφός λαός µας λέει ότι ο ήλιος βασιλεύει. Και ο πιστός, ο άνθρωπος του Θεού, όταν γερνάει και γέρνει προς τη δύση του, πορεύεται σε βασιλεία, στη Βασιλεία του Θεού, αφήνοντας πίσω του, φως ιλαρό…»
Ακολουθεί κείµενο – επιστολή, µε έξοχο λόγο, ενός γονιού.
Σε αγαπώ παιδί µου!
Αξίζει να παραθέσω µερικές παραγράφους, εκπέµπουν τόσα συναισθήµατα, τόση ανθρωπιά αυτές οι σκέψεις του ανήµπορου πια, γονιού.
• Όταν µια µέρα µε δεις ‘‘γέρο’’, εάν λερώνοµαι όταν τρώω και δεν µπορώ να ντυθώ, έχε υποµονή. Θυµήσου πόσο καιρό µου πήρε για να σου τα µάθω αυτά, όταν εσύ ήσουν µικρός.
• Όταν κάποιες φορές δεν µπορώ να θυµηθώ ή χάνω το συνειρµό των λέξεων, δώσε µου χρόνο για να θυµηθώ και εάν δεν τα καταφέρω, µη θυµώνεις…
• Όταν τα πόδια µου είναι κουρασµένα και δεν µου επιτρέπουν να βαδίσω, µη µου συµπεριφέρεσαι σαν να είµαι ένα ‘‘βάρος’’, έλα κοντά µου µε τα δυνατά σου µπράτσα, όπως έκανα εγώ όταν ήσουν µικρός και έκανες τα πρώτα σου βήµατα.
• Προσπάθησε να καταλάβεις πως στην ηλικία µου δεν ζεις, επιβιώνεις.
• Βοήθησέ µε να περπατήσω, βοήθησέ µε να τελειώσω τις ηµέρες µου µε αγάπη και υποµονή.
«Σε αγαπώ παιδί µου…»
Συγχαρητήρια και πάλι.
Χρόνια Πολλά
«Το παρόν Ηµερολόγιο µε τίτλο “Απόσταγµα Σοφίας” γεννήθηκε µέσα από τη µονοτονία της καθηµερινότητας που βιώνουν κάθε έκφανση της ζωής, σε αρµονία µε τη γαλήνη της φύσης. Είναι εσωτερική ανάγκη όπου το απλό, το φυσικό, το αυθόρµητο, δίνει τις δικές του µοναδικές πινελιές στη διαδικασία της γήρανσης.
Πρωταγωνιστές του εγχειρήµατος οι ένοικοι του Ιδρύµατος, που φεύγοντας από το απάνεµο λιµάνι τους, ποζάρουν µε χαµόγελο στον φακό της ζωής, που ακόµη τους χαρίζει στιγµές ευτυχίας και αγαλλίασης. Κάθε ένας και κάθε µία προσωπικά, στέλνει ένα απόσταγµα σοφίας και τη µεγαλοψυχία της ψυχής. Είναι οι απόµαχοι της ζωής που τολµούν να βιώσουν κάθε οµορφιά του κόσµου, ατενίζοντας το µέλλον µε γαλήνη και αποδοχή».
Ο διοικητικός διευθυντής του Αν. Ιδρύµατος πρωτοπρεσβύτερος του Οικουµ. Θρόνου π. Αρετάκης Αντώνιος».
