«Η τέχνη δεν είναι αυτό που βλέπεις, αλλά αυτό που κάνεις τους άλλους να δουν»
Edgar Degas,1834-1917,
Γάλλος ζωγράφος & γλύπτης
Η τέχνη είναι μια διαρκής αναζήτηση εκφραστικών μέσων και ένας εσωτερικός διάλογος του δημιουργού που οδηγεί σε διάλογο με τους γύρω του… Και όταν μάλιστα η τέχνη είναι επενδυμένη από ισχυρό συναισθηματικό κίνητρο στρατεύεται στο μεράκι και δεν εγκλωβίζεται σε κανόνες και τεχνικές, λειτουργεί ως κινητήρια δύναμη δημιουργίας, ως δυνατότητα αποφόρτισης, απελευθέρωσης, ενίοτε και ως ανατρεπτική βάση υποστήριξης στο αυτονόητο.
Στην περίπτωση της Αναστασίας Λουκέρη , εκπαιδευτικού Φυσικής Αγωγής με οργανική θέση στο 6/θέσιο Δημοτικό Σχολείο Κριτσάς Λασιθίου, η τέχνη της ζωγραφικής έσπασε τα στεγανά της ατομικότητας και έχει διεισδύσει με απαράμιλλη δημιουργικότητα στον τρόπο που συνδιαλέγεται με τους μαθητές της στον τόπο που εργάζεται , στο μικρό σχολείο που αγκάλιασε τις πρώτες της εικαστικές απόπειρες
Η Αναστασία ξαφνιάζει με την αμεσότητα του λόγου της όταν αναφέρεται στην σχέση της με την τέχνη της ζωγραφικής, αλλά και όταν θεωρεί αυτονόητο να εκθέσει τα έργα της προκειμένου να βελτιώσει μέσα από τα έσοδα της πρώτης ατομικής της έκθεσης τις υποδομές του μικρού σχολείου της οργανικής της θέσης. Δεν διστάζει επειδή είναι αυτοδίδακτη, επενδύει στη δύναμη που της μεταγγίζει η κίνηση του πινέλου και τολμά να ρισκάρει για να μεταγγίσει την αγάπη που η ίδια αντλεί από τη ζωγραφική στο σχολείο της που κρίνει ότι έχει ανάγκη να υποστηρίζεται συνεχώς και στην υλικοτεχνική του υποδομή, προκειμένου να έχουν οι μαθητές της την ασφάλεια και τα μέσα να εκφράζονται και να δημιουργούν:
«Η ζωγραφική για μένα είναι πολλά πράγματα την ίδια στιγμή. Ανάγκη για έκφραση ψυχής, δημιουργικότητα, χόμπι. Από μικρή αγαπούσα την κίνηση που κάνει το χέρι με το πινέλο. Η κίνηση αυτή μοιάζει με την κίνηση του κεντήματος ή με το ανακάτεμα του φαγητού στη μαγειρική. Και μόνο το άγγιγμα του πινέλου και το βύθισμα του στο χρώμα, μου αλλάζει θετικά τη διάθεση!!!!Όμως όταν πιάνεις καμβά και ακρυλικά για πρώτη φορά στα 42 σου χρόνια, το πιθανότερο είναι οτι σπαταλάς τα χρήματα σου σε μουντζούρες και πασαλείμματα…Το πείσμα μου να πετύχουν οι πίνακες μου ,μετέτρεψε τις μουτζούρες σε λουλουδάκια του αγρού και αργότερα σε μορφές.
Υπηρετούσα στο Δημοτικό .Σχολείο Κριτσάς Λασιθίου. Οι πρώην μουτζούρες μεταλλάχθηκαν σε σκηνικά για θεατρικές παραστάσεις με τους μαθητές.
Ο μικρός πρίγκιπας, τα αρχαία ολυμπιακά δρώμενα και η χριστουγεννιάτικη γιορτή του σχολείου” καταδέχτηκαν ” τα σκηνικά μου. Το σκηνικό για την περσινή γιορτή των Χριστουγέννων βγήκε λίγο… μεγάλο. Ήταν 3μ.επί 1,80μ.περίπου.
Εκπροσώπησα το ίδιο σχολείο με ένα αρκετά μεγάλο πανό από καμβά στο Παιδικό Φεστιβάλ Αγίου Νικολάου,το 2015.Το θέμα του πανό αντιστοιχούσε στο θέμα του φεστιβάλ: «ΦΩΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ» Το πανό αυτό δουλεύτηκε στα πλαίσια της ευέλικτης ζώνης. Ήταν χωρισμένο σε τρεις κάθετες ενότητες. Το φως της ημέρας, το φως στο δειλινό και το φως της νύχτας. Σε κάθε ενότητα συνδυαζόταν η φύση με την τεχνολογία π.χ. οι ηλίανθοι ήταν ταυτόχρονα και πρίζες!!!!!Το πανό αυτό κοσμεί το διάδρομο του Δημοτικού Σχολείου Κριτσάς. Στον ίδιο διάδρομο του σχολείου “κολυμπούν” τα ψάρια της διαφορετικότητας. Στο δικό μας το σχολειό το μεγάλο ψάρι ΔΕΝ τρώει το μικρό. Αγαπάμε ΤΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ.Ένας αρκετά μεγάλος πίνακας με τον ωκεανό και πολλά είδη ψαριών, χταπόδι, κοράλια κ.α. δουλεύτηκε διαθεματικά σε συνδυασμό με το μάθημα των Θρησκευτικών.
Για μένα τόσο το μάθημα της Φυσικής Αγωγής, όσο και τα εικαστικά είναι ένα ισχυρό εργαλείο για την “κατάκτηση” των μικρών μου μαθητών. Ο εκπαιδευτικός είναι παράδειγμα προς μίμηση. Στόχος μου να διδάξω στους μαθητές τη χαρά της δημιουργικότητας ,την αυτενέργεια ,τον αυτοκαθορισμό ,την έμπνευση ,την ευθύνη και το ρίσκο. Όσο για το προσωπικό μου ρίσκο, σίγουρα το να αναλαμβάνεις έκθεση ζωγραφικής σ΄ έναν τόσο μικρό τόπο και στο χώρο εργασίας σου, ναι ήταν ρίσκο!
Δεν ήταν τόσο η Ιθάκη, όσο το ταξίδι για την Ιθάκη!!!!Το σκεπτικό ήταν να συγκεντρωθεί κάποιο χρηματικό ποσό που θα βελτίωνε την υλικοτεχνική υποδομή του σχολείου της οργανικής μου θέσης. Ο στόχος επιτεύχθηκε
Ευχαριστώ τους συναδέλφους μου και τον Διευθυντή του Δημοτικού Σχολείου Κριτσάς κ.Τσαγκαράκη Νίκο για την εμπιστοσύνη και την ευκαιρία που μου έδωσαν να ρισκάρω…..»
Η Αναστασία υπηρετεί τη φετινή σχολική χρονιά σε ένα άλλο Δημοτικό Σχολείο στον Άγιο Νικόλαο. Ωστόσο η φλόγα της για τη ζωγραφική αποκαλύπτεται σε κάθε της βήμα , εμπλουτίζει κάθε στιγμή το διδακτικό της ρεπερτόριο και αποτελεί συνεχή έμπνευση για να διαχειρίζεται τις δυσκολίες της καθημερινής σχολικής πράξης.
Την ευχαριστώ από καρδιάς για όσα μου εμπιστεύτηκε, αλλά και γιατί έδωσε αυθόρμητα με τον πιο εύγλωττο τρόπο το μήνυμα –ευχή της στήλης για τη νέα χρονιά: «Ο πολιτισμός δεν έχει στεγανά και καθορισμένα μέτρα, ας έχει πάντα μεράκι, αγνότητα και φλόγα για να μπορεί να μετουσιώνεται σε κάθε τομέα σε πρόοδο και απελευθέρωση !!!!»
«Ξεκινώντας από τον Van Gogh, όλοι μας, όσο μεγάλοι ζωγράφοι κι αν θεωρούμαστε, είμαστε έως ένα βαθμό αυτοδίδακτοι, θα μπορούσε σχεδόν να πει κανείς ότι είμαστε ναΐφ ζωγράφοι. Οι ζωγράφοι δεν ζουν πια μέσα στο πλαίσιο κάποιας παράδοσης και έτσι καθένας μας οφείλει να ανακαλύψει εξαρχής όλα τα εκφραστικά του μέσα. Κάθε μοντέρνος ζωγράφος έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να εφεύρει αυτή τη γλώσσα από το Α ως το Ω. Κανένα κριτήριο δεν μπορεί να ισχύσει apriori στην περίπτωσή του, γιατί δεν πιστεύουμε πια σε αυστηρά καθορισμένα μέτρα. Από μια άποψη αυτό συνιστά απελευθέρωση, ταυτοχρόνως όμως είναι κι ένας απίστευτος περιορισμός, γιατί όταν αρχίζει να εκφράζεται η ατομικότητα του καλλιτέχνη, τότε αυτός χάνει στο επίπεδο της οργάνωσης ό,τι κερδίζει στο επίπεδο της ελευθερίας».
(Pablo Picasso, Σκέψεις για την τέχνη, εκδ.printa, 2005 )
