Είτε η ζωγραφική έχει να κάνει με την επαγγελματική έκφραση ενός ζωγράφου είτε με την ερασιτεχνική ενασχόληση ενός θεατή – ερευνητή της εικόνας, το αποτέλεσμα είναι πάντοτε ενδιαφέρον και ξεχωριστό. Συνιστά διεργασία ενδοσκόπησης και ταυτόχρονα δημιουργικής έκφρασης που λειτουργεί και ως αποφόρτιση θεραπευτική
Στο βιβλίο του «Σημειώσεις για τη ζωγραφική» (περ. 1890), ο ζωγράφος Paul Gauguin παραδέχεται ότι η τέχνη της ζωγραφικής είναι η ωραιότερη όλων. Ο Πώλ Γκωγκέν τεκμηριώνει την άποψή του, παραθέτοντας τις ακόλουθες σκέψεις: «Σε αυτή συνοψίζονται όλες οι αισθήσεις. Μπροστά απ’ αυτή καθένας μπορεί, βάζοντας τη φαντασία του να δουλέψει, να πλάσει ένα μυθιστόρημα και με μια ματιά μονάχα, να νιώσει το πνεύμα του κυριευμένο από βαθιές αναμνήσεις, δίχως ν’ απαιτείται καμιά προσπάθεια της μνήμης, καθώς όλα συνοψίζονται σε μία μόνο στιγμή. Ολοκληρωμένη τέχνη, η οποία συγκεφαλαιώνει και συμπληρώνει όλες τις άλλες»
Μέσα από τη ζωγραφική, διδάσκεται η αναζήτηση της ομορφιάς και της αρμονίας. Το μάτι εκπαιδεύεται και προσέχει την κάθε λεπτομέρεια, με αποτέλεσμα την οπτική τέρψη, την ικανοποίηση των αισθήσεων. Είναι πολύ σημαντικό να προωθείται η αναζήτηση του ωραίου, του καλαίσθητου. Επιπλέον, η τέχνη αποτελεί μία εκπληκτική εναλλακτική μορφή έκφρασης κι αυτό μπορεί να θεωρηθεί ακόμη και ως ψυχοθεραπεία. Η δημιουργική διαδικασία της τέχνης έχει εγγενώς θεραπευτική δύναμη.
Καμία μορφή τέχνης δε δημιουργεί ηλικιακούς ή άλλων ειδών αποκλεισμούς εφόσον λειτουργεί ως μέσο έκφρασης και επικοινωνίας. Η ζωγραφική όμως είναι η δημοφιλέστερη όλων των τεχνών αφού ενθαρρύνει τη δημιουργικότητα, καλλιεργεί τη φαντασία, τονώνει την αυτοαντίληψη και αυτογνωσία, δίνει τη δυνατότητα για ανακάλυψη του εαυτού και άγνωστων πτυχών του που ξεδιπλώνονται μέσα από μια διεργασία απελευθερωτική αν ο δάσκαλος λειτουργεί εμψυχωτικά με σεβασμό στη διαφορετικότητα του κάθε μαθητή και τις ανάγκες τους
Η καθιερωμένη «Ετήσια Έκθεση Ζωγραφικής» των μικρών και μεγάλων μαθητών της Χριστίνης Εμμ. Κανιτσάκη στο εργαστήρι της από 18 -24 Ιουνίου ολοκληρώθηκε με επιτυχία το βράδυ της Κυριακής. Ενδιαφέρουσα η οπτική της ζωγράφου , αντανακλάται εύγλωττα στις δημιουργίες των μαθητών της. Στην αξιόλογη αυτή έκθεση παρουσιάστηκαν έργα μαθητών με ποικίλη θεματολογία , πλήθος εργασιών που διδάχτηκαν κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιά. Στους γεμάτους τοίχους του εργαστηρίου παρουσιάστηκαν έργα εμπνευσμένα από δημιουργίες μεγάλων ζωγράφων Ελλήνων και ξένων, με χρώμα αλλά και ασπρόμαυρα σχέδια, κατασκευές και εικαστικά παιχνίδια με χρώμα. Τα έργα των ενηλίκων δουλεμένα με λάδι ακρυλικό και τέμπερα εντυπωσίασαν με τη θεματολογία και την αίσθηση του ξεχωριστού στον κάθε πίνακα.
Η Χριστίνη Εμμ. Κανιτσάκη σπούδασε ζωγραφική στο Πανεπιστήμιο Salford στην Αγγλία. Παρουσίασε την πρώτη ατομική της έκθεση το 2010 και έχει συμμετάσχει σε 18 ομαδικές εκθέσεις καλλιτεχνών. Από το 2005 διδάσκει στο εργαστήρι της κάνοντας μαθήματα σε μικρούς και μεγάλους Με την φετινή έκθεση μικρών και μεγάλων μαθητών του εργαστηρίου της η δημιουργός επιχειρεί για 9η χρονιά να σηματοδοτήσει τον δυναμικό ρόλο της τέχνης της ζωγραφικής ως μιας διεργασίας δημιουργικής έκφρασης και αποφόρτισης για μικρούς και μεγάλους. Σημειώνεται ότι η ζωγράφος τα τελευταία χρόνια έχει επικεντρωθεί στη διδασκαλία της τέχνης μετατρέποντας το εργαστήρι της εκτός από σημείο αναφοράς για μαθήματα προοπτικής σε άσπρο μαύρο , μαθήματα σκίτσου , χρώματος σύνθεσης, εικαστικών παιχνιδιών και επιπλέον σε εκθεσιακό χώρο που φιλοξενεί την πρωτότυπη παρουσίαση των έργων των μαθητών της
Η συνύπαρξη των δημιουργιών ανηλίκων και ενηλίκων εκπέμπει το μήνυμα του δικαιώματος της έκφρασης μέσω της τέχνης της ζωγραφικής ανεξάρτητα από ηλικία και στόχευση. Οι βαθμοί ελευθερίας που η ζωγράφος εκχωρεί στους μαθητές της επίσης στην επιλογή των υλικών, των τεχνικών, των πηγών έμπνευσης, αναδύεται στον αισθητικό πλουραλισμό των έργων που παρουσιάστηκαν προσελκύοντας πολλούς φιλότεχνους επισκέπτες κατά τη διάρκεια της έκθεσης .
Αξίζει να επισημανθεί ότι αυτή η αθόρυβη, συνεπής και σεμνή συμβολή στην τέχνη της ζωγραφικής μέσω της καθολικής έκφρασης των μαθητών του εργαστηρίου της Χριστίνης Κανιτσάκη πολλαπλασιάζει τις εκφραστικές αξίες της διδασκαλίας της συγκεκριμένης τέχνης στην μη τυπική εκπαίδευση και την τοποθετεί αυτοδίκαια σε μια πρακτική που αξίζει να πριμοδοτείται και να υποστηρίζεται ως πρωτοβουλία νεαρού καλλιτέχνη.
