«Η Ελλάδα, η χώρα των παράλληλων μονολόγων… Σ’ αυτό τον κόσμο που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους. Να αναζητήσουμε τον άνθρωπο όπου κι αν βρίσκεται..».
(Γιώργος Σεφέρης, ποιητής,
1900-1971, Νόμπελ 1963)
Διάλογος πηγαίος, άμεσος, αυθεντικός, δυναμικός ! Ανάμεσα στους πολίτες του Ηρακλείου και στην σπουδαία ηθοποιό και ψυχή του θεάτρου για παιδιά κ. Ξένια Καλογεροπούλου. Διάλογος μοναδικός για το θέατρο για παιδιά, το θέατρο για βρέφη το βιβλίο τον πολιτισμό, την εκπαίδευση. Διάλογος ανεκτίμητος που γεννήθηκε αυθόρμητα και αναπτύχθηκε δυναμικά από την ενθάρρυνση και τις ουσιαστικές χωρίς ίχνος επιτήδευσης απαντήσεις της μεγάλης κυρίας του θεάτρου και του κινηματογράφου στο πλαίσιο της προγραμματισμένης παρουσίασης του βιβλίου της «ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΚΩΣΤΗ» που πραγματοποιήθηκε στο Πολύκεντρο Νεολαίας του Δήμου Ηρακλείου με την πρωτοβουλία του Φροντιστηρίου Ξένων Γλωσσών PLAY & LEARN.
Κόντρα στην υπερβολή του πολιτικού λόγου των ημερών στις προεκλογικές αναμετρήσεις και την κατάχρηση όρων περί πολιτισμού και συναφών δράσεων που επιστρατεύονται για να εντυπωσιάσουν, η επικοινωνία της Ξένιας ήρθε να αποδώσει για μια ακόμη φορά εύγλωττα και με μια ανεπανάληπτη παιδικότητα και χιούμορ ότι ο πολιτισμός είναι στάση ζωής. Στάση που υποδηλώνεται όχι μόνο από το έργο σου που αφήνεις τους άλλους να την αναγνωρίσουν, αλλά με τον τρόπο που τοποθετείσαι και συνομιλείς σε συνθήκη απρόσμενου διαλόγου, από το πώς αυτοπροσδιορίζεσαι σε σχέση με την εικόνα που σου αποδίδουν, αλλά κυρίως από το πώς εκφράζεις την διάθεση σου να αφουγκραστείς και να μοιραστείς.
Μάθημα πολιτισμικής δημοκρατίας ανεκτίμητο, η συμμετοχική συνέντευξη που βιώσαμε όσοι είχαμε την τύχη να βρεθούμε σε αυτόν το διάλογο. Το νήμα ξετυλίχτηκε τόσο μαγικά και αγκάλιασε αιφνίδια όλους με μια πληρότητα που σπάνια ζεις σε μια συλλογική αλληλεπίδραση, όταν μάλιστα δεν έχει προηγηθεί καμία, μα καμία προετοιμασία. Και ποια τα συστατικά της πολιτισμικής δημοκρατίας σε μια τέτοια συνθήκη; Η ειλικρίνεια, η απλότητα, η ισοτιμία, η διαθεσιμότητα, η ευγένεια, η αμφίδρομη προσοχή, το γνήσιο ενδιαφέρον, η θετική σκέψη!!!
Η αναφορά στο βιβλίο από τη συγγραφέα, επειδή συνδέεται με απώλεια αγαπημένου προσώπου και οδύνη που σημάδεψε τη ζωή της, επικεντρώθηκε συνειδητά σε αποσπάσματα με χιουμοριστική και παιχνιδιάρικη προσέγγιση υποδηλώνοντας με αυτόν τον τρόπο το δυνατό μήνυμα να μπορέσεις να μετουσιώσεις το τραύμα σου σε δημιουργία που θα δώσει χαρά σε πολλούς αποδέκτες.
Το βιβλίο «Γράμμα στον Κωστή» γεννήθηκε σε μια προσπάθεια της Ξένιας Καλογεροπούλου να διαχειριστεί την απώλεια του επί 37 χρόνια συζύγου της και συντρόφου ψυχής Κωστή Σκαλιόρα τον Οκτώβρη του 2013 όταν εκείνος έφυγε από τη ζωή. «Να γράφεις επί έναν χρόνο ένα γράμμα στον αγαπημένο σου που «έφυγε» σημαίνει πως παρατείνεις την ύπαρξή του δίπλα σου. Πέτυχε όμως πολύ περισσότερα. Καθώς ανασύρει μνήμες, άλλοτε πικρές κι άλλοτε αστείες, για να τις αφηγηθεί στον Κωστή, η Ξένια Καλογεροπούλου πετυχαίνει να στήσει μπροστά μας μια Ελλάδα που πια δεν υπάρχει, αλλά που γέννησε κριτικούς σαν τον Κωστή Σκαλιόρα και ανθρώπους του θεάτρου σαν την ίδια: αστικά σαλόνια, λαϊκοί θίασοι, τα ελληνικά νησιά του ’40 και του ’50, η εμπορική κινηματογραφική παραγωγή και το μη εμπορικό θέατρο της δεκαετίας του ’60, η εφταετία όπως την έζησαν, κυρίως, οι θεατράνθρωποι. Κι ύστερα, ο χρόνος κυλάει κι όλο εκείνο το παρελθόν ελίσσεται μέσα απ’ τις δεκαετίες για να συναντήσει το παρόν μας, φέρνοντας μαζί του ό,τι άντεξε στον καιρό.» σημειώνεται στην ταυτότητα που πλαισιώνει την έκδοση.
Η Ξένια Καλογεροπούλου αποτελεί ορόσημο στην ιστορία του θεάτρου για παιδιά. Η καλλιτέχνης ταυτίστηκε με το θέατρο για παιδιά, περισσότερο από κάθε άλλον, Από το 1972 ασχολείται συστηματικά με το θέατρο για παιδιά, διευθύνοντας τη Mικρή Πόρτα που διατηρεί σταθερά μια εξέχουσα θέση σε αυτόν τον χώρο.
Από το 1984 εγκαταστάθηκε στο δικό της θέατρο που ονομάστηκε ΠΟΡΤΑ.
Έχει μεταφράσει 17 θεατρικά έργα και έχει γράψει επτά έργα για παιδιά: Οδυσσεβάχ, Ελίζα, Η Πεντάμορφη και το Τέρας, Οικογένεια Νώε, O Eλαφοβασιλιάς, Η Κοιμωμένη Ξύπνησε και Παραμυθ…issimo, και Ο Τυχερός Στρατιώτης (τα έξι τελευταία σε συνεργασία με τον σκηνοθέτη Θωμά Μοσχόπουλο), καθώς και το Σκλαβί που απέσπασε το Νοέμβριο του 2001 το βραβείο δραματουργίας Κάρολος Κουν. Το 2001 τιμήθηκε επίσης με το βραβείο παιδικής λογοτεχνίας του Ιδρύματος Kώστα και Ελένης Ουράνη.Από τα έργα της έχουν μεταφραστεί: Ο Οδυσσεβάχ σε οκτώ γλώσσες, η Ελίζα και το Σκλαβί σε τρεις.
Ο διάλογος μαζί της ξεκίνησε με προτροπή της προς τους παρευρισκόμενους από το φεγγάρι και το θέατρο για βρέφη, ακούμπησε τους σταθμούς της μεγάλης διαδρομής της ηθοποιού στο παιδικό θέατρο με τα έργα που εμπνεύστηκε και παρουσίασε για παιδιά στην Ελλάδα και το εξωτερικό, εμπλουτίστηκε θαυμαστά με αφηγήσεις ιστοριών back stage που ξεδιπλώθηκαν με χιούμορ και γλαφυρότητα από την ίδια και ολοκληρώθηκε με την ιδέα για το νέο της βιβλίο που θα επικεντρώνεται με σημείο αναφοράς την ηλικία που διανύει τώρα, σε θέματα όπως τη μνήμη, τα είδη της μοναξιάς, την ποιότητα της επιλεγμένης μοναχικότητας, την παιδική ηλικία από την οπτική όμως της εποχής του γήρατος .
Σταχυολογώ μερικά αποσπάσματα από τις τοποθετήσεις της ως απόσταγμα πολύτιμο από εκείνο το βράδυ που ξεχείλισε από μηνύματα ανθρωπιάς, ήθους και απαράμιλλης σεμνότητας ενός χαρισματικού ανθρώπου:
«Για να αντλείς έμπνευση πρέπει να κάνεις παρέα με παιδιά και να διαβάζεις πολλά βιβλία! Όσοι δεν διαβάζουν βιβλία δεν ξέρουν πραγματικά τι χάνουν…»
«Η μοναχικότητα είναι ωραία όταν την απολαμβάνεις! Πρέπει να ασκούμαστε σε αυτό από νωρίς… Να μη βαριόμαστε με τον εαυτό μας!»
«Πιστεύω στα έργα με μικρή κλίμακα και θεωρώ ότι έχουν μεγάλη σημασία…»
«Εμείς οι θεατρίνοι παίζουμε με δυσκολίες με αγωνία , αλλά παίζουμε… Χαιρόμαστε να το μοιραζόμαστε με τους άλλους!»
«Τα σχολεία σήμερα πηγαίνουν στο θέατρο… Δεν τα διαλέγουν όμως προσεκτικά! Υπάρχουν θεάματα πλούσια οπτικά, αλλά δυστυχώς χωρίς ψυχούλα… Δεν μας χρειάζονται τα φασαριόζικα με εφέ και θέαμα!!Υπάρχουν παραστάσεις με λίγα μέσα δωματίου.Το θέατρο για παιδιά πρέπει να γίνεται απλά, τρυφερά κοντινά!!!!»
«Στο θέατρο για παιδιά πρέπει να υπάρχουν επίπεδα. Οπωσδήποτε ένα πρώτο επίπεδο εύκολα αντιληπτό από τα παιδιά, κάποια επίπεδα που θα τα ταξιδεύουν σε ιδέες και αξίες, αλλά δεν είναι αυτονόητα και κάποια μυστικά που ο μικρός θεατής πρέπει να αντιλαμβάνεται ότι υπάρχουν, αλλά δεν τα γνωρίζει…
«Ίσως η πιο συγκινητική σκηνοθεσία του «Οδυσσεβαχ» ήταν αυτή που έγινε για το πρόγραμμα «ΜΕΛΙΝΑ» και ταξίδεψε στη Β΄ τάξη των σχολείων πειραματικής εφαρμογής του σε όλη την Ελλάδα. το 1996. Εκεί έπαιζε η Φωτεινή Μπαξεβάνη, ο Ταξιάρχης Χάνος και ο Παναγιώτης Σακελαρίου. Ήταν μαγικό με τα παιδιά! Τρεις ηθοποιοί, οι μαθητές και ο δάσκαλος μέσα στην τάξη Αυτά ήταν πολύ καινούρια πράγματα τότε Στο πρόγραμμα «ΜΕΛΙΝΑ» δούλεψαν πολύ αξιόλογοι άνθρωποι με κόπο και μεράκι και εγώ αισθανόμουν ευγνωμοσύνη που η πολιτεία μας αντιμετώπιζε έτσι ..»
Η μαρτυρία για εκείνη την ανεπανάληπτη εμπειρία που έζησαν τα παιδιά στη Β΄ τάξη τότε σφραγίζει αυτή την αναφορά στο διάλογο με τη μεγάλη ηθοποιό και αφιερώνεται στην κ. Καλογεροπούλου ανταποδοτικά από τη δημοσιογράφο του ALPHA Κάλλια Καρτσάκη, μαθήτρια τότε στο 8ο Δ. Σ .Χανίων: «Θυμάμαι μόνο φως, μαγεία, έκπληξη, με τους ηθοποιούς τόσο κοντά μας, να μπορούμε να τους αγγίξουμε, να παίζουν μαζί μας και να κάθονται στα καρεκλάκια μας! 20 χρόνια μετά μας συνοδεύουν ανεξίτηλα τα μηνύματα αυτού του ιδιαίτερου έργου και η ζεστασιά που νιώσαμε σε αυτή την πρωτόγνωρη συνθήκη σε μια τόσο τρυφερή ηλικία…
Ένα μεγάλο ευχαριστώ για αυτό το πολύτιμο βίωμα!!!»
Αναλυτικότερα στις διευθύνσεις :
http://www.patakis.gr/ViewShopProduct.aspx?Id=713874
https://www.monopoli.gr/2011/10/21/people/109389/
http://www.periaktoi.gr/bio_kalogeropoulou.html
