» Τιµούµε και συνεχίζουµε στα βήµατα
των Ηρώων της Πίστης και του Γένους µας
Αγρίµια κι αγριµάκια µου, ’λάφια µου µερωµένα
Πες τε µου που ’ν’ οι τόποι σας και που ’ν’ τα χειµαδιά σας,
Γρεµνά ’ναι µας οι τόποι µας, λέσκες τα χειµαδιά µας,
Τα σπηλιαράκια τω βουνώ, είναι τα γονικά µας
……
Γκρεµν(ά) (α)που ζει και πορπατεί, σπηλιάρια και κονεύγει
καλεί τς Αγ(ίους) και γεύγεται, τς Αγγέλους και χορεύγει.
Μαδάρες και ψηλά βουνά, γκρεµνά, δάση, σπηλιάρια.
∆ιαλέγα να ’χουν κατοικιά, πάντα τα παλληκάρια…
…Για να κρατήσουν την Πίστη τους και να δοξάζουν το Θεό, στήσανε άπαρτα κάστρα Προσευχής και µετερίζι ανειρήνευτου αγώνα, οι Σπηλαιώτες, οι Ερηµίτες κι οι Αναχωρητές Άγιοί µας, µα και οι αδούλωτοι Αγωνιστές της Λευτεριάς -τα “Μερωµένα Λάφια”µας- προτίµησαν από τη βολή και τις ανέσεις του κόσµου, την τραχειά ζωή των αγριµιών, νίκησαν τα “γκρεµνά” και τα “σπηλιάρια”, το απροσπέλαστο και απόκρηµνο των παθών, του εγωισµού και των εφήµερων απολαύσεων, καλλιέργησαν και ευτρέπισαν κάθε “άγρια” περιοχή της ανθρώπινης φύσης και µας δείχνουν ως σήµερα -µα και για πάντα- τον δρόµο του Αγώνα και της Θυσίας, τον ΜΟΝΟ ∆ΡΟΜΟ που ξεκινά από το σηµείο που η Ψυχή στο βαθύ και σκοτεινό Σπήλαιό της υποδέχεται τον Ελευθερωτή του Ανθρώπινου Γένους. Φωτισµένη και ελευθερωµένη πια αγωνίζεται µέχρι τέλους, για την Ελευθερία, την Τιµή και την Αξιοπρέπεια κάθε προσώπου και για να ’χει έναν τόπο να ζει, δεν δειλιάζει να θυσιαστεί, νικά τον θάνατο και ανεβαίνει πάνω από τη λογική του κόσµου, ελευθερώνει και κατοικεί σε γκρεµνά, σπηλιάρια και ψηλά βουνά και φτάνει µέχρι το ύψος της απόλυτης Ελευθερίας της Βασιλείας του Θεού όπου
«καλει τσ’ Αγίους και γεύγεται
τσ’ Αγγέλους και χορεύγει,
και χαίρεται τη συντροφιά, την αξιοτιµηµένη, σε ένα πανηγύρι»
που το Ψωµί και το Κρασί, το Τραγούδι κι ο Χορός κρατούν για πάντα…
…κι όσοι στις εκδηλώσεις µνήµης και τιµής, µα και στην καθηµερινή τους ζωή, φορούν τη λεβέντικη κρητική φορεσιά και τραγουδούν τα ριζίτικα τραγούδια µας, εκφράζουν ως σήµερα, αλλά και για πάντα, την ακατανίκητη δύναµη που εχει η Παράδοσή µας και µεταφέρουν σ’ όλον τον κόσµο το βροντερό µήνυµα:
Η Κρήτη και η Ρωµιοσύνη, ζει µε την Πίστη, τη Γλώσσα, την Ιστορία, τον Πολιτισµό της.
Η Παράδοση, οι Χοροί και τα Τραγούδια µας, έχουν µέσα τους την Πίστη, τη Γλώσσα, την Ιστορία, τον Πολιτισµό µας.
Εµείς πρέπει απλά να κάνουµε την κάθε µέρα µας, να έχει µέσα την Πίστη µας, τη Γλώσσα µας, την Ιστορία µας, τον Πολιτισµό µας και µε τους Χορούς και τα Τραγούδια µας να τα µεταδίδουµε στα παιδία µας και σ’ όλον τον κόσµο.
– Μόνον έτσι, µε την Πίστη και την Παράδοσή µας, η Κρήτη και ολόκληρη η Ρωµιοσύνη άντεξε και θα αντέξει στους αιώνες.
Τελειώνοντας, δεν µπορούµε παρά να εκφράσουµε τη µεγάλη µας χαρά, για τη συµµετοχή µας και σ’ αυτή τη γιορτή, όπου τιµήσαµε τους γενναίους προγόνους µας, τους ηρωικούς αγώνες και τις αµέτρητες θυσίες τους, κλείνοντας έτσι 110 χρόνια από την Ένωση της Κρήτης µας µε τη Μητέρα Ελλάδα.
∆έκα χρόνια πέρασαν από την αρχή της δεύτερης εκατονταετίας, αλλά χρωστούµε ακόµη, όλοι όσοι νοιωθουµε την ανάγκη, να δώσουµε µιαν υπόσχεση :
Η ΚΑΘΕ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΉ ΕΠΈΤΕΙΟΣ για την ΕΝΩΣΗ, να ΓΙΝΕΙ ΓΙΟΡΤΗ, ΠΑΝΗΓΥΡΙ και ΞΕΦΑΝΤΩΜΑ ΤΡΑΝΟ, ΟΠΩΣ το ΑΞΊΖΕΙ, γιατί την 1η ∆εκεµβρίου 1913, µετά από σκληρούς, πολύχρονους αγώνες και αµέτρητες θυσίες, η Κρήτη πήρε για πάντα τη θέση που της ανήκει, ελεύθερη πια από τον Σουλτάνο και Ενωµένη µε όλη τη Μαχόµενη Ρωµιοσύνης.
Και όπου ξανά το καλέσουν οι περιστάσεις η Ελληνορθόδοξη ιστορική µνήµηθα ανακαλέσει τις τρανες, ολοφώτεινες και αιώνια ζωντανές µορφές του Χατζηµιχάλη Γιάνναρη, του Καγιαλέ, του Γιαµπουδακη και όλων των Μαρτύρων Ηρώων της Πίστης και του Γένους µας για να τιµήσει την ορθόδοξη Πίστη µας και τον οικουµενικό και αθάνατο Πολιτισµό µας.
Οσοι µπορούν να σηκώσουν το χρέος, ας συνεχίσουν από κάθε µετερίζι τον αγώνα για να παραµείνουµε στο παρόν και στο µέλλον Ελεύθεροι από τους νέους επίδοξους “σουλτάνους” που επιβουλεύονται την Ελευθερία και την αξιοπρέπειά µας.
Χορεύγω και σε τραγουδώ/ Κρήτη λεβεντογέννα
και δε µεθιώ µ’ άλλο κρασί/ παρά µε του ’κοσιένα.
Υ.Γ. Τα λόγια αυτά,
Με τση καρδιάς
το αίµα είναι γραµµένα
να µοιραστούν Αντίδωρο
Ζωής για τον καθένα .
Εκ της Ελληνορθόδοξης
Κοινότητας Κρήτης
Νικόλαος ∆ρακάκης
εκ Μεσκλών,
χειρουργός οδοντίατρος
