(Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα γυναίκας)
«Η τέχνη είναι αποκάλυψη»
Φώτος Πολίτης
Κάθε γυναίκα είναι μια ξεχωριστή βιογραφία και κρύβει μια διαφορετική δυναμική. Γυναίκες με αντοχή, με πείσμα, με μεράκι, με πόνο, με σεμνότητα, με έμπνευση με αφοσίωση, με μάχες , με αποτελεσματικότητα , με καινοτομίες, με διακρίσεις , με πολλά “με ταυτόχρονα” που αιφνιδιάζουν όταν αποκαλύπτονται και σφυρηλατούν μοναδικά την επιτυχία του φύλου τους στον κοινωνικό, οικονομικό, πολιτιστικό, πολιτικό, επιστημονικό στίβο!!! Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας , για την ισότητα των φύλων, τη διαφορετικότητα και την ισότητα των ευκαιριών. Μια μέρα που υπενθυμίζει την ανάγκη να μην υπάρχουν έμφυλα στερεότυπα , αποκλεισμοί , διακρίσεις στην παγκόσμια κοινότητα ! Aλλά τόσο οι γυναίκες, όσο και οι άντρες να συμπορεύονται, να συνεξελίσονται , να εμπνέονται με αμοιβαιότητα και ευγενή άμιλλα !
Στο πεδίο του πολιτισμού οι γυναίκες δημιουργοί καταθέτουν την καλλιτεχνική τους έκφραση από πολύ νωρίς, παραμένουν ωστόσο αφανείς ακόμη και όταν συμβάλλουν στην οικοτεχνία με υψηλής αισθητικής χειροποίητα έργα…Η τέχνη όμως στη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα καλωσορίζει κάθε πρόσωπο που παθιάζεται με τα ανεξερεύνητα μονοπάτια της , ανεξάρτητα από το φύλο. Και όταν μάλιστα αυτό το πρόσωπο είναι μια νέα γυναίκα που αγγίζει με σεβασμό και αφουγκράζεται κάθε τι που συναρτάται με καλλιτεχνική έκφραση, αλλά και η ίδια ασταμάτητα στην καθημερινότητα της θέτει τον τον εαυτό της σε διαφορετικούς ρόλους δημιουργού, ερμηνευτή , παραγωγού νοήματος, ακόμη και καλλιτεχνικού μέσου, ιχνηλατώντας την συγκινησιακή ενεργοποίηση της διαδικασίας της δημιουργίας, τότε η γυναικεία οντότητα τιμάται πολλαπλά !!!
Η Παρασκευή (Εύη) Παναγιωτοπούλου μετουσιώνει τη ζωγραφική και τη φωτογραφία σε οπτικό κώδικα πολύσημο και πολύτροπο με υψηλές αισθητικές ποιότητες και προοπτική . Πειραματίζεται και ιχνηλατεί φτάνοντας στα άκρα τις εκφραστικές δυνατότητες του μέσου και στις δύο τέχνες, καθώς κλυδωνίζεται από το δημιουργικό πάθος της και προς τις δύο ισότιμα!Τα έργα της αποκαλύπτουν μια διαδικασία στην οποία η ίδια ως δημιουργός δεν επαναπαύεται από το αποτέλεσμα , απολαμβάνει κάθε στιγμή της δημιουργίας και συνθέτει εικόνες σε διαρκή γένεση! Αυτή τη στάση υιοθετεί και στις δύο τέχνες γι ‘αυτό και πειραματίζεται όπως η ίδια αποκαλύπτει και με ιδιότυπες τεχνικές τις οποίες έχει διδαχθεί στις σπουδές της .( Πτυχίο στη Ζωγραφική από το Πανεπιστήμιο Accademia di Belle Arti di Roma και μεταπτυχιακό στη φωτογραφία από το Πανεπιστήμιου Accademia di Belle Arti di Bologna.)
Ο διάλογος μας παρακάτω αποκαλύπτει εύγλωττα τη στάση της για το δώρο των τεχνών στη ζωή κάθε ανθρώπου:
1. Η ζωγραφική αλλά και η φωτογραφία είναι κατεξοχήν οπτικές γλώσσες. Ποια στοιχεία κατά τη γνώμη σας τις διαφοροποιούν ως προς την εκφραστική πρόθεση και την αισθητική διάσταση? H φωτογραφία είναι πιο άμεση στο ευρύ κοινό. Όσο πάει μπροστά η τεχνολογία, άλλο τόσο πάει και η φωτογραφία. Ο καθένας μας πλέον μπορεί να βγάλει μία φωτογραφία οποιαδήποτε στιγμή. Είναι μία οπτική γλώσσα αρκετά γνώριμη σε όλα τα φάσματα της ηλικίας αλλά και της κοινωνικής τάξης. Έρχεσαι καθημερινά σε επαφή μαζί της και δεν κάνει πλέον τόσο πολλή “εντύπωση” στο κοινό (φυσικά εξαιρούνται όσοι είναι γνώστες επί του θέματος). Το να βγάλεις μία φωτογραφία στις μέρες μας είναι σαν να τρως μεσημεριανό, δηλαδή μία συνήθεια. Η ζωγραφική, από την άλλη μεριά, είναι λίγο περίπλοκη. Έχει ένα κοινό το οποίο κατέχει μια θέληση, να έρθει σε επαφή με κάτι όχι τόσο άμεσο και καθημερινό. Γκαλερί, μουσεία, πινακοθήκες κυρίως , φιλοξενούν τα έργα τέχνης. Χρειάζεται χρόνο και αφοσίωση για να ταξιδέψεις μες στις ιστορίες που αφηγούνται οι καλλιτέχνες. Συνεπώς, για μένα, η διαφορά είναι κυρίως στην καθημερινή ζωή.
2. Υπάρχει όριο ανάμεσα στην καλλιτεχνική δημιουργία και τη φωτογραφική αλήθεια? Η φωτογραφική αλήθεια δεν είναι καλλιτεχνική δημιουργία?
3. Η συνεχής αναζήτηση και ο πειραματισμός των εκφραστικών μέσων είναι στοιχεία μιας δημιουργικής ιδιοσυγκρασίας ! Αυτή η διαδικασία διερεύνησης πώς διαφοροποιείται για σένα στη ζωγραφική και στη φωτογραφία αντίστοιχα? Για μένα δεν υπάρχει διαφορά. Ήταν ένα δώρο όταν από τη σχολή μου έμαθα τις “τεχνικές εκτός κάμερας”. Και στις δύο τέχνες δημιουργώ κάτι μοναδικό, που δεύτερη κόπια του δεν υπάρχει. Στη φωτογραφία, τα πινέλα είναι το φως, τα χρώματα είναι τα χημικά που χρησιμοποιούνται στον σκοτεινό θάλαμο και για χαρτί τα απλά φωτογραφικά χαρτιά τα οποία δεν αξιοποιούνται πλέον….
4. Η εμπειρία πρόσληψης ενός έργου τέχνης διέπεται από κανόνες? Πώς θα προσδιορίζατε εσείς την εμπειρία θέασης και απόκρισης σε ένα έργο τέχνης αφού η πρόσληψη του έργου τέχνης είναι υποκειμενική. Έχετε λάβει μέρος σε έκθεση που έδινε την ευκαιρία στο κοινό να παραβιάσει κανόνες. Μιλήστε μας γι’ αυτό. Νομίζω ότι σε αυτό το σημείο αξίζει να αναρωτηθούμε τι είδους τέχνης έχουμε πραγματικά ανάγκη.Τέχνη για την τέχνη ή τέχνη για τον κόσμο? Στηρίζω το δεύτερο. Ίσως λόγο του νεαρού της ηλικίας μου και το ότι δεν έχω ακόμα τόσες καλλιτεχνικές εμπειρίες και γνώσεις. Η έκθεση στην οποία αναφέρεστε ήταν η συλλογική έκθεση που ξεκίνησε από τον Κριστιάν Μπολτάνσκι (μεγάλο όνομα στον κόσμο της τέχνης) και είχε σαν στόχο, άνθρωποι και τέχνη να γίνουν ένα, να νιώσουν ο ένας τον άλλον, να συνδεθούν και να αλληλοεπιδράσουν μεταξύ τους. Το έργο τέχνης παίρνει άλλη υπόσταση και ο θεατής νιώθει πως δεν χρειάζεται να έχει γνώση στο αντικείμενο για να το κατανοήσει. Αρκεί να το εμπιστευτεί και να το νιώσει!
5. Πώς οι τέχνες ευρύτερα μπορούν να συμβάλλουν στην καλλιέργεια της δημιουργικότητας και της αισθητικής σε διαφορετικές ομάδες μελών της κοινότητας? Ποια είναι τα κρίσιμα στοιχεία για την επίτευξη αυτής της αποστολής τους? Η κοινότητα είναι έτοιμη? Και αν ναι, το σύστημα μπορεί να το στηρίξει? Οι τέχνες είναι εδώ και μας περιμένουν καθημερινά, είναι δίπλα μας, μας ακολουθούν και ζουν μέσα μας. Άλλωστε γι’ αυτό είναι και πολλές. Είναι αρκετές για όλους μας. Σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο, δημιουργικό και αρχίζεις σιγά σιγά να γνωρίζεις πτυχές του εαυτού σου που δεν είχες ιδέα ότι υπάρχουν. Ξεφεύγεις από τις αρνητικές σκέψεις άλλα είναι οι ίδιες ορισμένες φορές που είναι η ώθηση για δημιουργία. Μην ξεχνάμε ότι βλέπουμε το φως γιατί υπάρχει το σκοτάδι και το σκοτάδι γιατί υπάρχει το φως.
6. Καταγράφεις εθελοντικά τις δράσεις που γίνονται για τον Covid19 σε διάφορα σημεία του Ηρακλείου αλλά και εκτός δήμου που περιλαμβάνουν δειγματοληψίες, rapid test, εμβολιασμούς. Τι σου έχει προσφέρει αυτή η εμπειρία και ποιο ήταν το κίνητρο σου? Ο εθελοντισμός μπήκε τυχαία στη ζωή μου, με βρήκε μόνος του. Έμαθα να εμπιστεύομαι τους συνανθρώπους μας και νίκησα την αγοραφοβία που μου χάρησε απλόχερα ο Covid 19. Έμαθα ότι είμαι περισσότερα από αυτό που πίστευα, αγάπησα την λέξη μπορώ και το σημαντικό είναι να τολμάς, να κάνεις λάθη, να έχεις θάρρος και ευγενικό θράσος. Το κίνητρο, τελικά, ήταν η περιέργεια μου. Τι αποτέλεσμα θα μπορούσε να έχει η δουλεία μου και τελικά τι είναι για μένα ο κορονοϊός, πως τον βλέπω και τι κρατάω σαν μνήμες (κλικ) από όλο αυτό που ζήσαμε και ζούμε.
Νεαρή γυναίκα που με έρεισμα το πάθος της για τις τέχνες, επιχειρεί να αυτοβελτιώνεται μεταλλάσσοντας τη δυναμική της εικαστικής γλώσσας και το ταλέντο της, σε άσκηση αντοχών της ίδιας , ΠΡΟΣΦΕΡΟΝΤΑΣ εθελοντικά σε κρίσιμη συνθήκη!!!! Αυτή είναι η νεαρή Εύη και στο πρόσωπο της προφανώς θα συναντήσουν στοιχεία του εαυτού τους πολλές γυναίκες από όλο τον πλανήτη που ενώ αναμετρώνται με τον κίνδυνο, καταθέτουν γενναιόδωρα σε διαφορετικούς τομείς , την ικανότητα τους ν α μεταγγίζουν “το φως της ζωής” με αυτά που αγαπούν στη δική τους ζωή!!!
Αναλυτικότερα :
https://www.facebook.com/baloo.babaloo
http://www.hellenicaworld.com/Greece/Person/gr/FotosPolitis.html
