Η εργασία είναι προσευχή. Ιερός Αυγουστίνος
Είναι πολλές οι στιγμές που με αφορμή τον εξωραϊσμό του περιβάλλοντα χώρου του Μουσείου Σχολικής Ζωής έχω παρατηρήσει και θαυμάσει την τελετουργία της χειρωνακτικής εργασίας των εργατών που μεταμορφώνουν τον εξωτερικό χώρο
Την ταχύτητα τη δεξιοτεχνία την φροντίδα των χεριών κάθε μέλους της ομάδας και όλων μαζί που με την ευθύνη του τμήματος πράσινου του Δήμου Χανίων και του αρμόδιου αντιδημάρχου κ. Τσουπάκη συσπειρώνονται για να πετύχουν τον στόχο της αποτελεσματικής αισθητικής παρέμβασης.
Και είναι άξιο προσοχή ς ενδιαφέροντος και όχι μόνο θαυμασμού το πώς καθένας από τους εργάτες με τον συντονισμό του κ. Σημανδηράκη Κώστα μόνο με τα χέρια και με τα στοιχειώδη εργαλεία συγκεντρώνονται εστιάζουν στο μονοπάτι για το ιδανικό αποτέλεσμα και επιμελούνται τα βήματα της διεργασίας με μεθοδικότητα με αφοσίωση με μια ήπια δύναμη εσωτερική που προσδίδει ιερότητα σε κάθε τους κίνηση.
Τα χέρια φροντίζουν μεταγγίζουν ένα νιάξιμο που δεν πτοείται από την εισβολή της άγριας χλωρίδας στον χώρο και φυσικά δεν παραβιάζει την αναγέννηση της στον κύκλο των εποχών καθώς εφαρμόζουν το μέτρο
Σκέφτομαι ότι η σχέση τους με τη γη είναι αυθεντική είναι γνήσια είναι ανταποδοτική και η αμοιβαιότητα στην επαφή με κάθε στοιχείο της καθρεφτίζεται στο πρόσωπο τους Δεν αλλοιώνεται ούτε μια στιγμή διάρκειας έστω δευτερολέπτου από κανένα μορφασμό κούρασης ή αδιαφορίας.
Μόνο σεβασμός για την ανθρώπινη δύναμη που θέτει τα χέρια της ψυχής πρωταγωνιστές και μετουσιώνει κάθε στιγμή της παρέμβασης καθαριότητας σε ιερή σιωπηρή διαδικασία. Σιωπηρή γιατί ο λόγος τους περιορίζεται μόνο στο μοίρασμα των οδηγιών για τον συντονισμό μεταξύ τους και έπεται η ένταση στη γλώσσα του σώματος που εστιάζει στο έργο και ενεργοποιείται στα μέγιστα για να οδηγήσει στο άρτιο συλλογικό αποτέλεσμα
Ο ορισμός της αποτελεσματικής ομάδας το συνεργείο από το τμήμα πράσινου του Δήμου Χανίων κάθε φορά που καλείται για να αφήσει το αισθητικό της αποτύπωμα. Επιμερίζονται ταχύτατα στην μεγάλη έκταση του χώρου συνεννοούνται με νεύματα ακόμη και στα πιο απομακρυσμένα σημεία και αν βρίσκονται και όλοι μαζί εναρμονίζονται καταπληκτικά χωρίς κανένα λάθος με απόλυτη οικονομία χρόνου και συνετή διαχείριση των ιεραρχημένων βημάτων που συμμετοχικά ακολουθούν για να φτάσουν το έργο στην πιο καλή του εκδοχή.
Ο Αντιδήμαρχος Περιβάλλοντος και Καθαριότητας κ. Μιχάλης Τσουπάκης πολύ συχνά χαρακτηρίζει αυτοδίκαια ήρωες σε ανακοινώσεις του τα πρόσωπα της ανθρώπινης δυναμης που εργάζεται στον τομέα του Πράσινου και της Καθαριότητας του Δήμου
«Οι άνθρωποι αυτοί, που σε αυτές τις συνθήκες δίνουν τα μέγιστα για την δημόσια υγιεινή, αξίζουν τον σεβασμό όλων μας και το λιγότερο που έχουμε να κάνουμε είναι να μην δυσχεραίνουμε το έργο τους!»
Σκέφτομαι παρακολουθώντας συνομιλίες τους με τον υπεύθυνο της ομάδας τους κ. Κ.Σημανδηράκη, ότι η πλούσια δυναμική αυτή της ομάδας με τα χαρακτηριστικά που φέρει και ακτινοβολεί σε κάθε της ενέργεια δεν διαμορφώθηκε τυχαία. Το έχω διαπιστώσει και το έχω επιβεβαιώσει κάθε φορά που έρχονται για να φροντίσουν το Μουσείο έκτακτα ή προγραμματισμένα . Είναι σαφώς αποτέλεσμα των ανθρώπων που έχουν την ευθύνη του συντονισμού του έργου τους και αποδίδουν σεβασμό στην εργασία τους με απόλυτη ενσυναίσθηση Ο αρμόδιος Αντιδήμαρχος κ. Μ.Τσουπάκης όχι μονάχα το εκφράζει δημόσια αποκαλώντας τους ήρωες, αλλά το επιβεβαιώνει με τη στάση του κάθε στιγμή της επικοινωνίας του με όλους, είτε είναι υπεύθυνοι συντονιστές ομάδων, είτε είναι μέλη των ομάδων εργασίας.
Η χειρωνακτική εργασία δεν είναι υποτιμημένη εργασία και το αξιακό της φορτίο δεν είναι υποδεέστερο αυτού της πνευματικής .Καμιά εργασία δεν είναι σωστό να διαχωρίζεται με αποκλειστικό κριτήριο το σώμα ή το πνεύμα γιατί απλούστατα σε κάθε εργασία ο άνθρωπος λειτουργεί ως ολότητα αδιάσπαστη Σώμα πνεύμα και ψυχή διαμορφώνουν συστημικά το κίνητρο του και τροφοδοτούν το έργο του καθιστώντας τον, αποτελεσματικό ή μη.
Και όμως συχνά με μια υπεραπλούστευση με την επίκληση του ρεαλισμού η χειρωνακτική εργασία όχι μόνο διαχωρίζεται από την πνευματική υποτιμητικά, αλλά και χαρακτηρίζεται ταπεινωτικά και απαξιωτικά ενιότε, όχι μόνο με τον λόγο, αλλά κατά κύριο λόγο με τη στάση.Ο επιμερισμός πνεύματος και σώματος η διχοτόμηση της εργασίας ,σε σωματική και πνευματική με χαρακτηρισμούς ανώτερη και κατώτερη, διχάζουν την κοινωνία και διαμορφώνουν στερεότυπα για τις μορφές δράσης και τα έργα του ανθρώπου πλήττοντας την κοινωνική συνοχή και ευημερία.
«Υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ πνευματικής και χειρωνακτικής εργασίας»
διαβάζω σε άρθρο προβληματισμού του κ.Νίκου Τσούλια, από το οποίο παραθέτω ενδεικτικά το παρακάτω απόσπασμα απόσπασμα:
«Εν αρχή ην η εργασία. Η εργασία δημιούργησε εν πολλοίς μέσα από πολύχρονες εξελικτικές διαδικασίες τον κοινωνικό άνθρωπο. Η εργασία καθίσταται το κύριο πεδίο μέσα από το οποίο ο μακρινός πρόγονός μας μετασχημάτιζε στοιχεία του φυσικού περιβάλλοντος και μέσα απ’ αυτές τις λειτουργίες του μετασχηματισμού διαμόρφωνε όλο και πιο ευνοϊκές συνθήκες ζωής. Η όλη εξέλιξη συνεχίζεται ορμητικά στο κοινωνικό κυρίως πεδίο και η κοινωνική οργάνωση του ανθρώπου οδηγεί αρχικά στην ανθρωποποίησή του και στη συνέχεια στον εξανθρωπισμό του, που είναι ακόμα ζητούμενο. Έχει σημειωθεί με πολύ χαρακτηριστικό τρόπο ότι η διαλεκτική σχέση μεταξύ της χρήσης των εργαλείων και της ανάπτυξης του εγκεφάλου του προγόνου μας και είναι αυτή η διαλεκτική σχέση που γράφει σε σημαντικό βαθμό την ιστορία μας.»
Η σπουδαιότητα της «χειρωνακτικής εργασίας» δεν είναι μόνο ιστορική και δεν αφορά μόνο την μέχρι και τη βιομηχανική επανάσταση περίοδο. Στην εποχή της ραγδαίας εξέλιξης των νέων τεχνολογιών η εργασία ως ενιαία «κοινωνική έκφραση» είναι ιερή σε κάθε ρόλο και αποτελεί το βασικό παράγοντα της κοινωνικής προόδου του ανθρώπου και της εξέλιξης του, σωματικά, πνευματικά ψυχικά.
Το κείμενο αφιερώνεται σήμερα με πολλά ευχαριστώ στους ανθρώπους της ομάδας από το τμήμα Πρασίνου και Καθαριότητας του Δήμου Χανίων που με τόση αγάπη και συνέπεια φροντίζουν το πράσινο του εξωτερικού χώρου του Μουσείου Σχολικής Ζωής Δήμου Χανίων. Στους Tomor, Gesti, Elsayed, Mahmud, Egli, Avram, Asim και ευρύτερα σε όλους εκείνους που εργάζονται με ιερή αφοσίωση αξιοποιώντας πρώτιστα τα χέρια τους.
Ιδιαίτερες ευχαριστίες στον αρμόδιο Αντιδήμαρχο Περιβάλλοντος και Καθαριότητας κ. Μιχάλη Τσουπάκη και στον υπεύθυνο συντονισμού της συγκεκριμένης ομάδας κ. Κωστή Σημανδηράκη
Το άρθρο πλαισιώνεται από τις φωτογραφίες του βραβευμένου καλλιτέχνη Γεώργιου Ξηρογιάννη ο οποίος υμνεί τα ανθρώπινα χέρια πολύ συχνά στις ατομικές του εκθέσεις εκπέμποντας δυνατά κοινωνικά μηνύματα για τον ρόλο τους στη ζωή… για τη ζωή!!!! Τον ευχαριστώ για το πολύτιμο υλικό από την έκθεση του ΕΝ …ΕΡΓΩ που μου εμπιστεύτηκε!
ΑΝΑΛΥΤΙΚΟΤΕΡΑ στις διευθύνσεις:
Μιχαήλ Τσουπάκης | Δημοτικό Συμβούλιο | Ο Δήμος | Δήμος Χανίων (chania.gr)
https://www.kriti24.gr/michalis-tsoypakis-liga-logia-gia-toys-quot-iroes-quot-tis-kathariotitas-toy-dimoy-chanion/
https://www.ricoh-imaging.gr/el/George-xirogiannis.html
https://www.athensvoice.gr/culture/photography/695194_giorgos-xirogiannis-2020-se-mia-fotografia
Ως κοινωνική αποστολή της τέχνης | Χανιώτικα Νέα (haniotika-nea.gr)
Υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ πνευματικής και χειρωνακτικής εργασίας; • Fractal (fractalart.gr)
Αγαπητέ, κύριε, Διευθυντά,
ποτέ δεν έκρυψα τη βαθιά εκτίμηση και φιλική μου αγάπη στο αληθινό ανθρώπινο πρόσωπο της συνεργάτιδας – αρθρογράφου των “Χ.Ν”, κ. Μαρίας Δρακάκη, που συχνά μοιράζεται μαζί μας, αφειδώλευτα, της τα σπουδαία άρθρα, τις γνώσεις και τα παντοία βιώματα αληθινής ζωής και, βέβαια την ευχαριστούμε και συγχαίρουμε ταυτόχρονα.
ΩΣΤΟΣΟ, θαρρώ, πως η ανωτέρω άκρως σημαντική κοινωνική εργασία της “Ως ιερότητα της χειρωνακτικής εργασίας” , είναι κατά την προσωπική μου γνώμη κι άποψη η καλύτερη και πιο σύνθετη πνευματική εργασία της, ασύγκριτης σημασίας και κοινωνιολογικής αξίας, κι ας είναι το θέμα της “η ιερότητα της χειρωνακτικής εργασίας”. Το θέμα αυτό είναι τόσο μεγάλο που δεν καλύπτεται από ένα μικρό σχόλιο ή άρθρο, όπως το ανωτέρω της αγαπητής μας κ. Μαρίας Δρακάκη. Η ανωτέρω εργασία είναι ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ, μια αληθινή προσευχή για να θυμηθούμε και τον Ιερό Αυγουστίνο! Βέβαια, θα μπορούσαμε να προσθέσουμε λίγα σχόλια και να πούμε, ότι καλός, πολύ καλός είναι ο “ανθρωπισμός” ή ο “ανθρωποκεντρικός άνθρωπος”, αλλά οι όροι αυτοί είναι γεννήματα του σύγχρονου Πολιτισμού [διαβάστε του Δυτικού], του οποίου η μέριμνα και η συνεχής επιδίωξη είναι η “καλοπέραση” του ατόμου [αγνοεί και δεν νοιάζεται για το ΠΡΟΣΩΠΟ = Ελεύθερο, Ευχαριστιακό, Κοινωνικό [μοιράζεται] και Κοινωνικώς ώριμο], η απόκτηση άφθονων αγαθών, ο βομβαρδισμός γνώσεων και η λογικοκρατία. Συνακόλουθα, υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στον “ανθρωποκεντρικό” και τον “Χριστοκεντρικό” άνθρωπο, αλλά το ζήτημα αυτό είναι μέγιστο και θέλει πολύν χρόνο να συζητηθεί.
Αλλά, ας επανέλθουμε στην πράγματι ιερότητα της χειρωνακτικής εργασίας [μ’ αυτήν κι εξαιτίας της σπουδάσαμε εμείς τα φτωχά αγροτόπαιδα της υπαίθρου], και συγκινηθήκαμε με τον τρόπο [γι’ αυτό και ξεχωρίζει η κ. Μαρία Δρακάκη] που παρουσίασε την όλη εργασία της, μέσα στα στενά – περιορισμένα πλαίσια ενός κοινωνικού άρθρου. Και πώς να μην είναι “προσευχή”, και “ιερά” η χειρωνακτική εργασία, όταν αυτή βιώνεται – γίνεται μέσα στην φυσική ομορφιά, μέσα στην αγροτική οικογενειακή συλλογικότητα της αγάπης, αλληλεγγύης, συμπόνοιας κι αλληλεπίδρασης, μαζί με όλα τα άλλα δημιουργήματα [άνθρωποι – ζώα- φύση] και μέσα στην αγαπητική κοινωνία της Εκκλησίας του Χριστού!!
Συνακόλουθα και όπως ταιριάζει στο κύριο θεματικό της σπουδαίας ανωτέρω εργασίας της κ. Μαρίας Δρακάκη, έγραψα [δεν είμαι ποιητής – διατηρώ άλλη άποψη για την ποίηση και την εν γένει λογοτεχνία, αλλά δεν είμαι κι αιρετικός κιόλας!] δύο μικρά ποιήματα που τονίζουν την ιερότητα της χειρωνακτικής εργασίας:
“ΤΟ ΑΡΑΙΩΜΑ ΤΩΝ ΦΥΤΩΝ ΣΤΟ ΧΩΡΑΦΙ ΤΟΥ ΒΑΛΤΟΥ”
Στο αραίωμα των φυντανιών στις σειρές
των βαμβακιών και καλαμποκιών,
οι εργάτες γης θλίβονται και σαστίζουν,
ποιό φυντάνι ν’ αφήσουν και ποιό να ξεριζώσουν!…
-Ένα κομμάτι ψυχής των εργατών
ξεριζώνεται και φεύγει μ’ αυτά,
και τότε κρύβουν τα πρόσωπα
να μην τους βλέπουν οι άλλοι…
Και μια σπίθα γοητείας, αγάπης
κι αλληλεξάρτησης με τη φύση
απογειώνεται και γίνεται χαρά.
Θαρρείς πως οι ψυχές των εργατών
μετουσιώνουν τον βάλτο,
τα χρώματα και τις αποχρώσεις,
που πριμοδοτούνται απ’ τον καμπίσιο ήλιο,
σε συναρπαστικό κι όμορφο διάλογο
με τα φυτά, τα ζα και τα γόνιμα χωράφια!…
“ΤΑ ΤΣΑΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΒΑΛΤΟΥ”
Την ώρα που φιλιώνονταν φως και σκοτάδι,
έπεφταν οι εργάτες γης ξεθεωμένοι
στρωματσάδα στους βόλους του αγρού.
-Χάζευαν μαγεμένοι, προσώρας,
τα πεφταστέρια στον καθάριο ουρανό
κι ύστερα έπεφταν στην αγκαλιά του ύπνου!
-Κι αργά τα μεσάνυχτα,
θρηνώδη ακούγονταν από μακριά
των τσακαλιών τα ουρλιαχτά!
Και το πρωί, οι εργάτες
έβρισκαν μισοφαγωμένα
τα λαστιχένια παπούτσια
στις αναμεσάδες των βαμβακιών!…
Με εξαιρετική και φιλική εκτίμηση Γιώργος Καραγεωργίου, συντ/χος νομικός, κοινωνιολόγος ΧΑΝΙΑ. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ για τη γιορτή του Αγίου Δημητρίου και την Εθνική γιορτή της “28ης Οκτωβρίου 1940”.