Με την έναρξη του δεκαπενθημέρου του Αυγούστου, με κυρίαρχο πρόσωπο την Παναγία μας, εορτάζει, η άγνωστη στους πλείστους μας, οσιομάρτυς Ελέσα, που τιμάται ιδιαιτέρως στα Κύθηρα, τόπο του μαρτυρίου της και μάλιστα από τα ίδια τα χέρια του πα-τέρα(ς) της.
Χαίρομαι και τιμάμαι, που χαράσσω λίγες έστω γραμμές στην ιερή μνήμη της και αξιώθηκα, όχι μόνο μια φορά, να προσκυνήσω τον τόπο του μαρτυρίου της.
Η Αγία Ελέσα καταγόταν από την Πελοπόννησο και από επιφανή οικογένεια με γονείς τον Ελλάδιο και την Ευγενία, χριστιανή.
Ηταν στείρα και παρακαλούσε τον Θεό να την αξιώσει να κάνει παιδί και να το αφιερώσει σ’ Αυτόν. Ο Θεός την εισήκουσε και εγέννησε μια κόρη, την οποία εβάπτισε ο ιερεύς Σωφόνιος, ο οποίος κατοικούσε κρυφά εκεί, γιατί να μη ξεχνάμε ότι ζούμε την εποχή των σκληρών διωγμών κατά των Χριστιανών. (Η Αγία Ελέσα εμαρτύρησε το 375 μ.Χ.).
Εβαπτίστηκε και έλαβε το όνομα Ελέσα, κατά το “Ελέησον” επειδή ο Θεός εισήκουσε τη φωνή της μητέρας και την ελέησε. Ελέησα – Ελέσα.
Η μητέρα της την ανέτρεφε χριστιανικά και την εξασκούσε στις αρετές, πίστη, αγάπη προς τον Θεό και τον πλησίον, την ελεημοσύνη και τη φιλοστοργία.
Ήταν δεκατεσσάρων ετών η Ελέσα, όταν πέθανε η μητέρα της, η οποία προαισθάνθηκε τον θάνατό της και η οποία της έδωσε την ευχή της και της παράγγειλε να μην παύσει να πιστεύει στον Θεό, κάτι που απέδειξε μέχρι και το μαρτύριό της.
Η Ελέσα λυπήθηκε για την εκδημία της μητέρας της. Εμεινε η Ελέσα μόνη κυρία του σπιτιού της και των δούλων του πατέρα της.
Οταν κάμποσος καιρός μετά και αφού είχε ενηλικιωθεί η Ελέσα, ο πατέρας της της είπε ότι ήταν καιρός να παντρευτεί! Αυτή, επειδή δεν ήθελε τίποτα να την αποχωρήσει από τον Θεό, του είπε ότι είναι νωρίς. Κρυφά παρακαλούσε τον Θεό να τη στηρίξει και να μην υποχωρήσει, κάτι που έγινε.
Οταν ο πατέρας της έφυγε για μακρινό ταξίδι και αφού πάλι προσευχήθηκε στον Θεό και αφού βρήκε τον τρόπο, κατέφυγε στα Κύθηρα να μονάσει εκεί και να αφεθεί στην προσευχή και στην άσκηση.
Εν τω μεταξύ, επέστρεψε ο πατέρας της. Δεν τη βρήκε στο σπίτι του. Εμαθε ότι πήγε στα Κύθηρα για να ασκητεύσει. Εγινε θηριώδης. Ορκίστηκε ότι αν δεν κατορθώσει να την πείσει να αρνηθεί την πίστη της στον Θεό, θα τη σκότωνε με τα ίδια του τα χέρια. Πηγαίνει στα Κύθηρα, ψάχνει και τη βρίσκει. Στα παρακάλια και στα ταξίματα και στις απειλές του πατέρα της δεν υποχώρησε η Ελέσα και δεν έπαυσε να ομολογεί τον Χριστό. Είναι ανατριχιαστικός ο διάλογος της Ελέσας και του Ελλαδίου. Εξαλλος και μανιακός ο Ελλάδιος την άρπαξε από τα μαλλιά, της έδεσε πισθάγκωνα τα χέρια της και την κρέμασε σε μια χαρουπιά, τη χτυπούσε λυσσαλέα, έως ότου εξέπνευσε. Μετά έλυσε το άγιο και μαρτυρικό σώμα της και το έριξε κατά γης. Ο Θεός την ανιστά κι εκείνη δεν παύει να τον υμνεί. Συνεχίζει να λυσσά ο Ελλάδιος και, αφού έλαβε μια μεγάλη πέτρα για να τη σκοτώσει, μια μεγάλη πέτρα -βράχος- έσχισε και επέρασε απέναντι η αγία (φαίνεται ακόμη) και συνεχίζει να προσεύχεται. Τρέχει ο θηριώδης πατέρας της και τη χτυπά με μια πέτρα στο μέτωπο, της συνέτριψε τα δόντια και στη συνέχεια, με ένα μαχαίρι απέκοψε την αγία κεφαλή της αγίας.
Απολυτίκιο της Αγίας
Πατρικήν εβδελύξω συ Ελέσα ασέβειαν, μυστική στηριχθείσα ευσεβεία πανεύφημε.
Μετέστης εις γην αλλοδαπήν, φυγούσα κακόνοιαν πατρός. Αλλ’ αυτός σου και αλάστωρ και φονεύς και τύραννος εγεγόνει. Δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ. Δόξα τη ενισχύσαντι. Δόξα το δωρησαμένω σε ημίν, προστάτιν ακοίμητον.
