Oσο υπάρχουν άνθρωποι θα υπάρχει ελπίδα άκουγα συχνά και αναρωτιόμουν τι εννοούν. Το κατάλαβα καλά πρόσφατα, όταν σε τρεις ξεχωριστές περιπτώσεις η χανιώτικη κοινωνία, από το υστέρημα και το περίσσευμά της κατάφερε να συγκεντρώσει πραγματικά μεγάλα για την εποχή πόσα.
Ετσι, τρεις συνάνθρωποί μας μπόρεσαν να δώσουν τη δική τους μάχη για τη ζωή, μεταβαίνοντας στο εξωτερικό για ιατρικούς λόγους. Η αδικοχαμένη Ευαγγελία, ο μικρός Δημήτρης και μόλις πριν από λίγες μέρες η 21χρονη Κάτια.
Το κατάλαβα όταν είδα μια νεαρή να σηκώνεται από τη θέση της στο λεωφορείο προκειμένου να κάτσει ένας ηλικιωμένος κύριος και όταν στη σειρά για πληρωμές σε δημόσια Υπηρεσία ένας άντρας παραχώρησε την θέση του σε μια έγκυο.
Μικρές πράξεις ανθρωπιάς, που κρατούν αναμμένη τη φλόγα της ελπίδας για έναν καλύτερο κόσμο.
Εναν κόσμο που η αλληλεγγύη και η ανθρωπιά υπερτερούν πάρα τις δύσκολες συνθήκες που όλοι βιώνουμε.