Οστεοαρθρίτιδα: Μπορεί να γίνει αιτία διαζυγίου;

Σημαντική είναι η επιβάρυνση των συζύγων ασθενών με οστεοαρθρίτιδα, αφού συχνά αναλαμβάνουν το ρόλο φροντιστή και υποχρεώνονται να κάνουν σημαντικές αλλαγές στον τρόπο ζωής τους, προκειμένου να ανταπεξέλθουν. Αν και δεν έχουν οι ίδιοι το πρόβλημα, βιώνουν έμμεσα τον πόνο και τις συνέπειες της ελλιπούς λειτουργικότητας της πληγείσας άρθρωσης του συντρόφου τους. Μπορούν ακόμη και να αξιολογήσουν ορθότερα την ένταση του πόνου του. Έρευνα έχει δείξει επίσης ότι οι σύζυγοι είναι λιγότερο ικανοποιημένοι από τα επίπεδα της συζυγικής ζωής, έχουν υψηλότερα ποσοστά κατάθλιψης και χαμηλότερη ποιότητα ζωής, τα οποία μπορούν να οδηγήσουν σε διατάραξη της οικογενειακής τους γαλήνης. Η μόνη ελπίδα που έχουν αμφότεροι για να επανέλθουν στη φυσιολογική ζωή τους και να σώσουν τον γάμο τους είναι η ριζική αντιμετώπιση της πάθησης, η οριστική απαλλαγή από τον πόνο που προκαλεί και η πλήρη αποκατάσταση της λειτουργικότητας της άρθρωσης.
«Η ολική αντικατάσταση του ισχίου ή του γόνατος με οστεοαρθρίτιδα μπορεί να βελτιώσει τη ζωή τόσο του ασθενούς όσο και του/της συζύγου, γεγονός που μπορεί να ενισχύσει τις διαπροσωπικές τους σχέσεις. Αφού οι ασθενείς υποβληθούν στη χειρουργική επέμβαση, ανακουφίζονται από τον πόνο στις αρθρώσεις και είναι πιο πρόθυμοι να μοιραστούν τις υποχρεώσεις με τον σύντροφό τους. Επιπλέον, μπορούν και πάλι να απολαύσουν τις δραστηριότητες που αγαπούν, τόσο ατομικά όσο και μαζί με την οικογένειά τους», σημειώνει ο ορθοπαιδικός χειρουργός Δρ. Δημήτρης Τριανταφυλλόπουλος, Διευθυντής Ορθοπαιδικής Κλινικής και Διευθυντής του Τμήματος Αναίμακτης Ορθοπαιδικής Χειρουργικής του Ιατρικού Ομίλου Αθηνών, Κλινική Περιστερίου.
Η επίδραση της ολικής αρθροπλαστικής ισχίου και γόνατος στην οικογένεια και ειδικότερα στους συζύγους, άνδρες ή γυναίκες, δεν έχει μελετηθεί επαρκώς. Μια πρόσφατη μελέτη, που πραγματοποιήθηκε από Καναδούς ερευνητές στο Πανεπιστημιακό Ιατρικό Κέντρο McGill, αξιολόγησε το πώς βιώνει ο/η σύζυγος τον πόνο και την αναπηρία του ασθενή πριν και μετά από την ολική αρθροπλαστική ισχίου ή γόνατος, κατά πόσο θεωρεί ότι ο ασθενής σύντροφός τους χρήζει βοήθειας προ και μετεγχειρητικά και κατά πόσο βελτιώθηκε η ζωή τους μετά την επέμβαση.
Στη μελέτη συμμετείχαν 33 ζευγάρια. Κατά μέσο όρο, οι ασθενείς ήταν 68 ετών και οι σύζυγοι 67 ετών (εύρος ηλικιών από 48 έως 86 ετών), τα ζευγάρια ήταν παντρεμένα για 36,5 χρόνια οι ασθενείς είχαν διαγνωστεί με οστεοαρθρίτιδα 7 χρόνια πριν, ενώ περίμεναν να χειρουργηθούν επί 8,7 μήνες. Αφού απάντησαν σε ερωτηματολόγια, ξεχωριστά οι σύζυγοι μεταξύ τους μετά την πλήρη ανάρρωσή του ασθενή, διαπιστώθηκε ότι οι σύζυγοι είχαν καλύτερη αντίληψη της έντασης του πόνου από τους χειρουργημένους, οι οποίοι τον αξιολόγησαν σημαντικά ηπιότερο.
Μετεγχειρητικά, η συντριπτική πλειονότητα των ασθενών (85%) παρουσίασε βελτίωση της κινητικότητας, στο 70% αυτών ο πόνος μειώθηκε αισθητά, το 73% απέκτησε ξανά την ικανότητά του για συμμετοχή σε αθλητικές δραστηριότητες και εν γένει σε αγαπημένα του χόμπι, και στο 33% βελτιώθηκε η κοινωνική και οικογενειακή ζωή του.
Οι σύζυγοι, από την πλευρά τους, δήλωσαν ότι μετά από την επέμβαση η ζωή τους βελτιώθηκε σε διάφορους τομείς λόγω της από κοινού συμμετοχής σε δραστηριότητες. Συγκεκριμένα, στο 70% η ολική αντικατάσταση της άρθρωσης έδωσε τη δυνατότητα να απολαμβάνει ξανά με τον αγαπημένο τους κοινωνικές και ψυχαγωγικές δραστηριότητες, περισσότεροι από τους μισούς απαλλάχθηκαν από τα βάρη του φροντιστή που είχαν επωμισθεί λόγω της πάθησης του συντρόφου τους και ένοιωσαν ξανά ελεύθεροι να ακολουθήσουν το δικό τους πρόγραμμα. Είχαν πλέον τη δυνατότητα να απολαύσουν ξανά τα ταξίδια (27%) και να συμμετέχουν στις κοινωνικές και οικογενειακές υποχρεώσεις (27%). Αυτό όμως που κυρίως πρόσφερε η ολική αρθροπλαστική στους συζύγους των ασθενών ήταν ότι δεν έβλεπαν πια τον αγαπημένο τους να υποφέρει (61%) και είχαν απαλλαχθεί από την ψυχολογική πίεση που βίωναν όσο αυτός πονούσε.
Όπως μας εξηγεί ο Δρ. Δημήτρης Τριανταφυλλόπουλος, πάνω από 300 εκατομμύρια ενήλικες προσβάλλονται από οστεοαρθρίτιδα κάθε χρόνο. Πρόκειται για την πιο συχνή μορφή αρθρίτιδας που εμφανίζεται όταν ο προστατευτικός χόνδρος που προστατεύει τα άκρα των οστών φθείρεται. Η κατάσταση αυτή οδηγεί συνήθως σε αυξημένο πόνο, μειωμένη λειτουργικότητα της άρθρωσης και κατ’ επέκταση σε περιορισμό της κινητικότητας. Η χειρουργική επέμβαση για την αντικατάσταση της πάσχουσας άρθρωσης συνήθως έχει αποδειχθεί ότι προσφέρει στον ασθενή αξιοσημείωτη καλυτέρευση της λειτουργικότητας, παράλληλα με την απαλλαγή από τον πόνο. Στις μέρες μας οι επεμβάσεις αυτές γίνονται με νέες μεθόδους που καθιστούν την επέμβαση ανώδυνη και ιδιαίτερα ασφαλή. «Όσον αφορά στο ισχίο, η πρόσθιας προσπέλασης ολική αρθροπλαστική έχει αποδείξει την αξία της μέσω πλήθους μεγάλων μελετών, με τους ασθενείς, ακόμα και νέους, να ξανακερδίζουν τη ζωή τους και να παραμένουν ανεξάρτητοι για πάρα πολλά χρόνια. Το ίδιο ισχύει και για την ολική αρθροπλαστική ελάχιστης επεμβατικότητας γόνατος. Και στις δύο επεμβάσεις η αποφυγή τραυματισμού των μυών μειώνει τον μετεγχειρητικό πόνο, και την περίοδο ανάρρωσης. Όταν δε υποβοηθούνται από συστήματα πλοήγησης, τα αποτελέσματα είναι απολύτως εγγυημένα. Το OrthoPilot – Aescular, έχει αποδειχθεί το πλέον αποτελεσματικό σύστημα εργαλείο, και αυτό διότι βοηθά στην ευθυγράμμιση του άκρου που καθιστά μακροβιότερο το εμφύτευμα», καταλήγει ο Δρ. Δημήτρης Τριανταφυλλόπουλος.