«Μόνο ο Θεος βλέπει το σπουργίτι
να πέφτει. Αλλά ακόμα κι ο Θεός
δεν κάνει τίποτα για αυτό».
Τζον Στάινμπεκ
Δεν μπορείς να σώσεις κανέναν άνθρωπο, όσο κι αν τον αγαπάς. Δεν μπορείς ούτε καν να τον βοηθήσεις να νιώσει καλύτερα, εάν ο ίδιος δεν το θελήσει. Δεν υπάρχει τίποτα ουσιαστικό που μπορείς να κάνεις για τον άλλον άνθρωπο, πέρα από το να τον αγαπάς. Κρυφά ή φανερά, αθόρυβα ή όχι , από μακριά ή από κοντά, μόνο να τον αγαπάς. Πόσο ευτυχισμένοι θα ήμασταν κι εμείς, αλλά κι εκείνοι που υποφέρουν σωματικά ή ψυχικά εάν θα μπορούσαν να δεχτούν τη βοήθεια μας. Σίγουρα ο κόσμος μας θα ήταν πολύ διαφορετικός. Όμως, ο καθένας από εμάς ήρθε εδώ για να μάθει το δικό του μάθημα, να καταλάβει τη δική του ευθύνη και να αλλάξει τον δικό του δρόμο, εάν αυτός δεν είναι ο δρόμος ο σωστός. Κι εμείς που παρακολουθούμε από δίπλα, με τόση αγάπη και διάθεση βοήθειας και συμπαράστασης, είμαστε τόσο πικραμένοι, αφού δεν μπορούμε να βοηθήσουμε πραγματικά. Κάποιες φορές ρίχνουμε ευθύνες στον εαυτό μας, θεωρώντας ότι δεν έχουμε κάνει αρκετά, ή ότι δεν έχουμε κάνει τα σωστά πράγματα, όμως αυτό είναι μια ψευδαίσθηση, αφού η ευθύνη είναι αυστηρά μόνο προσωπική για τον καθένα.
Ούτε ο Θεός επιθυμεί να υποφέρουν τα παιδιά του. Πώς όμως μπορεί να το αποτρέψει όλο αυτό, αφού μας έχει δώσει το μεγάλο δώρο της ελεύθερης βούλησης; Κι εμείς στεκόμαστε αμετακίνητοι, στα λάθη, στην υποκρισία και στον εγωισμό. Λες και πρόκειται να ζήσουμε χιλιάδες χρόνια, ή λες και τα επίγεια κατασκευάσματα μας θα μας ακολουθήσουν και στην άλλη ζωή. Τόσα πολλά γιατί, γυρίζουν γύρω μας και περιμένουν απαντήσεις, απαντήσεις, που όμως δεν θα δοθούν ποτέ, γιατί δεν υπάρχουν εκεί που τις ψάχνουμε. Εάν το πνεύμα του Θεού μπορεί να ενεργήσει στον άνθρωπο, αυτό θα γίνει μόνο, εάν αυτός βρίσκεται σε εγρήγορση και έχει πλήρη συνείδηση και παραδοχή των όσων συμβαίνουν.
Όταν σκοπός και επιδίωξη μας είναι μόνο να δικαιολογήσουμε τις πράξεις μας, ακόμα κι αν αυτές είναι εντελώς λάθος, όταν η παραδοχή των γεγονότων και η εύρεση λύσης μάς είναι αδιάφορα και το μόνο που επιθυμούμε είναι να ικανοποιήσουμε τα δικά μας θέλω, αγνοώντας και αδικώντας τους άλλους ανθρώπους, τότε πώς ακόμα και ο Θεός μπορεί να μας βοηθήσει; Όχι δεν μπορεί. Κανείς δεν μπορεί να αναλάβει ούτε τις ευθύνες μας, αλλά ούτε και να αλλάξει τις επιλογές μας. Είμαστε εμείς οι ίδιοι που υποφέρουμε από τον ίδιο μας τον εαυτό. Όμως όταν δεν είναι κάποιος πρόθυμος να βοηθήσει τον εαυτό του, δεν έχει κανένα δικαίωμα να ζητά βοήθεια ούτε από τους φίλους του αλλά ούτε και από το Θεό.
