Οι ηλικιωμένοι της παλιάς εποχής όσο περνούν τα χρόνια λιγοστεύουν λόγω που φεύγουν από τη ζωή από διάφορες αιτίες. Τα κενά που αφήνουν τα αναπληρώνουν αυτοί που διαδέχονται την ηλικία τους από την επόμενη εποχή που ακολουθεί.
Πάντα συνηθίζουν όλοι μαζί να κάνουν παρέες μεταξύ τους στα χωριά τους στις πόλεις εκεί που κατοικούν για ξεκούραση, για καφέ ή και για άλλα ποτά, ακόμα και ορισμένοι πιάνουν την τράπουλα να παίξουνε την «ξερή» ή την «κολτσίνα» για να περνούν την ώρα τους.
Αν δεν έχουν συγγένεια ή φιλία μεταξύ τους, εύκολα γνωρίζονται στο περπάτημά τους ή στα καφενεία ή στην εκκλησία, σε γάμους, στις βαπτίσεις κ.λπ. Όταν πιάσουν τη συζήτηση ξεχνούν να σταματήσουν και ακόμα να τελειώσουν τον καφέ τους.
Η πολιτεία όμως εκτιμώντας τα τόσα που έχουν προσφέρει στη ζωή τους όλα αυτά τα χρόνια, με τόσες πολλές δυσκολίες που ζήσανε, γι’ αυτό τους προσφέρει ως δώρο τα ειδικά κέντρα «ΚΑΠΗ», να πηγαίνουν για να απολαμβάνουν δωρεά αυτά που στερηθήκανε όπως: Τον γιατρό τους και την κοινωνική λειτουργό τους, με το ενδιαφέρον τους για την υγεία και την ψυχαγωγία τους. Εκεί βρίσκουν την ευκαιρία να λένε αυτά που ζήσανε και όλες τις δυσκολίες που είχανε συναντήσει από όταν ήτανε παιδιά.
Συνέχεια κάνουνε τον σταυρό τους όλοι που αξιωθήκανε να ζούνε και να θυμούνται αυτούς που φύγανε από τη ζωή και δεν είναι πια κοντά τους.
Συγχρόνως το ίδιο πράξανε και όλα τα κράτη για να μην λησμονηθούν και οι δικοί τους ηλικιωμένοι γι’ αυτό και καθιερώθηκε κάθε χρόνο να πραγματοποιείται παντού την ίδια ημερομηνία γιορτή ιδιαίτερης σημασίας και αξίας η 3η Οκτωβρίου για να νιώθουνε χαρούμενοι όσοι είναι στη ζωή και ότι η νέα εποχή τους έδωσε την αξία που είχανε όλα αυτά τα χρόνια που χάσανε. Αυτή τη χαρά εφέτος στην πόλη μας για πρώτη φορά την γιορτάσανε και οι δικοί μας ηλικιωμένοι με την παρουσία όλων των υπευθύνων που όπως πάντα ξεχωρίζουν με το χαμόγελό τους.
Σε αυτή την πλούσια και καλά οργανωμένη εκδήλωση όσοι ηλικιωμένοι είχανε τις δυνάμεις τους φθάσανε στην πλατεία της πόλης μας και εισπράξανε τα πολλά και γλυκά με σεβασμό τους λόγια όλων των αρμοδίων και πριν πάρει το τέλος της αυτή η εκδήλωση πήρανε το λόγο και οι εκπρόσωποι των ΚΑΠΗ της πόλης μας. Όμως πιο διακριτικά ήτανε τα λόγια του ενός ηλικιωμένου που με αυτά πήρανε δυνάμεις όλοι οι άλλοι για να πορευθούν με όρεξη τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής τους.
Και είπε χαρούμενος αρκετά από τα βιώματά τους αλλά περισσότερο τόνισε τα παρακάτω για τους νέους μας που θα διδαχθούν αμέσως μετά την ηλικία τους. Η επιθυμία μας είπε είναι όταν μας συναντούν οι νέοι την ώρα που πίνουμε τον καφέ μας ή στο περπάτημα ή στη λαϊκή αγορά ή στην εκκλησία κ.λπ. και είμαστε χαρούμενοι ή λυπημένοι να μας κοιτάζουν στα μάτια και να μας ρωτούν: Πώς ζήσατε τα χρόνια της κατοχής, είχατε τρόφιμα και ψωμί, να τρώτε; Είχατε παπούτσια και ρούχα να φοράτε; Πηγαίνανε στο σχολείο να μάθετε γράμματα; Εσύ γιαγιά πως ζύμωνες το ψωμί; Πως έραβες τα ρούχα που φορούσατε; Και πολλά άλλα. Εμείς θα τους απαντήσουμε σε όλα και ότι τα έχουμε γράψει και σε βιβλία που θα ενημερώνονται από αυτά. Επίσης είπε πάλι ότι οι ηλικιωμένοι σήμερα έχουν μεγάλη αξία και όποιος τους περιφρονεί πέφτει στην αμαρτία. Στη συνέχεια είπε ακόμα το δικό του βίωμα της κατοχής ότι δεν μπορώ να ξεχάσω την πληγή που μου είχε κάνει στον αριστερό μου ώμο το στυλιάρι της σκαλίδας που την τοποθετούσα όταν πήγαινα στα μεροκάματα. Τώρα την έχω και την βλέπω σκουριασμένο και με σπασμένο το στυλιάρι της και δακρύζω γιατί προσέφερε πολλά στην οικογένειά μου και πρόσθεσε:
Ανάθεμά σε κατοχή που μου άφησες σημάδια,
τα βλέπω όταν κάθομαι και ξαγρυπνώ τα βράδια.
Ήμουν φτωχός και έζησα και τον θεό δοξάζω,
ποτέ άλλοτε εις τη ζωή φτώχεια να δοκιμάσω.
Όμως κατά την ώρα της εκδήλωσης έτυχε να περάσει ένας νέος περίπου 25 ετών και μάλλον από περιέργεια σταμάτησε και παρακολούθησε την εκδήλωση μέχρι το τέλος της. Μετά πλησίασε τον ηλικιωμένο που μίλησε τελευταίος και του είπε: Τα περισσότερα που είπατε στην ομιλία σας νομίζω ότι είναι υπερβολές και δεν μπορούμε εμείς οι νέοι να τα πιστέψουμε κ.λπ. Αμέσως με λίγο θυμό του απάντησε: Άκου νεαρέ, όταν εσύ πήγαινες εγώ ερχόμουνα, είχα γυρίσει. Εσύ δεν τα έχεις ζήσει αυτά που είπα και δεν μπορείς να μας κρίνεις και τον συμβούλευσε με περισσότερο διάλογο, οπότε μετά ζήτησε συγνώμη.
Μετά από όλα τα παραπάνω οι ηλικιωμένοι όλοι ευχόμαστε και επιθυμούμε οι νέοι μας να ακολουθούν τις ευχές και τις συμβουλές των προγόνων τους και τότε μόνο θα έρθουν με υγεία στην ηλικία που έχουμε εμείς σήμερα.
Τις συμβουλές των προγόνων σας να κρατήσετε και θα σας χρειαστούνε, πάντα στις δύσκολες εποχές μπροστά σας θα βρεθούνε!
*Ο Γιάννης Τσακπίνης είναι
Συνταγματάρχης (Π.Β.) ε.α.
