Οταν η αυτοκριτική ερμηνεύεται ως κριτική

Αναζητάς να φτάσεις σε κάποια πηγή γνώσεων, φτάνεις και προσπαθείς να ωφεληθείς για να ωφελήσεις! Ισως άτεχνα παρακολουθείς ένα δύσκολο θέμα για τις δικές σου γνωστικές υποδομές. Ο εισηγητής, άνετα το αναπτύσσει, όμως με ορολογίες, που απαιτούσαν γνώσεις. Κρατάς επ’ αυτών σημειώσεις για να ανατρέξεις σε ειδικά λεξικά προς ερμηνεία. Γίνεσαι ένας καλός μαθητής προκειμένου να αφομοιώσεις όσο το δυνατόν περισσότερα από ένα τόσο σύνθετο και πολύμορφο θέμα. Ξεδιπλώνεις τα συναισθήματά σου, παίρνοντας το χαρτί με την κωδικοποιημένη αναφορά, όπως κατά σειρά ήταν διαταγμένες, οι επί μέρους ενότητες κατά κεφάλαιο του θέματος. Διαβάζοντας και ακούγοντας τον εισηγητή, ταράσσεται το υποσυνείδητό σου. Μονολογείς, τι είναι αυτό; Τι μπορώ εγώ να καταλάβω; Πώς τόλμησε αυτός ο άνθρωπος (ο εισηγητής) να καταπιαστεί με ένα τόσο σύνθετο θέμα; Νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε περιβάλλον, όχι του δικού σου γνωστικού επιπέδου. Για μία στιγμή κομπλάρεις, όμως, η δίψα για μάθηση σε οδηγεί σε κράτημα σημειώσεων προς κατανόηση. Πολλά τα ερωτήματα, οι προβληματισμοί, οι σκέψεις. Ταξιδεύεις νοητικά σε βιβλία φιλοσοφίας, διαλεκτικής λογικής, πληθαίνουν οι συλλογισμοί, οι λογικές, σχετικά με τις προελεύσεις, τις διαμορφώσεις κοινών λογικών. Περιορίζεσαι σ’ αυτά που θέλεις και μπορείς να μάθεις για να είσαι συνεπής με τη συνείδησή σου στις διαβλέψεις σου. Ολο αυτό το συνονθύλευμα των συναισθημάτων, το εκφράζεις με τον δικό σου τρόπο στον εισηγητή.
Τον συγχαίρεις για την τόλμη του, τον κόπο και τον χρόνο, διάθεση για τη διάχυση αυτών των γνώσεων. Η αυτοκριτική αδυναμία κατανόησης του όλου θέματος, παρερμηνεύεται ως αρνητική κριτική επί του έργου. Με το πέρασμα κάποιου χρόνου προσμετράς τα οφέλη τέτοιων φαινομένων και δηλώνεις τις ευχαριστίες σου. Δημόσια εκφράσεις συγχαρητήρια στους τολμηρούς εισηγητές τέτοιων θεμάτων.
Οι προβληματισμοί και τα ερωτήματα οδηγούν σε διευκρινίσεις και απαιτήσεις προάγοντας γνώσεις. Στερούμαι ψυχαναλυτικών γνώσεων και αποφασίζω, έστω και καθυστερημένα, να περάσω στο:
Να διαβάζω για να μαθαίνω και να ανταλλάσσω εμπειρίες.
Να γράφω για να διαβάζω και να πλουτίζομαι σε γνώσεις.
Διαβάζοντας κάποιο κείμενο, άρθρο, βιβλίο, προσπαθώ να συνταξιδεύσω με τον γράφοντα στην αναζήτηση του τίτλου και στην κατανόηση του περιεχομένου. Να διεισδύσω στα συναισθήματά του και να επεξηγήσω τις εμπνεύσεις του.
Να συνδέσω την έμπνευση τίτλου, περιεχομένου, με τη διάβλεψη. Αναζητώ μέσα από την ανάγνωση κειμένων, άρθρων, βιβλίων, τη σύνδεση με τον πολιτισμό, την κοινωνία, την πολιτική, την ιδεολογία, τη σύνδεση με το χθες, το σήμερα και το αύριο στην κοινωνική μας εξέλιξη. Ως αναγνώστης κριτής αξιολογώ θετικά ότι ο τίτλος, το περιεχόμενο και η καλή γραφή έχουν κατανοητή διάβλεψη. Οσο προκλητικός και αν είναι ο τίτλος, συγκροτημένος ο γραπτός λόγος, εάν δεν υπάρχει ή δεν προσδιορίζεται κατανοητά η διάβλεψη, τότε θεωρώ ότι ο αναγνώστης κριτής παραμένει με πολλά αδιευκρίνιστα ερωτήματα προς τα πού το πάει ο γράφων.
Ωραίος ο τίτλος, λογοτεχνική γραφή, ανύπαρκτη διάβλεψη. Ο αναγνώστης διερευνητής, συσσωρεύεται με πολλά ερωτήματα για τον γράφοντα, ως προς το γιατί επιλέγει να είναι χωρίς διάβλεψη τα γραφόμενά του. Από παράλειψη ή από σκοπιμότητα; Από έλλειψη γνωστικών υποδομών ή από υποκειμενικότητα;
Οι παραλείψεις από λάθος, μέσα από καταθέσεις απόψεων διορθώνονται. Οι τυχόν σκοπιμότητες αναθεωρούνται μέσα από κριτική και αυτοκριτική κατάθεση απόψεων. Οι γνωστικές υποδομές, αποκτούνται, πλουτίζονται, από τους έχοντες γνωστικές ικανότητες να διαβάζουν και να γράφουν. Η απαλλαγή από την υποκειμενικότητα απαιτεί πρόθεση στο πέρασμα από το εγώ στο εμείς, τότε συμβάλλουμε προς θετική κατεύθυνση στη μάθηση μέσα από τη γραφή, ενθαρρύνοντας τους γράφοντες και προκαλώντας τους αναγνώστες. Μπορούμε, όταν θέλουμε, αφού διαπιστώνουμε ότι πρέπει. Αρκεί να αναζητούμε το καλύτερο, μετακινούμενοι από το καλά είμαστε ως έχει.