Πίσω από την “κοσµική” βιτρίνα των Χανίων, ζει ένας άλλος κόσµος. Εκείνος που δεν έχει τις ανέσεις οι οποίες επιτρέπουν ανώδυνες ευχές και µια εκ του ασφαλούς ζωή. Ο κόσµος των απόρων αλλά και των αστέγων κοντά στους οποίους βρίσκονται ευαισθητοποιηµένοι πολίτες και κοινωνικές δοµές. Ζουν επίσης οι άνθρωποι που δεν έχουν κανέναν πλάι τους. Που είναι εντελώς µόνοι. Και οι γιορτές είναι, λέγεται, το πένθος των ανθρώπων που είναι µόνοι.
Οι γιορτές, ωστόσο, αποτελούν, πάντα, µια ευκαιρία να συνειδητοποιήσουµε τι συµβαίνει γύρω µας:
• Οι άστεγοι είναι αρκετοί. Εθελοντές του Ερυθρού Σταυρού στέκονται κοντά τους, όπως έδειξε το ρεπορτάζ που δηµοσιεύτηκε στις 24/12 στα “Χανιώτικα νέα”.
• Οι άποροι που λαµβάνουν φαγητό από τα συσσίτια δεν είναι λίγοι. Είναι εκατοντάδες.
• Οι κοινωνικές δοµές της πόλης επιτελούν σηµαντικό έργο µέσα από την προσφορά ευαισθητοποιηµένων πολιτών.
Και όλα αυτά, µέσα σε µια εποχή ακρίβειας και αβεβαιότητας. Σε µια εποχή δύσκολη για τους πολλούς.
Αξίζει, λοιπόν, εύφηµος µνεία προς όλους όσοι διαθέτουν τον όποιο ελεύθερο χρόνο τους για να βοηθήσουν συνανθρώπους. Που εννοούν να κάνουν την αλληλεγγύη πράξη.
Οσο υπάρχουν άνθρωποι που βοηθούν τον συνάνθρωπο, θα υπάρχει ελπίδα για ένα καλύτερο µέλλον, µέσα σε έναν ταραγµένο κόσµο.