Oταν ήμουν Χαΐνης

Τέτοια εποχή εκεί ψηλά στο οροπέδιο, όταν δεν με έστελναν οι δικοί μου εδώ κι εκεί, έπαιρνα μαζί μου την χαρχάλα, ένα μικρό κατσουνάκι από ασφένταμο, τον σκύλο μας τον Ρόμελ κι ανηφόριζα στα όρη με τσι αζιλάκους για να κυνηγήσω μυγιοχάφτες, ατζοκώλους και τρουλίτες, ποτέ ζιγαρδέλια και λιναρίτες…
Ήμουν καλός παιγνιώτης με το λάστιχο,και πάντα έβγαζα στην περπατησιά μου ένα καλό μεζέ…
Γύρω στο ΄70 θυμάμαι,κι ένα πρωϊνό που είχε ψιλοβρέξει, ανεμίστηκε ο σκύλος μας στoν χαλασέ της ανεμοκεφάλας ένα λαγούδαρο, μεγάλο σαν τον κούνελο.
Τον είχε στριμώξει για τα καλά να τον πιάσει,του έκανε αυτός κολπάκια και απότομα ζίκ ζάκ για να του ξεφύγει..και πάνω που ήταν να τον γραπώσει ,θωρεί μια αρκαλότρυπα στο χάλαρο, και τρυπώνει βολίδα μέσα..
Ο σκύλος απ΄όξω ακίνητος φρουρός, έτρεχαν τα σάλια του από την λιγούρα, γαύγιζε διαολισμένα,σκάλιζε με τα πόδια του την τρύπα για να βάλει την μουσούδα του μέσα,αλλά ως εκεί.. Ο λαγός ήταν παραμέσα.
Εγώ ορθός σ΄ένα χαρακάκι χάζευα το κυνηγητό,κι έτρεξα στην τρύπα να δω τι θα κάνω..
Βάζω μέσα το κατσουνάκι μου στο μικρό τρυπαλάκι,και στο μισό μέτρο αισθάνθηκα την μαλακάδα του λαγού ..
Το βγάζω και βάζω την χέρα μου που χωρούσε ίσα-ίσα,και ακουμπώ την προβιά του..ψαχουλεύω λίγο παραπάνω και τον πιάνω από τα αυτιά..
Ήταν το αδύνατο σημείο του..αντιστεκόταν αυτός ο έρμος βάζοντας αντιρίδα τα μπροστινά του πόδια, έσυρε και μια σκληριά από τον πόνο ,αλλά μόλις τον έβγαλα έξω έπεσα πάνω του σαν λαγωνικό και τον καπάκωσα γερά…
Κατάφερα να τον πιάσω από τα 4 πόδια να τον πάρω σφιχτά αγκαλιά ,και με τον Ρόμελ συνεχώς από δίπλα πήραμε την κατηφόρα για το σπίτι.
-Ίντα βαστάς μωρέ Γιωργιό αναμάσκαλα και το σφίγγεις να μην σου φύγει..
-Έπιασα μπαμπά ένα λαγό με τα χέρια..και θα φάμε καλά αύριο.
-Όη μωρέ κοπέλι μου για να δω…
Ε,πολλά έχουνε δει τα μάτια μου αλλά και να πιάνουνε λαγούς με τα χέρια..δεν τόχω ξαναδεί..μπράβο αντράκι μου..
-Έλα βρε συ Αντριάνα να δεις το Γιωργιό μας ίντα πιασε ..
-Χριστός και Παναγία παιδάκι μου..κι ίδια δα κουβεντιάζαμε με τον αφέντη σου ίντα θα μαγειρέψουμε αύριο
-Να βάλεις μαμά και πολλά κρομυδάκια που μου αρέσουνε, και να μου φυλάξεις το μπροστινό μπουτάκι,..
-Εντάξει χαρώτο,εντάξει, εσένα θα σου βάλω διπλή μερίδα..
Λες και κρυφάκουε όμως ο μπαγάσας ο αυτιάς, και δεν έκατσε με σταυρωμένα τα πόδια.
Εκεί που τον κράταγα από τα πισινά πόδια για να του παίξει 2-3 κοφτές στ΄αυτιά ο μπαμπάς με την παλάμη του, γυρίζει απότομα σαν αίλουρος,και με τα αντόδια του και τα μπροστινά του πόδια ..μού παιξε κάτι γραντζουνιές στην χέρα,χειρότερα από φουρόκατος..
Δεν άντεξα στον πόνο και στο αίμα,ίσως και να τον ελυπήθηκα και μια ουλιά, εξεστρίφωσε από τα χέρια μου…κι έγινε λαγός.
Μην στεναχωριέσαι Γιωργιό μου αρρωστήσεις, μα αν δεν σ’ αρέσουνε οι φακές, εγώ θα σου κάνω μια τηγανιά πατάτες με δυο αυγά μάτια..
Με χαϊδολόησε η μάνα μου χαμογελώντας…!!!!