«Όταν νοιάζεσαι για τα κοινά, μη νοιάζεσαι για το χρήμα»

Αν νοιάζεσαι και θέλεις να ασχολείσαι ή να ασχοληθείς με τα κοινά είναι δικαίωμά σου. Σωστό και ανθρώπινο.
Αν νοιάζεσαι και θέλεις να ασχοληθείς με τα κοινά και είναι επιθυμία σου ,τότε ζητάς από τους άλλους να σε ανεχθούν και να σε υπομένουν κι εσύ να τους ευγνωμονείς.
Αν νοιάζεσαι και θέλεις να ασχοληθείς με τα κοινά και είναι επιθυμία σου, τότε ζητάς και παρακαλείς τους άλλους να πιστέψουν εκείνα που εσύ πιστεύεις κι όταν σε πιστέψουν ,εσύ τους ευχαριστείς.
Αν νοιάζεσαι και θέλεις να ασχοληθείς με τα κοινά και είναι επιθυμία σου ,τότε ζητάς και προκαλείς τους άλλους, να επενδύσουν σε εκείνα, που εσύ υπόσχεσαι να εφαρμόσεις, ένα πρόγραμμά σου , δια λόγων και πράξεων , ώστε να φέρεις με την προσφορά σου την ψυχική και υλική ανάταση σε όλους, αφού με την επένδυσή σου αυτή θα προσπαθήσουν να κρατηθούν μελλοντικά.
Αν νοιάζεσαι και θέλεις να ασχοληθείς με τα κοινά και είναι επιθυμία σου ,τότε ζητάς και παρακαλείς τους άλλους να σου έχουν εμπιστοσύνη και η εμπιστοσύνη στο πρόσωπό σου δείχνει την βέβαιη ικανότητα, τις γνώσεις σου, την εντιμότητα, και την ειλικρίνειά σου.
Αν θέλεις να ασχοληθείς με τα κοινά, είτε της πόλης σου, είτε της περιφέρειάς σου, είτε της χώρας σου, εσύ το επέλεξες ,πείθοντας τον εαυτόν σου ότι μπορείς και θέλεις ανιδιοτελώς να βοηθήσεις στην επίλυση των προβλημάτων, που απασχολούν, είτε τους συντοπίτες σου, είτε τους ανθρώπου της ευρύτερης περιφέρειας. Δεν σου το επέβαλλε κανείς και ούτε σου είπε .. «Βοήθησέ με», μόνος σου επέλεξες να είσαι αρωγός .
Αν θέλεις να ασχοληθείς με τα κοινά , χρησιμοποιείς μόνος σου το ρήμα «θέλω», που σημαίνει ότι έχεις την επιθυμία να προσφέρεις κάτι με ανιδιοτέλεια , δεν σου το ζήτησε ο απλός πολίτης ,ο εργάτης, ο επιχειρηματίας ,ο αγρότης, ο Υπάλληλος ,0 εργαζόμενος κλπ ,άρα δεν έχεις και καμία απαίτηση χρηματικής καταβολής ή ανταπόδοσης στο πρόσωπό σου, ει μη μόνον ευγνωμοσύνη και βεβαιότητα της εκτίμησης .
Αν θέλεις να επιλύσεις τα διάφορα προβλήματα, που απασχολούν τους υπόλοιπους συμπολίτες σου ή τους ανθρώπους της ευρύτερης περιφέρειας , το ζήτησες μόνο σου και μπράβο σου .
Αν μπορείς και ενδιαφέρεσαι για το περιβάλλον ,τον πολιτισμό, την υγεία ,τον πρωτογενή τομέα, την εργασία, την Παιδεία των νέων και των συνανθρώπων σου ,οι οποίοι δεν έχουν το σθένος ή πολλές φορές την αυθάδεια, το θράσος ή το θάρρος ,την ικανότητα, την ευχέρεια του χρόνου ή του λόγου , να πείσουν τους υπόλοιπους για να φέρονται με τον προσήκοντα πολιτισμένο σεβασμό και τον πολιτισμένο τρόπο στις άνω Αξίες , στους εργαζόμενους ,στους συνταξιούχους, στους μισθωτούς ,στους εισοδηματίες ,στους Αγρότες, στους βιοτέχνες ,στους μικρομεσαίους επαγγελματίες κ.λ.π. ,κάμε το , χωρίς να προσδοκάς όφελος και αποζημιώσεις ,γιατί αν ζητάς και υποχρεώνεις, τότε δεν νοιάζεσαι για το καλό των άλλων ,αλλά για το όνομα και το χρήμα εις βάρος του απλού λαού ..
Και τότε όχι μόνον δεν νοιάζεσαι ή απαιτείς , αλλά ομοιάζεις σαν ένα ύπουλο τρωκτικό που ροκανίζει όχι μόνο την τροφή του, αλλά και όλες τις ζωϊκές, κλπ τροφές .
Έχει απεριόριστη όρεξη και τρώει αδιάκοπα , χωρίς να λογαριάζει τους υπόλοιπους συγκατοίκους του , αν βρίσκονται σε εξαθλίωση, όπως συμβαίνει στην τωρινή περίοδο, ή κάτι παρόμοιο.
Τι φρικτό!!!! Γιατί τότε τα όνειρα ,οι προσδοκίες ,οι ελπίδες , οι προσμονές , οι απαντοχές , όλων εκείνων που σε ανέχτηκαν, σε πίστεψαν, σε εμπιστεύτηκαν γίναν σκιές ,οι οποίες διέκοψαν το φως, που ονειρεύτηκαν ότι θα φώτιζε στην πορεία τους το μακρύ ή κοντινό δρόμο μέχρι να φτάσουν στον προορισμό τους .
Τότε όλοι αυτοί φορτίζονται από αντίθετα συναισθήματα, εκείνων από τα οποία κάποτε τους διακατείχαν, όταν τους διαβεβαίωνε ο υποψήφιος δικός τους πολιτικός ότι επιθυμεί και θέλει να είναι αρωγός, συμπάσχων και συνοδοιπόρος τους .
Και ακόμη ,αν ανατρέξουν στην αρχαιότητα, θα φορτιστούν ακόμη περισσότερο με αισθήματα αντίθετα της θέλησής τους ,όταν οι τότε ενδιαφερόμενοι για τα κοινά ,ουδόλως νοιάζονταν για οβολούς.
Ήταν δε ευγνώμονες ο ένας στο άλλο , δίκαιοι μεταξύ τους και ήσυχοι με τη συνείδησή τους ότι έπραξαν το χρέος τους και επιτέλεσαν το χρέος τους προς την πολιτεία και προς τους ανθρώπους εκείνους που τους εμπιστεύτηκαν.
Όταν δε συναντούσε ο ένας τον άλλο στο δρόμο ή κάπου αλλού, χαιρετιούνταν μεθ’ υποκλίσεως και μετ’ ευφροσύνου γέλωτος και όχι με εκστομίσεις και εκσφενδονισμούς ακατονόμαστων λέξεων ή φράσεων. .
Γιατί αυτοί ήθελαν ,μεγάλη η αξία του ρήματος ‘=θέλω=, να βοηθήσουν ,να θυσιαστούν για την πατρίδα . Δεν ομοίαζαν διόλου με τον κάθε σημερινό πολιτικό , που τον 21ο αιώνα θέλει , τάχα μου, να σώσει τη ΧΩΡΑ , χωρίς να λαμβάνει υπ΄ όψιν του ότι :
«ΟΤΑΝ ΝΟΙΑΖΕΣΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΚΟΙΝΑ ,ΔΕΝ ΝΟΙΑΖΕΣΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΝ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΗΜΑ».