Οταν ο άνθρωπος παύει να είναι άνθρωπος…

Ηρθε πάλι η μέρα που αντάμωσα τη θλίψη. Πάγωσε η καρδιά μου από το θάνατο ταλαίπωρων ζώων με δηλητήριο, που σκόρπισαν στους δρόμους, εγκληματικές φυσιογνωμίες που θέλουν να λέγονται άνθρωποι.
Πάντα αναρωτιόμουν τι σόι άνθρωποι μπορεί να είναι αυτοί; Με ποιο δικαίωμα το κάνουν αυτό;
Με τι μοιάζουν; Μήπως είναι τέρατα με μορφή ανθρώπου;
Πόσο μεγάλο μπορεί να είναι το κενό μέσα τους που το γεμίζουν σκορπώντας το θάνατο αντί για ζωή.
Πόσο μεγάλη και επικίνδυνη μπορεί να είναι η παραβατική τους συμπεριφορά και μέχρι που μπορεί να φθάσουν;
Αν θεωρήσω ότι αυτή τη πράξη την κάνει ένα άτομο με «σώας τας φρένας» τότε στη θέση της καρδιάς του υπάρχει το απόλυτο τίποτα όπου χωρίς αναστολές μπορεί να προβεί σε οποιαδήποτε εγκληματική ενέονεια.
Αν τώρα θεωρήσω ότι ο δράστης είναι ένα διαταραγμένο άτομο τότε είναι εξαιρετικά επικίνδυνο να κάμει κακό στους πάντες κατά το δοκούν.
Με αυτό το σκεπτικό είμαι απόλυτα πεπεισμένη ότι ένας τέτοιος άνθρωπος που είναι ικανός να σκοτώσει ένα αθώο πλάσμα δεν θα έγει κανένα ενδοιασμό να σκοτώσει και άνθοωπο.
Άρα είναι ένας άνθρωπος πολύ πιο επικίνδυνος από όσο μπορούμε να φανταστούμε!
Συνυπεύθυνοι όμως όλης αυτής της απάνθρωπης συμπεριφοράς που οπλίζει κατά συρροή το χέρι του κάθε ασυνείδητου ή διαταραγμένου είμαστε εμείς.
Εμείς που όταν πέσει στην αντίληψη μας μια τέτοια ενέργεια είτε από φόβο είτε από αδιαφορία δεν κάνουμε καταγγελία στις αρμόδιες υπηρεσίες για να τιμωρηθεί όπως του αξίζει. Μεγάλη ευθύνη βέβαια αναλογεί και στην Πολιτεία που μέχρι τώρα δεν κατάφερε να περιορίσει τον πληθυσμό των αδέσποτων με εντατικές στειρώσεις, χωρίς να θέλω να παραβλέψω την προσπάθεια που έγει γίνει από τον Δήμο το τελευταίο διάστημα. Είναι ένα σημαντικό Βήμα και το επαινώ όμως δεν φτάνει μόνο αυτό.
Ποιος θα βοηθήσει αυτά τα ζωάκια που βρίσκονται στο έλεος του κάθε άθλιου και τρομακτικού ατόμου αν δεν το κάνουμε εμείς;
Ποιος θα αφοπλίσει αυτούς τους αδίστακτους που σηιιαδεύουν αυτά τα ΦοΒισυένα ανυπεράςτπιστα και αθώα πλάσματα αν δεν το κάνουμε εμείς;
Ποιος θα υπερασπιστεί το δικαίωμά τους για ζωή αν δεν το κάνουμε εμείς;
Διερωτώμαι διαρκώς και απάντηση πουθενά. Απλά συνεχίζεται το ίδιο ξανά και ξανά. Περισσότερα αδέσποτα στους δρόμους. περισσότερα ανεπιθύυητα κουτάβια πεταμένα στα σκουπίδια, περισσότερα δηλητηριασμένα από εδώ και από εκεί περισσότερη αναλγησία περισσότερη απανθρωπιά.
Θα έρθει η εποχή που οι άνθρωποι, θα βλέπουν τη δολοφονία των ζώων, όπως βλέπουν τώοα τη δολοφονία των ανθρώπων! Αλλά μέχρι να έλθει εκείνη η εποχή, θέλω να στείλω ένα μήνυμα σ’αυτούς τους άθλιους «ανθρώπους» ττου κρύβονται πίσω από την ανωνυμία και σκορπούν το θάνατο.
Ότι δηλαδή, σε τούτη τη ζωή οι καλές πράξεις συνήθως, δεν επιβραβεύονται.
Όσον αφορά τώρα τις βάναυσες πράξεις, που ξεφεύγουν από την ανθρώπινη δικαιοσύνη, υπάρχει μια νομοτέλεια στη φύση, όπου, όταν έλθει η ώρα, αναπόφευκτα με κάποιο τρόπο έρχεται και η τιμωρία, το ίδιο βασανιστικά και με την ίδια σκληρότητα.
Όταν άνθρωποι κενοί από μέσα τους, αναλαμβάνουν να παίρνουν αποφάσεις για το θάνατο τότε κάτι σάπιο υπάρχει σε τούτη τη κοινωνία.
Όταν ο άνθρωπος παύει να είναι άνθρωπος παύει ο πίνακας της ζωής να έχει χρώματα και ομορφιά.
Όταν ο άνθρωπος παύει να είναι άνθρωπος τότε ακολουθεί το σκοτάδι και εν τέλει ο θάνατος.
Όταν ο άνθρωπος παύει να είναι άνθρωπος τότε παύει να έχει νόημα η ζωή!
Όταν επιτέλους σταματήσουμε να ασχολούμαστε μόνο με τον εαυτό μας και αρχίσουμε σιγά-σιγά να ρίχνουμε και κάποιες ματιές πέρα από εμάς, θα διαπιστώσουμε ότι εκεί έξω υπάρχει κι ένας άλλος κόσμος που απεγνωσμένα ζητά τη Βοήθεια μας.
Αν κοιτάξουμε αυτό τον κόσμο με τα μάτια της καρδιάς, λειτουργώντας, χωρίς δεύτερη σκέψη μέσα από τον εαυτό μας, με όποια πράξη αναλογεί στον καθένα τη κάθε στιγμή, τότε ίσως συναντήσουμε και την πολυπόθητη ευτυχία που κυνηγάμε με τόση αγωνία σε όλη μας τη ζωή σε λάθος υέοη.
Γιατί τελικά η ευτυχία είναι κρυμμένη σε αυτά που δίνουμε και όχι σε αυτά που παίρνουμε.
Δώστε ζωή σε ένα ζωάκι και θα εισπράξετε απέραντη χαρά και απρόσμενη ευτυχία! Και ίσως μέσα από αυτή τη διαδρομή της προσφοράς, επαναπροσδιορίσετε τον εαυτό σας και νίνετε καλύτεοοι άνθρωποι. Δοκιμάστε το.