Κύριε διευθυντά,
νεόκοπος όρος και δαύτος, καρπός προφανώς της πανδημίας. «Εμβολιαστικός εθνικισμός». Και οι λαοί βέβαια θα ένοιωθαν λιγότερο ολόγυμνοι και έρμαιοι του κορωνοϊού, εάν το επίμαχο, φλέγον πρόβλημα της εποχής περιοριζόταν μονάχα στο συγκεκριμένο παρακλάδι ενός γέρικου δέντρου. Με ένα γεμάτο κουφάλες κορμό και στηριγμένο ετοιμόρροπα σε μια προ πολλού σάπια ρίζα. Παραμένοντας όμως ολόρθο επειδή εδώ και καιρό κόπασε (προσωρινά) ο προοδευτικός, μανιασμένος αγέρας αντίστασης και ανατροπής, που θα το τσάκιζε.
Το παγκοσμιοποιημένα λοιπόν σύστημα της εκμετάλλευσης με εκκωφαντικό και απροσχημάτιστο σχεδόν τρόπο αποδεικνύει κατά συρροή και αμετανόητα την εξοργιστική περιφρόνηση του απέναντι στις μάζες και το δικαίωμα όχι στην ευμάρεια μα ακόμη και στη βιολογική ζωή των πληβείων.
Ως εκ τούτου στον πλανήτη κάθε 15 δευτερόλεπτα ξεχειλίζει ο μακάβριος κατάλογος θυμάτων του covid-19 με μια ανθρώπινη απώλεια. Ενώ ελλαδικά μετράει ήδη κοντά 6.000 άτυχα «τεμάχια» οφειλόμενα στον αόρατο και ολωσδιόλου αναπάντεχο εχθρό. Καθότι μέχρι και το «προφητικό» και διορατικό Χόλυγουντ είχε φτιάξει σχετικές ταινίες με θέμα εξοντωτικές πανδημίες «αφουγκραζόμενο» έγκαιρες προειδοποιήσεις ειδικών για αναπόφευγα επερχόμενους φονικότατους ιούς.
«Αντίπαλων» μικροοργανισμών της ανθρωπότητας που όμως ένα αναπροσανατολισμένο και σε αντίθετη από την υφιστάμενη αντιλαϊκή κατεύθυνση κλάσμα της επιστημονικής (στην υπηρεσία των κυρίαρχων) προσπάθειας, των αστρονομικών δαπανών για εξοπλισμούς και της θηριώδους όπου γης κρατικής ενίσχυσης του βαλτωμένου (και παραθησαυρισμένου) κεφαλαίου θα αρκούσε για την αντιστροφή των δεδομένων. Ώστε δηλαδή η αναμέτρηση με τον ιό να γίνονταν κάτω από ασύγκριτα ευνοϊκότερους όρους πρόληψης αλλά και εν συνεχεία υγειονομικής αντιμετώπισης.
Όμως το από τους πολιτικούς υπηρέτες και τηλεβόες της θεσμοθετημένης αδικίας και βαρβαρότητας καλλιεργημένο και ύπουλα καθησυχαστικό κλίμα αισιοδοξίας γρήγορα μετατράπηκε σε απογοήτευση, δυσφορία και μεγαλύτερη ανεμπιστοσύνη στους ιθύνοντες και σατράπηδες της κοινωνίας. Η πολυδιαφημιζόμενη έλευση του μεσσία- εμβολίου εξελίσσεται πλέον σε κόλαφο, κλαυσίγελο και θρίλερ.
Ο κάθε βιοπαλαιστής χαμογέλασε στιγμιαία με τη χαρμόσυνη είδηση γρήγορης εφεύρεσης, ταχείας παραγωγής επαρκών τάχατε ποσοτήτων εμβολίων και των υποσχέσεων για άμεση χορήγηση τους. Πίστεψε πως το θανατερό αγκάλιασμα της πανούκλας ζυγώνει στο τέλος του και σύντομα θα βγει από το αδιέξοδο της κρατικής εγκατάλειψης. Έλπισε ότι αισίως τερματίζεται το μαρτύριο της αγωνίας να πεθάνει αβοήθητος στο σπιτικό του κατόπιν συστάσεων των αρμοδίων. Είτε στην καλλίτερη περίπτωση σε κάποιο ράντζο και στην πλειονότητα εκτός ΜΕΘ (80%) και παρά την με αυταπάρνηση φροντίδα του αριθμητικά λειψού ιατρονοσηλευτικού προσωπικού. Του πληρωμένου με εξάντληση, αδιοριστία και πειθαρχικές – τρομοκρατικές διώξεις.
Θεώρησε πως πλησιάζει το σταμάτημα του άγχους να ριψοκινδυνεύει καθημερινά για το ξεροκόμματο ψωμιού στα δουλοκτητικά κάτεργα δίχως μέσα προφύλαξης. Ή με τον μέχρι ασφυξίας συνωστισμό στα συγκοινωνιακά μέσα διασποράς της μόλυνσης και το στοίβαγμα των σκεπασμένων με κουβερτούλες μαθητών στις παγωμένες σχολικές αίθουσες.
Κάποιοι στην αντίπερα όχθη φυσικά χαμογελούν ασυγκράτητα και απόλυτα δικαιολογημένα.
Δεν τους βασανίζει η αγωνία της επιβίωσης. Αντίθετα αυτοί οι φερόμενοι σαν τεράστιοι (πελώριο μονάχα έχουν τον παρασιτισμό και την κτηνωδία) και ακαταμάχητοι ζώντας στα βουτηγμένα σε ονειρεμένη χλιδή ανώγεια της «κοινότητας» οχυρώνονται πίσω από το μικροσκοπικότερο ον της πλάσης και εφορμούν θρασύδειλα κατά των αλλοφύλων ταξικών.
Αν και φταίχτες για το κατάντημα του πληθυσμού εξαντλητικά αξιοποιούν το πρόσχημα της πανδημίας σκυλεύοντας πάνω στα δίκια της πλειοψηφίας. Πολτοποιούν τα απομεινάρια εργατικών κατακτήσεων και με αντιδημοκρατικότητα χιλίων απριλιανών συνταγματαρχών στήνουν στο εκτελεστικό απόσπασμα συνδικαλιστικές και λαϊκές ελευθερίες.
Παραέξω η κυβερνητικότατη Oxfam (υποχείριο όργανο των αντιδραστικών, προορισμένο να ξύνει απαλά και απατηλά την επιδερμίδα της χαοτικής ανισότητας και ουδέποτε να βάλλει στον πυρήνα της) αναμεταδίδει τα ξεκαρδιστικά γέλια ορισμένων κροίσων. Αντί με θρήνο να μετρούν όπως το υπόλοιπο ανθρώπινο γένος 2.200.000 πτώματα, εκστασιάζονται με το αυγάτεμα των εισπράξεων τους κατά σχεδόν 4 τρις δολάρια. Λένε θα αρκούσε μάλιστα ο αυξημένος στη διάρκεια του παγκόσμιου λοιμού πλούτος δέκα δισεκατομμυριούχων για τον εμβολιασμό ολάκερου του πλανήτη. Καθώς και για την ανάσχεση της οικονομικής κατρακύλας του.
Αλλά εκείνοι με ανάλογου του σύμπαντος μέγεθος χαμόγελου είναι οι βιομηχανίες κατασκευής των εμβολίων. Αν και χρηματοδοτημένες με πακτωλούς κρατικών επιχορηγήσεων (2,7 δις € έδωσε το ευρωπαϊκό ταμείο) για την επίσπευση και αποτελεσματικότητα των ερευνών, ξεπερνούν σε ατιμία τον μεγαλύτερο λωποδύτη της ιστορίας. Σαν ο χειρότερος μαυραγορίτης περιορίζουν τη στρόφιγγα ροής εμβολίων (ακόμη και στο 60%) με αυτονόητη σκοπιμότητα.
Ξεπερνώντας σε χυδαιότητα τον πιο υποκοσμιακό εγκληματία εκβιάζουν κράτη (κυρίως την Ε.Ε.) και συνδέουν τις προμήθειες με τον γεωπολιτικό γνώμονα. Διαπλέκοντας επίσης αυτές τις ενέργειες με τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς των (πχ Brexit, ευρωατλαντική αναμέτρηση). Αδιαφορούν για το κόστος σε ζωές και δυστυχία. Το κεφαλαιοκρατικό όφελος υπεράνω οποιουδήποτε ανθρώπινου τιμήματος και ενάντια σε κάθε αξία ηθικής ή έστω και επιχειρηματικής φερεγγυότητας.
Παραδίπλα μας η ποτέ των λαών Ευρωπαϊκή Ένωση αγανακτεί με αυτό το φαινόμενο. Εξίσταται και το στηλιτεύει. Θυμώνει για την αθέτηση των συμφωνιών και απειλεί με αντίμετρα. Ορισμένες κυβερνήσεις συζητούν και για μηνύσεις.
Μα γιατί όμως; Σε τι κακό προβαίνουν οι εν λόγω εταιρείες; Λειτουργούν και δρουν «σωστά, ορθόδοξα». Ακριβώς, απλά ατόφια καπιταλιστικά. Με κίνητρο αποκλειστικά την έξαλλη κερδοσκοπία (τα πουλούν αλλού σε διπλάσια τιμή) και ουδέποτε υπολογίζοντας, ιεραρχώντας τις ανθρώπινες ανάγκες. Που λοιπόν η παρασπονδία και παραβατικότητα τους; Αν αναγνωρίζει (η Ε.Ε.) αυτή τη στάση τους σαν αποτροπιαστική συμπεριφορά (που εννοείται είναι), τότε ας καταδικάσει και εναντιωθεί στον καπιταλισμό. Στρεφόμενη ακαριαία όμως κατά και της δικής της οντότητας και συμφερόντων.
Άλλωστε η μη θωράκιση των δημόσιων δομών υγείας, o άθλιος παραγκωνισμός πιο αδύναμων χωρών στο μοίρασμα εμβολίων, ο πόλεμος (σε βαθμό πειρατείας) πριν λίγο καιρό μάσκας, αναπνευστήρων και φαρμάκων, το άπλωμα της εξαθλίωσης από τις νεοαποικιοκρατούμενες τριτοκοσμικές ζώνες έως στην ανεπτυγμένη επικράτεια της, όπως και οι εκατοντάδες χιλιάδες νεκροί την τελευταία τριακονταετία ένεκα πολεμικών συμφορών (που η ίδια η «ενάρετη» με τη συνδρομή της επέφερε), συνιστούν δικό της επίτευγμα. Επιλογές που απορρέουν από τις απαιτήσεις και σχεδιασμούς του δικού της συστήματος. Εκτός και αν εκτιμά αυτή η πωρωμένη διώκτρια του δήθεν ολοκληρωτισμού και των κομμουνιστικών ιδεωδών ότι κάτι «κομουνιστικό» παρείσφρησε στη συμπεριφορά της εγγλέζικης AstraZeneca και της αμερικάνικης Pfizer.
Οπότε οι ιμπεριαλιστές της γηραιάς ηπείρου δεν νομιμοποιούνται να καταγγέλλουν (όχι διατυπωμένα ευθέως) τρίτους για πολιτικά παιχνίδια. Νοιάζονται για την γρηγορότερη απεμπλοκή από την πανδημία, ώστε να αποκατασταθεί η κανονικότητα (σε σφόδρα αντιξοότερες εργασιακές συνθήκες). Άρα η με οποιοδήποτε κόστος αποκατάσταση συλλογικά της κερδοφορίας.
Στον αντίποδα οι λαοί δεν έχουν να ωφεληθούν από τον αναμεταξύ των ιμπεριαλιστών και εταιρειών διαξιφισμό. Αφορά αμιγώς εσωτερικές πρόστυχες αντιπαραθέσεις τους.
Εξυπακούεται οι λαοί επιβάλλεται να διεκδικήσουν το γοργότερο δυνατόν ανάμεσα στα άλλα παγιότερα και την όποια εμβολιαστική ασπίδα τους. Για την άμυνα τους απέναντι στην πανδημία.
Για την αναχαίτιση όμως της παράλληλα επελαύνουσας φτωχοποίησης και καταστολής από τη συντεταγμένη επίθεση των αφεντικών της υφηλίου ένα είναι το αντίδοτο. Το κρατούν οι καταφρονεμένοι και καταπιεσμένοι της γης εν υπνώσει στα χέρια τους. Είναι η κρίσιμη οργάνωση των αγωνιστικών κινητοποιήσεων, που ήδη θαρρετά, αποσπασματικά και άγουρα εκδηλώνονται από την ρημαγμένη περιφέρεια ίσαμε τα κέντρα των ιμπεριαλιστικών μητροπόλεων.
Και εδώ δεν θα χωρούν οι ολέθριες, λυσσαλέες συγκρούσεις τους εργαλειοποιώντας και τους εμβολιασμούς. Τουναντίον θα ισχύει η διεθνιστική αλληλεγγύη και αλληλοεμψύχωση της ανειρήνευτης πάλης των λαών για να μην μετατρέπεται η υδρόγειος σε πεδίο στερήσεων και απελπισίας, επιβολής δικτατορικών πλαισίων, οργιασμού της τωρινής και κάθε μελλούμενης πανδημίας και το δραματικότερο πολεμικής σφαγής.
Μανώλης Καπετανάκης ,
μέλος της Πρωτοβουλίας Αντίστασης
Κωμικό πόνημα που αναμασά το σύνολο των “προοδευτικών” ιδεών ανθρώπων που ειναι αποκομμένοι απο την πραγματικότητα – από τη χαρά της ελευθερίας της δημιουργίας.
Μάρκος Δασκαλάκης