“Οταν ο Ν. Καζαντζάκης συνάντησε τον Αλ. Παπαδιαμάντη”

Η αγάπη προς τον πάσχονται άνθρωπο αλλά και η αναζήτηση του θεού, αναδεικνύονται μέσα από την “συνάντηση” των Ν. Καζαντζάκη και Αλ. Παπαδιαμάντη, στο νέο βιβλίο της δρος Μαρίας Χατζηαποστόλου που παρουσιάστηκε χθες βράδυ στο Ιστορικό Καφέ “Κήπος” στον Δημοτικό Κήπο. Την εκδήλωση διοργάνωσε η Ορθόδοξος Ακαδημία Κρήτης σε συνεργασία με τις εκδόσεις “Αρμός”.
Πρόκειται για μια επιστημονική μελέτη που βασίζεται στην διδακτορική διατριβή της  Μαρίας Χατζηαποστόλου πάνω στο έργο των δύο μεγάλων συγγραφέων- πνευματικών ανθρώπων. Ένα “ταξίδι” στην ανυπότακτη σκέψη του μεγάλου Κρητικού μα και του μεγάλου Σκιαθίτη. «Ο Καζαντζάκης κραυγάζει για Θεό, παλεύει για Θεό, ενώ ο κυρ Αλέξανδρος του ψιθυρίζει, καθώς η δική του κραυγή είναι καλά κρυμμένη μέσα στη σιωπή» όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο βιβλίο.
«Αυτό που αισθάνθηκα μέσα από την έρευνα είναι ότι Καζαντζάκης και Παπαδιαμάντης προσπαθούν να πουν το ίδιο πράγμα με διαφορετικό τρόπο. Κι αυτό είναι η αγάπη προς τον Άνθρωπο, ιδιαίτερα προς τον πάσχοντα άνθρωπο, η αναζήτηση του Θεού. Και οι δύο είναι επίκαιροι στην εποχή μας, παρά ποτέ, γιατί μας διδάσκουν ένα ήθος που υπάρχει μέσα από την στάση ζωής τους» ανέφερε η κα Χατζηαποστόλου και πρόσθεσε ότι: «τα μεγάλα έργα βγαίνουν μέσα από την κρίση. Ο Ζορμπάς γράφτηκε μέσα στην Κατοχή, ο Παπαδιαμάντης προφανώς είχε και εκείνος δύσκολες συνθήκες όταν έγραφε. Άρα μπορούμε να παραδειγματιστούμε από τους δύο συγγραφείς και κυρίως να πετάξουμε τις παρωπίδες μας, βλέποντας τα κοινά σημεία που υπάρχουν σε κάποιες προσωπικότητες. Να “ανοίξουμε” τα μάτια της ψυχής μας και να αφήσουμε τα κείμενα τους να “μιλήσουνε”».
Για το βιβλίο μίλησαν οι: Χρυσόστομος Σταμούλης, Καθηγητής του Τμήματος Θεολογίας Α.Π.Θ.-Μουσικός, Αντώνης Σανουδάκης, Επίτιμος Καθηγητής Ιστορίας Π.Α.Ε.Α.Κ.-Συγγραφέας ενώ την εκδήλωση συντόνισε ο Δρ Κωνσταντίνος Ζορμπάς, Γενικός Διευθυντής της ΟΑΚ.
Ο κ. X. Σταμούλης, επεσήμανε ότι μέχρι σήμερα δεν είχε γίνει μια συγκριτική μελέτη της σκέψης των δύο σπουδαίων Ελλήνων συγγραφέων και χαρακτήρισε ως μια “ πρόκληση” την συνύπαρξη τους. Κι αυτό, «διότι δεν μπορούν να κατανοήσουν πώς σχετίζεται ο μέγας “αιρετικός” Ν. Καζαντζάκης με όλες τις αμφισβητήσεις τις οποίες έχει δεχτεί – κυρίως μέσα από τον χώρο τον θρησκευτικό- με τον “άγιο” των ελληνικών γραμμάτων Αλ. Παπαδιαμάντη. Έχω την αίσθηση ότι δεν μπορούμε να διαιρούμε ανάμεσα σε “ιερό” και “βέβηλο”. Αυτό που ενώνει τους δύο σπουδαίους Έλληνες συγγραφείς είναι η τεράστια αγωνία για το πρόσωπο του Χριστού αλλά και για τον τρόπο υπάρξεως της κοινότητας, του μαζί. Και βρίσκουμε πάρα πολλά στοιχεία, τα οποία δημιουργούν ένα πραγματικό διάλογο ο οποίος θα μπορούσε να γίνει ανάμεσα στους δύο άνδρες, εάν βρισκόντουσαν μαζί στο ίδιο τραπέζι».
Από την πλευρά του ο κ. Αντ. Σανουδάκης, ανέφερε ότι « στην συνάντηση αυτή έχει ενδιαφέρον να δούμε, εκτός από τις ομοιότητες ή τις διαφορές μεταξύ Καζαντζάκη και Παπαδιαμάντη, τις απόψεις τους για το καθαρά θεολογικό, θρησκευτικό θέμα, δηλαδή πάνω σε ζητήματα που έχουν να κάνουν με τη γέννηση του Ιησού, με την κοσμολογία, με την έννοια της ελευθερίας, τη θέση της γυναίκας. Σε αυτά τα ζητήματα υπάρχει ταυτότητα, σχέση, συγγένεια ανάμεσα στον Παπαδαμιάντη και Καζαντζάκη».
Τέλος ο κ. Κων. Ζορμπάς, σημείωσε ότι «είναι μια προσπάθεια να προβληματιστούμε για τις αγωνίες του σύγχρονου ανθρώπου, όπως ακριβώς έκαναν μέσα από διαφορετικές προσεγγίσεις, τόσο ο Παπαδιαμάντης όσο και ο Καζαντζάκης. Σε κάθε εποχή ο Άνθρωπος πρέπει να παραμένει το κεντρικό σημείο προβληματισμού…».