Οταν οι Ελληνες ήταν Μετανάστες…

“Μαγνητόφωνο 1” και “Μαγνητόφωνο 2”
Δέχεται αστερίσκο, αστερίσκους δηλαδή, αυτός ο υπότιτλος, έτσι καθώς διαβάζεται “ασπόνδυλος”!
Είναι λοιπόν δυο μέρη καταγραφών, αυθεντικών άμεσων καταγραφών, ενός βίου, των βίων των “Αγίων”, αναμφίβολα!
Των Μεταναστών της Πατρίδας! Των φευγάτων στην ξένη, που πήραν μαζί τους το ήμισυ της “διασάλευσης” μιας ζωής, αφήνοντας το άλλο ήμισυ, αγαπημένες ψυχές, στη θλίψη και την προσδοκία· για τη βιοτική επιτυχία στην οποία ήλπισαν, και η οποία, θα συναπαντούσε ΚΑΙ τους δικούς, κάπου, σε κάποια φτωχή, φτωχότερη περιοχή της χώρας…
Διά της “εμβασματικής χαράς”!
Γνωστά πράγματα… Οι πρώτες σχεδόν δεκαετίες του 20ου αιώνα, σκιαγραφούν με ενάργεια, σαφήνεια και ακολουθία, την αναγκαστική αναχώρηση του ανθού της ελληνικής νειότης!!
Ο φτωχός Νότος γενικώς, συνέβαλε ως γνωστόν, στην και “θαύμα” λεγόμενη, γερμανική ανάπτυξη ισχύος…
Με τη φτηνή δύναμη, των ανδρών του· ο Ρωμιός, ο Ιταλός, ο Ισπανός, ο Πορτογάλος, σαν να λέμε…, οι “travahadores” της Νότιας Ευρώπης!
…Ο Βασίλης Βασιλικός, απομαγνητοφωνεί και καταγράφει με τον δραστικό κοινωνικό λόγο του αλήθειες συγκλονιστικές, έως και πικρές, των ανθρώπων μας στα “γκρίζα” ξενητέματα· εκείνων που με λαχτάρα, πίστεψαν τα “φρούδα λόγια”· των διερμηνέων και όσων μιλούσαν την υπερβολή, για τις συνθήκες εργασίας· ιδανικές, όπως και οι αμοιβές, όπως και οι κατοικίες, όπως και κάθε άνεση(;) καθημερινή…
Κι όταν το “πράγμα” είχε πλέον αποσαφηνιστεί, για το ποια ακριβώς, ήταν η πραγματικότητα, η ΦΩΝΗ πολλών δεκάδων ανθρώπων, εξέφρασε την απογοήτευση και την θλίψη…, αλλά και:
Την ανυπέρβλητη δυσκολία επιστροφής σε πολλές περιπτώσεις…
Πρόσωπα, που σώζουν και, καταδεικνύουν, ενδεικτικά, έστω, ένα “πικρό τοπίο” της ελληνικής κοινωνίας, που, κωπηλάτησε κάθιδρη, στην ανάγκη επιβίωσης, διαβίωσης και όποιας προκοπής ονειρεύτηκε.., στα πονεμένα και στερημένα χρόνια της!
Στα πενόμενα, και “ανυπόδητα”, μετεμφυλιακά, στην ουσία, χρόνια της.
“Αγιογραφημένοι καιροί”…
Κι υποκλινόμαστε…