“Οταν πετούν οι… γερανοί”

Το πρόβλημα με τον γερανό που είχε τοποθετηθεί στο ενετικό λιμάνι των Χανίων και απομακρύνθηκε άδοξα είναι ότι… δεν μπορεί να μιλήσει.
Διότι, αν μπορούσε να μιλήσει και εκείνος, ο καημένος θα ρώταγε «γιατί ξοδευτήκαμε και με τοποθετήσατε βρε παιδιά και 6 χρόνια μετά καταλάβατε ότι δεν “συνάδω” με τον αρχαιολογικό χώρο;».
Είναι μεγάλο πράγμα που δεν μπορεί να μιλήσει ο γερανός…
Ετσι θα συνεχίσουμε εμείς να ξεχνάμε ότι δεν πρέπει πια να σφυρίζουμε αμέριμνα με φαντασμαγορικές κινήσεις που στο τέλος πέφτουν στο κενό.
Διότι σου λέει ο γερανός «αν δεν προνοήσετε για χειριστές ή για ηλεκτρικό ρεύμα, πώς να δουλέψω και εγώ ο δυστυχής;».
«Με αέρα κοπανιστό και τα παραμύθια της Χαλιμάς;».
Ο γερανός βέβαια θα εκτεθεί μουσειακά στην Πελεκαπίνα.
Ως ενθύμιον νεοελληνικής “στριφογυριστής” εξυπνάδας που σηματοδοτούσε το ξέφρενο γλέντι προχειρότητας με τους ίδιους πάντα καλεσμένους:
Εμάς δηλαδή που σιωπούσαμε όλα αυτά τα ωραία χρόνια σε μεγαλεπήβολους σχεδιασμούς που ουδέποτε λειτούργησαν γιατί όλα, μα όλα, κυλούσαν… αργά, ανέμελα και ευτυχισμένα.
Ε, ρε και να μπορούσε να μιλήσει ο γερανός…