Όταν πήραν εµένα…

«Όταν οι Ναζί πήραν τους κοµµουνιστές, εσιώπησα, δεν ήµουν δα κοµµουνιστής.
Όταν έκλεισαν µέσα τους σοσιαλδηµοκράτες, εσιώπησα,
δεν ήµουν δα σοσιαλδηµοκράτης.
Όταν πήραν τους συνδικαλιστές, εσιώπησα, δεν ήµουν δα συνδικαλιστής.
Όταν πήραν εµένα, δεν υπήρχε κανείς πλέον, που να µπορούσε να διαµαρτυρηθεί».
Το παραπάνω ποίηµα του Μάρτιν Νίµελερ πραγµατεύεται την αδιαφορία των Γερµανών απέναντι σε όσα φρικιαστικά µεθόδευε το ναζιστικό καθεστώς.
Είναι, ωστόσο, πάντα επίκαιρο και ιδιαίτερα στη χρονική στιγµή που διανύουµε. Οι ακραία αναθεωρητικές τακτικές του Ντόναλντ Τραµπ δεν θα πλήξουν µόνο τους Ουκρανούς, ούτε µόνο τους εν Αµερική µετανάστες, αλλά ούτε και µόνο τους τρανς και όσους πρεσβεύουν τη συµπερίληψη και τη διαφορετικότητα.
Τα όσα είδαµε να συµβαίνουν την περασµένη Παρασκευή στο οβάλ γραφείο µε τον Ζελένσκι, αλλά και η χθεσινή ανακοίνωση περικοπής χρηµατοδοτήσεων σε πανεπιστήµια στα οποία γίνονται διαδηλώσεις, µπορεί να είναι ετεροβαρείς αποφάσεις της διακυβέρνησής του, αλλά σίγουρα είναι όψεις της ίδιας επικίνδυνης πορείας, στην οποία θέλει να οδηγήσει τον κόσµο.
Και σ’ αυτό δεν χωράει αµφιβολία.