Πριν πολλούς αιώνες η ζωή του ανθρώπου είχε πολλές περιπέτειες για να κρατηθεί μόνο στη ζωή και προσπαθούσε με διάφορους τρόπους πως θα την βελτιώσει προς το καλύτερο.
Oλοι ήτανε αφοσιωμένοι προς όλες τις εργασίες χωρίς διακρίσεις ενώ τα επαγγέλματα και οι υπηρεσίες στην πολιτεία ήτανε ελάχιστες παντού.
Η φύση για τον άνθρωπο είχε πολλά και πλούσια αγαθά από φυτά και από ζώα. Με τα ελάχιστα αυτοσχέδια μέσα που είχε την δυνατότητα να κατασκευάζει ο ίδιος αποκτούσε αυτά που είχε ανάγκη για να ζήσει αλλά και να δημιουργηθεί.
Ο άνθρωπος λάτρευε τη φύση για όσα του προσέφερε και την εκμεταλλευότανε σε ότι μπορούσε να ωφεληθεί και να ωφελήσει και ευλογημένος ο Θεός που μεγαλόψυχα τον βοηθούσε για να ζήσει πάντοτε έλεγε.
Συγχρόνως μεταξύ των είχε αναπτυχθεί η αλληλεγγύη. Θέλανε όλοι μαζί την πρόοδο για να ζούνε αρμονικά και χωρίς κινδύνους στη ζωή τους.
Μέσα στις προσπάθειες που κάνανε για να επιβιώνουν είχανε δημιουργηθεί διάφορες συνήθειες και έθιμα που στη συνέχεια πολλά από αυτά βελτιωθήκανε προς το καλύτερο και μείνανε οδηγοί για το σύνολο των ανθρώπων που τους έφερε σε σύντομη βελτίωση στη ζωή τους.
Πιστεύανε ότι μέσα στο σώμα τους είχανε το ψυχικό αγαθό που είχε συνδεθεί απευθείας με τον ουράνιο πατέρα και εκτελούσανε τις εντολές του να προστατεύουν τη ζωή τους που πήρανε από αυτόν για να την υπηρετήσουν επάνω στη γη. Δυστυχώς υπήρχανε και ορισμένοι που δεν επιδιώκανε να αφοσιωθούν με την φύση ούτε και με τον ίδιο τον άνθρωπο. Αδιαφορούσανε να προσφέρουν για να ωφεληθούν. Ήτανε τελείως αντίθετοι με τους συνανθρώπους τους παρά που τους είχανε προσφέρει αρκετά προς χάριν της εντολής του Θεού. Βρισκότανε σε ένα τελείως διαφορετικό κόσμο που νομίζανε ότι οι δικές τους πράξεις ήτανε οι καλύτερες.
Με το χρόνο σιγά–σιγά αυτοί που εκτελούσανε την επιθυμία της μεγάλης ουράνιας δύναμης τα καταφέρανε να φέρουν κοντά τους και τους ολίγους αδιάφορους για τη δημιουργία τους προσφέροντάς τους από τα αγαθά που είχανε αποκτήσει με τον αγώνα επάνω στη γη. Αυτοί απλώνανε τα χέρια τους, τα παίρνανε και τους ευχαριστούσανε για την προσφορά τους. Όμως και αυτοί που τους προσφέρανε δεχότανε περισσότερη ικανοποίηση που χαιρότανε η καρδιά τους και τους αγκαλιάζανε για να πορευθούν όλοι μαζί εις την πρόοδο. Στη συνέχεια επικράτησε να λέγεται όταν σου δίνουνε γεμίζουν τα χέρια σου και όταν δίνεις γεμίζει η καρδιά σου. Μετά όλοι μαζί η πρόοδος διαδεχότανε η μία την όλη και φθάσανε στην επιθυμία του δημιουργού της φύσης και του ανθρώπου.
Όλα τα παραπάνω μας τα επιβεβαιώνει συνοπτικά μια κυρία ηλικιωμένη της παλιάς εποχής που ζει ακόμα σε ένα ορεινό χωριό της περιοχής μας που έζησε πολλά από αυτά και που αντιμετώπισε καταστάσεις για να διατηρηθεί στη ζωή η οικογένειά της. Η περασμένη κατοχή πρώτα της Μ. Ασίας και μετά με τους Γερμανούς που περάσαμε την υποχρεώνουν τώρα να τα διηγηθεί αλλά και να προσεύχεται να μην ξανασυμβούν εις τον άνθρωπο που έφερε ο Θεός στη γη για να την υπηρετήσει. Ίσως είπε να ήτανε και μια δοκιμασία για να μπούμε όλοι στον ίδιο δρόμο που μας καθοδήγησε.
Εγώ είπε η κυρία Ευαγγελία αυτή την εποχή δημιούργησα οικογένεια με πολλά παιδιά. Όλα ακολουθούσανε τις συμβουλές των γονέων τους παρά τις δυσκολίες που συναντήσαμε μαζί με τον άνδρα μου και φθάσαμε πολύ υψηλά από αυτούς που περιφρονούσανε τις διάφορες εργασίες και μένανε ξυπόλητοι στο δρόμο. Ο Θεός βλέπει από ψηλά και βοηθά αυτούς που προσφέρουν στον συνάνθρωπό τους.
Την κατοχή έτυχε πολλές φορές η οικογένειά μου να βοηθήσει αυτούς που αδιαφορούσανε να προσφέρουν εις τους εαυτούς τους τα πλέον απαραίτητα για να διαβιώνουν. Όταν τους προσφέραμε τη βοήθειά μας σας μιλώ ειλικρινά η καρδιά μας χαιρότανε και ήμασταν όλοι χαρούμενοι για την πράξη μας. Όμως τους συμβουλεύαμε να μπούνε στο δρόμο του Θεού και θα πάτε καλύτερα.
Σήμερα η αξία της φύσης έχει περιφρονηθεί και έχει μετατραπεί σε άλλη όψη από αυτήν που δημιούργησε ο παντοδύναμος. Ακόμα και ο ίδιος δεν δέχεται τον σεβασμό που οφείλουμε όλοι μας να τον τιμούμε συνεχίζει να λέει, η κυρία Ευαγγελία.
Όλα αυτά μας οδηγούν μέσα σε ένα σκοτάδι που θα χαθεί η ημέρα να φεύγει για να βλέπουμε τον ανύπαρκτο δρόμο να τον ακολουθήσουμε.
Εκείνο που με ικανοποιεί και πιστεύω ότι θα σωθούμε είναι ότι ένα μέρος των ανθρώπων που ακολουθεί τον ορθόδοξο δρόμο της ζωής όπως είχε γίνει και πολύ παλαιότερα, θα προσφέρει αυτά που ευδοκιμούν και θα φέρει τη λάμψη σε όλους.
Ακόμα εγώ αυτά τα δύσκολα χρόνια που πέρασα ήμουνα πάντοτε κοντά στον άνθρωπο. Συχνά γέμιζα τα χέρια αυτών που δεν είχανε να περάσουν καλά με τη διατροφή τους άσχετα αν μπορούσανε ή όχι να εργαστούν.
Προσπαθούσα η καρδιά να είναι όλο γεμάτη και χαρούμενη. Έπαιρνα δύναμη και πίστευα ότι σύντομα όλοι αυτοί που βοηθούσα θα ακολουθήσουν εφόσον μπορούν το δρόμο τον δικό μου. Και όμως οι εκτιμήσεις μου δεν πήγανε χαμένες. Με τα μάτια μου είδα δύο οικογένειες σύντομα να αλλάξουν συμπεριφορά στη διαβίωσή τους προς το καλύτερο.
Και τελειώνοντας είπε: Από τώρα και μετά χρειάζεται ο αγώνας όλων μαζί να πλησιάσουμε τις νέες οικογένειες που δεν τα γνωρίζουν όσα είπα πριν που τα έχουν ανάγκη γιατί η αδιαφορία ακόμα και από πολλούς από εμάς δεν γνωρίζουν πως άρχισε η ζωή πριν πολλά χρόνια και πως φθάσαμε σήμερα να την διατηρούμε.
Έχουμε έμπειρους νέους και πιστεύω ότι με τα μέσα και με τα αγαθά που έχουνε θα συμπεριφέρονται ακόμα καλύτερα από εμάς προς την πρόοδό τους και δεν θα χαθούν οι συνήθειες και οι παραδόσεις από την οικογένεια.
