Χριστίνα Κουκουράκη, Ρένα Μπραουδάκη, Αναστασία Πετράκη
Μα πώς; Πώς μπορούν να συνυπάρχουν, να συμπράττουν και να συν-εκθέτουν τρεις διαφορετικές τεχνοτροπίες, τρεις διαφορετικοί στην εικαστική τους ματιά, στη φόρμα, τα χρώμα και -πιθανότατα- στην κοσμοθεωρία τους, εικαστικοί δημιουργοί, σε μία έκθεση ζωγραφικής;
• Γίνεται; Iσως αναρωτηθεί αρχικά ο θεατής της έκθεσης ζωγραφικής με γενικό τίτλο “Εικαστικά Αποτυπώματα” στην οποία συμμετέχει η 6η ομάδα εικαστικών δημιουργών της ομώνυμης ενότητας που ξεκίνησε από το τμήμα Πολιτισμού του Ιστιοπλοϊκού Ομίλου Χανίων (Ι.Ο.Χ.) από την Aνοιξη και θα ολοκληρωθεί στις 13 Ιουλίου με την 7η ομάδα.
• Γίνεται. Οταν κάθε εικαστικός δημιουργός έχει να διηγηθεί μια δική του “ιστορία”, αποτυπώνοντας με την αρτιότητα του χρωστήρα του τη δική του εκδοχή για τη ζωή στην οποία άλλωστε η ποικιλομορφία, η διαφορετικότητα αλλά και η αρμονία είναι ομορφιά και πλούτος. Αυτό έκαναν η Χριστίνα Κουκουράκη, η Ρένα Μπραουδάκη και η Αναστασία Πετράκη.
• Οι οποίες, όπως γράφεται στο εικαστικό πληροφοριακό φυλλάδιο της ομαδικής τους έκθεσης. τιτλοφόρησαν την έκθεσή τους με τις τρεις λέξεις που χαρακτηρίζουν τα εικαστικά και χρηστικά έργα της συγκεκριμένης ενότητας πάνω στην οποία “δούλεψαν”. Δηλαδή, “Καθημερινότητα, Φθορά, Αιωνιότητα”.
Καθημερινότητα
• Στην “καθημερινότητα” είναι προφανές ότι εντάσσονται τα έργα της Χριστίνας Κουκουράκη, που είναι απόφοιτος της Α.Σ.Κ.Τ. και καθηγήτρια εικαστικών στη Μέση Εκπαίδευση. Γεγονός που προφανώς καθορίζει την καθημερινότητά της και εικαστικά.
• Μύθοι, παραδοσιακές δοξασίες, κοινωνικά στεγανά, επιστημονικές θεωρίες και προσωπικά βιώματα με άφθονη σαρκαστική διάθεση συνυπάρχουν στα έργα της με υλικά το παστέλ, το κόντρα πλακέ και άλλα υλικά. Με αυτά συνθέτει με μεταμοντέρνο ύφος, ένα πολυθέμα σε κάθε πίνακά της του οποίου το μήνυμα καταγράφει επεξηγηματικά: Π.χ. “Οι γυναίκες αγαπούν”, “Οι επαγγελματίες” κ.λπ.
• Ευχάριστη νότα έδωσε στην έκθεση και το δρώμενο που πραγματοποιήθηκε στην αρχή της έκθεσης με μαθητές της από το γυμνάσιο Κουνουπιδιανών φορώντας μάσκες ζώων (φωτ.).
Φθορά
• Η Ρένα Μπραουδάκη, Χανιώτισσα εικαστικός, βραβευμένη σε πανελλήνια έκθεση του Φιλολογικού Συλλόγου “Παρνασσός” είναι, εδώ και χρόνια που εκθέτει σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, σταθερή στο εικαστικό της ύφος.
• Λάδια. Ρεαλιστικά, νατουραλιστικά με πινελιές ιμπρεσιονισμού τα έργα της. Είναι αυτό ακριβώς που εικονίζουν. Τη δική της απλή, ρεαλιστική ματιά που μέσα από μια ποιητική εσωτερική διεργασία, δίνει “εντολή” στον χρωστήρα της να καταγράψει ό,τι την αγγίζει. Και στη συγκεκριμένη ενότητα που εκθέτει, η φθορά (σκουριά και λήθη) είναι κυρίαρχη. Π.χ. το εσωτερικό ενός εγκαταλελειμμένου ελαιουργείου και τα χρηστικά του αντικείμενα. Παράλληλα, τα 4 πορτρέτα της σε ανάλογη γαιώδη χρωματική γκάμα “διηγούνται” μεν τη “φθορά” του σώματος αλλά διατρανώνουν και ότι σε τούτες τις ΨΥΧΕΣ με το εσωτερικό φως «κακή σκουριά δεν πιάνει». Π.χ. τα πορτρέτα του Γιαννούλη Χαλεπά και της υπέροχης χαμογελαστής γιαγιάς.
Αιωνιότητα
• Εδώ, η Αναστασία Πετράκη, σπουδαγμένη στην Α.Σ.Κ.Τ, βραβευμένη κι αυτή σε πολλά εικαστικά εργαστήρια σκηνογραφίας και κεραμικής, επί χρόνια καθηγήτρια πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, με συμμετοχή σε πολλές ομαδικές εκθέσεις, μας βάζει… δύσκολα.
• Πρώτα επειδή τα έργα της συγκεκριμένης ενότητας θίγουν το δύσκολο θέμα της Αιωνιότητας. Κι έπειτα επειδή η δική της συγκεκριμένη αφαιρετική σχεδόν προσέγγιση μπορεί να δώσει αφορμή για ποικίλους προβληματισμούς και ερμηνείες. Η πρώτη ολοφάνερη είναι ότι όλα αυτά είναι κοχύλια. Αλλωστε αυτός είναι και ο τίτλος του καθενός.
• Κοχύλια όμως που μέσα από την αιώνια παρουσία τους στο υγρό θαλασσινό στοιχείο δημιουργούν υπολείμματα – αποτυπώματα και στην ξηρά. Και “αναδημιουργούνται” σε καινούργιες μορφές και χρήσεις. Τα υλικά της: σκόνη, λάδια και ακρυλικά.
• Μια άλλη όμως “τεχνοκριτική” προσέγγιση όπως αυτή του κριτικού τέχνης δρ. Κωνσταντίνου Β. Πρώιμου, μας βάζει στα βαθιά νερά μια άλλης ερμηνείας όπως αυτής της “spira mirabilis”. “Μια δομή”, όπως γράφει μεταξύ άλλων ο κ. Πρώιμος, που «υπήρξε ανέκαθεν πηγή έμπνευσης των καλλιτεχνών, μέσα από τις εφαρμογές της, κυρίως στα όστρακα και στα κοχύλια της θάλασσας. Από αυτά τα κοχύλια που σμιλεύτηκαν από την αέναη κίνηση και δύναμη του θαλασσινού νερού και ενσωμάτωσαν στις χοάνες τους τον βόμβο του, εμπνέεται η Αναστασία Πετράκη…»
• Ε, ναι αυτόν τον “βόμβο” τον ακούσαμε καθαρά. Και τον “είδαμε” κιόλας. Μέσα από τα ποικίλα χρώματα που τον αποτύπωσε “ζωντανά” η Χανιώτισσα ζωγράφος.
