Α1 τάξη 10ου Δημ. Σχ. Χανίων
Φίλες και φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!
Για ένα μάθημα «αλλιώτικο» απ’ τα συνηθισμένα, για ένα μάθημα – παιχνίδι που έκαναν τα παιδιά της Α΄ τάξης του 10ου Δημ. Σχ. Χανίων στο πλαίσιο αλλά και με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα Υπαίθριας Εκπαίδευσης στις 3 του Νοέμβρη, ο λόγος στον σημερινό Παιδότοπο. Άξια πολλών επαίνων η γνωστή στους αναγνώστες της στήλης και από άλλες εργασίες μαθητών της δασκάλα Κάτια Γκλαβά για τη συγκεκριμένη δράση. Μια δράση που μου θύμισε με το υλικό που έφτασε στα χέρια μου το γνωστό παιδαγωγικό αξίωμα “learning by doing” («μανθάνειν διά του παίζειν») του John Dewey (Τζον Ντιου) αλλά και τα πρώτα χρόνια της Δασκαλοσύνης μου στις Στροβλές Σελίνου και στα Πλακάλωνα Κισσάμου, που χωρίς να υπάρχει τότε η Διεθνής Ημέρα Υπαίθριας Εκπαίδευσης, γινόταν αρκετές φορές το μάθημα έξω απ’ την αίθουσα διδασκαλίας… Και βέβαια τη γνωστή φράση που συχνά χρησιμοποιώ: «Όσο πιο μικρό είναι το ανάστημα του μαθητή, τόσο πιο μεγάλο πρέπει να είναι το ανάστημα του δασκάλου!»
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος- λογοτέχνης
Α1 Τάξη 10ου Δημ. Σχ. Χανίων: Όταν παιχνίδι και μάθημα γίνονται ένα
Η Διεθνής Ημέρα Υπαίθριας Εκπαίδευσης κι εμείς
Την Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2022,στο πλαίσιο της Διεθνούς Ημέρας Υπαίθριας εκπαίδευσης οργανώσαμε στην αυλή του σχολείου μας σχετικές δράσεις.
Σκοπός των δράσεων αυτών ήταν η ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των μαθητών σχετικά με τη σημασία και τα οφέλη της υπαίθριας εκπαίδευσης. Στόχοι των δράσεων ήταν να ευαισθητοποιηθούν τα παιδιά σε θέματα σχετικά με την σημασία της μείωσης των απορριμμάτων, της επαναχρησιμοποίησης, της
ανακύκλωσης. Να γνωρίσουν οι μαθητές τον πλούτο της τοπικής χλωρίδας και την οικολογική ισορροπία και να ευαισθητοποιηθούν γι’ αυτά με βιωματικό τρόπο έξω με υλικά της φύσης.
Για το σκοπό αυτό, ορίστηκε λοιπόν η Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2022 ως κοινή ημέρα δράσης των εκπαιδευτικών, των μαθητών και των σχολείων για την Υπαίθρια Εκπαίδευση.
Την ημέρα αυτή, μαθητές κι εκπαιδευτικοί οργανώνουν εκπαιδευτικές δραστηριότητες, στην αυλή του σχολείου ή σε υπαίθριους χώρους.
Η Διεθνής Ημέρα Υπαίθριας Εκπαίδευσης ξεκίνησε στη Βρετανία το 2012 κι έχουν συμμετάσχει μέχρι σήμερα πάνω από 10 εκατομμύρια μαθητές σε 170 χώρες. Διεθνείς έρευνες έχουν δείξει ότι η υπαίθρια εκπαίδευση συμβάλλει στην ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων των παιδιών, ενισχύει τη δυνατότητα επίλυσης προβλημάτων και τις δεξιότητες δημιουργίας ομάδας και, βέβαια, είναι διασκεδαστική για τα παιδιά. Τα μαθήματα που γίνονται στην ύπαιθρο είναι μια σημαντική βιωματική εμπειρία που
συχνά μας ακολουθεί μια ζωή. Το ενεργητικό και φυσικό παιχνίδι, το παιχνίδι στη φύση είναι ο πρωταρχικός τρόπος με τον οποίο μαθαίνουν τα παιδιά. Έτσι λοιπόν ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του Κ.Π.Ε. Βάμου η Πέμπτη 3 Νοεμβρίου ξεκίνησε από το πρωί διαφορετικά για μας. Από την πρώτη ώρα η αίθουσα άδειασε και η αυλή, μας υποδέχτηκε. Παιχνίδι και μάθημα έγιναν ένα. Η συνύπαρξη αυτή απόδείχτηκε συναρπαστική για όλους.
Φθινοπωρινά Φύλλα, Ανακυκλώσιμα Υλικά, Επιτραπέζια Παιχνίδια
Το μάθημα στην αυλή ξεκίνησε με φθινοπωρινά φύλλα. Χρώματα, αρώματα γης, παιδικές φωνές, κόλες,ψαλίδια και χαρτιά στην αυλή. Πριν ξεκινήσουμε τη δουλειά μας, μιλήσαμε για τη σημασία των φθινοπωρινών φύλλων που πέφτουν στο χώμα. Πώς δηλαδή λειτουργούν ως προστασία του δέντρου αλλά και ως φυσικό λίπασμα του εδάφους. Παρατηρήσαμε τα φύλλα, μιλήσαμε για τα δέντρα και ήρθε η ώρα για δράση. Τα παιδιά διάλεξαν φύλλα ανάλογα το μέγεθος και το χρώμα που τους άρεσε και τα κόλλησαν ή σαν μαλλιά σε πρόσωπα ή σαν τα αγκάθια σε σκαντζόχοιρο. Στην συνέχεια μαθηματικά με… ξύλα. Ξύλα, ξυλάκια,μικρά, μεγάλα, στενά, πλατιά. Καθίσαμε κάτω και μιλήσαμε για τα μεγέθη. Τοποθετήσαμε τα ξύλα κατά μέγεθος. Δείχναμε το πιο μακρύ, το πιο κοντό, το πιο λεπτό, το πιο πλατύ. Επόμενη δράση πάλι με τα ξύλα. Πάλι Μαθηματικά. Αυτή τη φορά μάθαμε το σύμβολο μεγαλύτερο – μικρότερο – ίσο σχηματίζοντας τα με τα πολύτιμα ξυλαράκια και όπως είπε και η Μυρτώ : «πολύ χρήσιμα αυτά τα ξυλαράκια τελικά κυρία». Η φύση με τα δώρα της λοιπόν βοήθησε όσο κανένα οπτικοακουστικό εκπαιδευτικό μέσο.
Έπειτα ήρθε η ώρα για ανακυκλώσιμα υλικά που θα μας βοηθήσουν στη Γλώσσα. Μπαίνουμε στην αίθουσα μαζεύουμε χαρτόνια, χαρτονάκια από άλλες κατασκευές που είχαν περισσέψει, παίρνουμε και μαρκαδόρους και έξω στην αυλή. Γράφουμε συλλαβούλες, γράφουμε λέξεις και το παιχνίδι αρχίζει. Τα παιδιά ανακατεύουν κάρτες, διαλέγουν κάρτες, η κυρία φωνάζει τη λέξη ή τη συλλαβή και το παιδί που την έχει την παρουσιάζει. Η ώρα περνάει, πλησιάζει το μεσημεράκι, πλησιάζει η ώρα να σχολάσουμε αλλά κατά ένα περίεργο τρόπο κόπωση και διαμαρτυρίες δεν υπήρχαν. Τελειώνοντας η κάθε δράση υπήρχε η απορία για την επόμενη. Ανυπομονησία και ενθουσιασμός για το τι ακολουθεί.
Τελευταία ώρα σειρά είχαν τα επιτραπέζια. Φιδάκι για Μαθηματικά, κρεμάλα και scrable για Γλώσσα, παζλ για να εξασκήσουμε και λίγο τη μνήμη μας. Πώς πέρασε η ώρα !
Πότε, κυρία, θα ξαναβγούμε έξω για μάθημα;
Ήρθε η ώρα να σχολάσουμε. Χτυπά το κουδούνι, τέλος το σχολείο. Η αυλή γεμίζει από παιδιά τρέχοντας προς τις πόρτες… για εμάς όμως ήταν ώρα να μπούμε μέσα στην αίθουσα, να μαζέψουμε τα πράγματά μας για να φύγουμε. Τι χαρά, τι ενθουσιασμός! Τρέχουμε προς την έξοδο του σχολείου όχι γιατί βιαζόμαστε να φύγουμε αλλά γιατί ανυπομονούμε να πούμε τα νέα μας, κάναμε μάθημα έξω στην αυλή, παίξαμε ,φωνάξαμε και λίγο παραπάνω, κινηθήκαμε και πιο πολύ. Μια ερώτηση ηχεί ακόμα στα αυτιά μου καθώς απομακρύνονταν και το τελευταίο παιδί: «πότε κυρία θα ξαναβγούμε έξω;».
Τα παιδιά του Α1 του 10ου Δημοτικού Σχολείου
Λευτέρης Β., Αγάπη Γ., Λίλα-Έφτου Γ., Ελευθερία Κ. Άλκηστη Λ., Άρτεμις Μ., Άγγελος Μ., Μάνος Μ.,
Νεκτάριος Μπ., Κρυσταλλένια Σ., Ηλιόδωρος Σ., Μυρτώ Τσ., Αντώνης Χ., Δέσποινα Χ., Βίκτωρας Φ., Μαριλένα ΜΠ., Θεανώ Κ.
Η δασκάλα τους
Κάτια Γκλαβά
