Αλλη μία φορά η θάλασσα της Μεσογείου δέχτηκε εκατοντάδες ψυχές. Νέοι άντρες, γυναίκες και παιδιά έγιναν ο φόρος του τιμήματος για μια καλύτερη ζωή στην «πολιτισμένη» Ευρώπη. Την Ευρώπη που συνδιαλέγεται τις οικονομικές λύσεις για τη διάσωση των τραπεζών, αλλά όχι των ανθρώπων. Το ζούμε και εμείς αυτό το μοντέλο με τον χειρότερο τρόπο. Οι δανειστές απαιτούν και άλλα μέτρα λιτότητας. Δεν τους ενδιαφέρουν οι άνθρωποι, αλλά οι απρόσωπες «αγορές».
Οι Ανθρωποι όμως αυτοί, οι μετανάστες και οι πρόσφυγες, που προσπαθούν να γλυτώσουν από τον πόλεμο και την πείνα, βλέπουν το πιο φρικτό πρόσωπο αυτού του απάνθρωπου συστήματος. Η Ευρώπη έχει χάσει τον ουμανισμό της. Έχει ξεχάσει ότι ήταν κοιτίδα πολιτισμού για χιλιάδες χρόνια και έχει ρίξει όλο το βάρος στο πώς θα «προστατέψει» τους πολίτες της από τους πρόσφυγες. Χτίζει φράχτες και στρατόπεδα συγκέντρωσης, αλλά όχι φιλοξενίας, οργανώνει ομάδες ελέγχου, αλλά όχι διάσωσης. Ως πΟτε θα ανεχόμαστε όμως αυτή τη φρίκη;
Ως πότε θα βλέπουμε αμέτοχοι να διαπράττονται αυτά τα εγκλήματα; Ο θάνατος μπορεί να γίνει μια συνηθισμένη εικόνα στις ειδήσεις; Ολοι εσείς οι συμπολίτες, που πιστέψατε ότι η απειλή είναι οι μετανάστες και όχι τις οικονομικές ελίτ, έχετε κερδίσει. Ολοι εσείς οι καριερίστες πολιτικοί που αποκαλείτε τους ανθρώπους «λαθραίους», λες και είναι εμπορεύματα, έχετε νικήσει. Ολοι εσείς που επεμβαίνετε με τον πιο χυδαίο τρόπο στις χώρες από τις οποίες προέρχονται οι πρόσφυγες προκαλώντας τα τεράστια κύματα μετανάστευσης και κάνετε μετά τους ανήξερους, έχετε νικήσει.
Ομως η νίκη σας είναι πρόσκαιρη. Γιατί δεν μπορεί, δεν είναι δυνατό να ζήσουμε για καιρό αυτή τη δυστυχία, αυτό τον εφιάλτη. Δεν μπορεί ο θάνατος να είναι ισχυρότερος από τη ζωή. Είμαστε άνθρωποι και θα υπερασπιστούμε με κάθε τρόπο την ανθρώπινη ζωή, ως το μεγαλύτερο αγαθό! Κανείς μα κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει αυτή την αλήθεια!
