Αρµοδιότητες δίνονται, υπουργικές αποφάσεις λαµβάνονται, οικονοµικοί πόροι αναγγέλονται και καµιά φορά… δίνονται στους ∆ήµους από το κεντρικό κράτος. Ένα “γαϊτανάκι” στο οποίο είναι εγκλωβισµένοι ειδικά οι µικροί ∆ήµοι που δεν έχουν προσωπικό, δεν έχουν τεχνικές υπηρεσίες, δεν µπορούν να “περπατήσουν” δίχως τη στήριξη του κεντρικού κράτους και της Περιφέρειας.
Καλούνται συγκεκριµένα να συµβάλλουν οι ∆ήµοι στη διαχείριση ευαίσθητων περιβαλλοντικά περιοχών: Κουρνάς, ανατολικό παραλιακό µέτωπο από Κόκκινο χωριό µέχρι Γεωργιούπολη (Αποκόρωνας), Ακρωτήρι Σπάθα, Ιάρδανος (Πλατανιάς), Μπάλος, Φαλάσαρνα, Λαφονήσι, Αγ. ∆ίκαιος (Κίσσαµος), Λαφονήσι επίσης Κεδρόδασος (Σέλινο), Εθν. ∆ρυµός Σαµαριάς, Καλλικράτης (Σφακιά) χωρίς ανθρώπους, δίχως πόρους.
Εµπλέκονται και σωστά στη διαχείριση ένα σωρό υπηρεσίες (ΟΦΥΠΕΚΑ, Πολεοδοµία, ∆ασική, Τµήµα Περιβάλλοντος, Αστυνοµία, Λιµενικό) και αυτές υποστελεχωµένες και “ευάλωτες” σε κάθε είδους πολιτικές και επιχειρηµατικές πιέσεις και το αποτέλεσµα; Το βλέπουµε καθηµερινά στην “πίεση” που δέχονται οι περιοχές αυτές φτάνοντας πολλές στα όρια της βιωσιµότητάς τους.
Να πούµε για τον τοµέα των έργων υποδοµής;
Χωρίς οργανωµένες υπηρεσίες οι περισσότεροι ∆ήµοι είναι στη συνέχεια στη “ζητιανιά” από τον ∆ήµο Χανίων, τον ΟΑΚ, την Περιφέρεια αδυνατούν µόνοι τους να “τρέξουν” και τα πιο απλά έργα, τις πιο µικρές παρεµβάσεις, να προχωρήσουν σε µια γεώτρηση, να κάνουν µια διάνοιξη δρόµου…
Πόσοι αναζητούν την “αλήστου µνήµης” Τεχνική Υπηρεσία ∆ήµων Κοινοτήτων (ΤΥ∆Κ) που κατάργησε ο Καλλικράτης; Εγκλωβισµένοι στην καθηµερινότητα, µε 1002 προβλήµατα και τις δικές τους παθογένειες προσπαθούν όπως – όπως να αντιµετωπίσουν ως άλλα “πρόβατα” τον “λύκο” ενός κεντρικού κράτους που δηλώνει “απών” σχεδόν από παντού και αφήνει τους άλλους να κάνουν τη δύσκολη δουλειά για αυτόν…
Παρασκευάς Περάκης και Μιχαήλ Λαμπαθάκης κάνουν… unboxing την επικαιρότητα
