«Ο,τι σπείρεις αυτό θα θερίσεις»

Είναι η πικρή αλήθεια που σήμερα τη βιώνουν με τον χειρότερο τρόπο τα εκπαιδευτικά μας ιδρύματα όπου η βία έχει αντικαταστήσει τον διάλογο και η λοιδορία τον σεβασμό προς τους καθηγητές.
Όλα αυτά δεν έγιναν σε μία νύκτα, αλλά είναι απόρροια της αδιαφορίας, αλλά και της δειλίας όχι μόνο των εκπαιδευτικών, αλλά και των πολιτικών κομμάτων, που δυστυχώς για μικροπολιτικούς λόγους κάλυπταν τις παραβατικές συμπεριφορές των “αγωνιστών φοιτητών”.
Εθελοτυφλούσαν όταν τα Πανεπιστήμια και το Πολυτεχνείο γινόταν ορμητήρια αναρχικών όπου ανενόχλητοι επιτίθονταν με μολότοφ εναντίον αστυνομικών, που προσπαθούσαν να αποτρέψουν τους βανδαλισμούς  και τις καταστροφές των καταστημάτων.
Στο όνομα μιας “διεστραμμένης κατά την άποψή μου” λογικής ασύλου, δεν επιτρεπόταν η Αστυνομία να εισβάλει στους υποτιθέμενους ακαδημαϊκούς χώρους.
Φυσικό επακόλουθο να αποθρασυνθούν ακόμα περισσότερο τα ακραία στοιχεία που θέλουν να λέγονται φοιτητές, αντικαθιστώντας τον διάλογο με τη βία, αφού ανενόχλητοι μπορούσαν να επιβάλουν τις απόψεις τους.
Μερικές φορές φθάνοντας σε ακραία περιστατικά,  όπως τα γεγονότα με τον προπηλακισμό  του προέδρου του Τμήματος Φυσικής Γεωργίου Τόμπρα, από ομάδα φοιτητών, επειδή όπως γράφει και η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ αρνήθηκε να κλείσει το Τμήμα.
Στην άρνησή του, δέχτηκε αρχικά φραστική επίθεση, όπως και η παρευρισκόμενη επίκουρη καθηγήτρια Ν. Σαουλίδου και στη συνέχεια και σωματική, με αλλεπάλληλες σπρωξιές, χτυπήματα και απειλές για την προσωπική του και οικογενειακή του ασφάλεια και συγκεκριμένα: «Θα βρω πού μένεις ρε και θα σε κάψω», «θα κάνουμε κατάληψη, θα σε κλείσουμε σε υπόγειο και θα σε βασανίσουμε ρε…» για τα οποία προτίθεται να κάνει μήνυση κατά αγνώστων».
Όπως όλοι αντιλαμβανόμαστε η κατάσταση έχει ξεφύγει και είναι θέμα χρόνου να θρηνήσουμε θύματα.
Τώρα εάν πιστεύουν κάποιοι πως μέσα σε τέτοιο περιβάλλον μπορεί να γίνονται μαθήματα θα μου επιτρέψετε να αμφιβάλω (οι όποιες εξαιρέσεις δεν αλλάζουν την πραγματικότητα).
Άλλωστε, όπως διαβάζουμε στους διεθνείς πίνακες κατάταξης των πανεπιστημίων, κανένα ελληνικό πανεπιστήμιο δεν βρίσκεται ούτε ανάμεσα στα 300 καλύτερα του κόσμου και αυτό από μόνο του δείχνει την αποτυχία του εκπαιδευτικού συστήματος, αλλά και την ανεπάρκεια όλων των εμπλεκομένων με την εκπαίδευση , να μπορέσουν εμπνεύσουν τον σεβασμό προς τη μάθηση.
Σε όλους αυτούς που μεταφέρουν την ανεπάρκεια και τις ευθύνες τους αναζητώντας τον χαμένο τους σεβασμό, πέρα από το προαναφερόμενο γνωμικό έχω να συμπληρώσω τη σοφή φράση  “Σεβασμό πρέπει να έχεις για να τον απαιτείς”.