Πολύς ο θόρυβος γιατί όχι ο σάλος από τις βδελυρές όντως δηλώσεις του κ. Θεόδωρου Πάγκαλου, βουλευτού του Ελληνικού Κοινοβουλίου – τέως υπουργού, παρακαλώ, και επίδοξου κυβερνήτη της Ελλάδος.
Με αφορμή του ατυχούς και καταδικαστέου πυροβολισμού (μπαλοθιάς) σε οικογενειακό γλέντι όπου δυστυχώς χάθηκε ένας ακόμη βλαστός της Κρήτης, ο κ. Θεόδωρος Πάγκαλος θεώρησε φρόνιμο και πρέπον να βγάλει όλη τη χολή του λέγοντας: «Ας σταματήσουν όλοι. Στην Κρήτη ειδικά πρέπει να γίνει ένα ευρύτατο σχέδιο ανακατάληψης της νήσου που να αφοπλιστεί ο πληθυσμός. Ολα αυτά που λένε οι Κρητικοί ότι εμείς είχαμε πάντα όπλα κ.λπ. Αφού είχαν όπλα γιατί δεν έκαναν επανάσταση το 1821, αλλά περίμεναν να τους ελευθερώσει η Ελλάδα. Αυτά είναι φιγούρες και ξέρω πολύ καλά ότι η πλειοψηφία των Κρητικών ενοχλείται από αυτές τις φιγούρες και τις επιδείξεις. Είναι και εκεί μια μειοψηφία που ενοχλεί την πλειοψηφία και έτσι είναι παντού στην Ελλάδα…».
Δεν θα σχολιάσω τα περί μειοψηφίας και πλειοψηφίας, αισθάνομαι όμως, εκ βαθέων, την ανάγκη να απαντήσω τόσο στον εν λόγω κ. Θ. Πάγκαλο, όσο και σε πολλούς άλλους, ατυχώς, κυρίους Πάγκαλους, ότι η Κρήτη δεν περίμενε από κανένα σαν και εσάς να την ελευθερώσει από τους τυράννους κατακτητές της.
Όπως σας έχουν ήδη απαντήσει ευθέως και ευθαρσώς οι αγέρωχοι Κρήτες: α) κ. Παρασκευάς Περάκης – αρχισυντάκτης των Χ.Ν. (Χ.Ν. 23.4.2014 σελ. 2), β) κ. Παύλος Πολάκης – δήμαρχος Σφακιών (Χ.Ν. 24.4.2014, σελ. 15), γ) Η δωδεκαμελής επιτροπή Κρητικών, υπό τον άξιο ιεράρχη – αρχιεπίσκοπο Κρήτης κ. Ειρηναίο (Χ.Ν. 25.4.2014, σελ. 6), δ) κ. Δημήτρης Κακαβελάκης – λογοτέχνης – δημοσιογράφος (Χ.Ν. 26.4.2014 σελ. 24), ε) κ. δρ Γιάννης Θ. Πολυράκης – γεωπόνος – συγγραφέας τ. πρόεδρος Ένωσης Σφακιανών Ν. Xανίωv (Χ.Ν. 26.4.2014, σελ. 25).
Εστέ βέβαιος ότι θα ακολουθήσουν και άλλοι. Οι δηλώσεις δεν ήσαν μόνο ατυχείς, ήσαν βδελυρές και πολύ, μα πολύ, προσβλητικές για τους ευαίσθητους και εύθικτους Κρήτες. Ποτέ, μα ποτέ, δεν επέτρεψαν τέτοιες προσβολές και ειδικότερα από μικρόψυχους και αχάριστους όπως είστε εσείς.
Η Κρήτη κ. Πάγκαλε, οφείλω να σας γνωρίσω, αν η αμπελοφιλοσοφία σας το αγνοεί, ότι δίδαξε εμπράκτως, όχι θεωρητικά όπως εσείς: φιλοπατρία, ανιδιοτέλεια, εντιμότητα, με θυσίες για την πατρίδα και αγώνες για την απελευθέρωση όλης της Ελλάδας. Αισθάνομαι την ανάγκη να σας γνωρίσω επίσης, διότι προφανώς τα αγνοείτε, ότι μετά την επανάσταση του πρωτοεπαναστάτη των Σφακίων αείμνηστου και ανεπανάληπτου Δασκαλογιάννη το 1770 (παρακαλώ), μετά τη Θυμιανή Παναγιά στους Κομητάδες Σφακιών (της Αγίας Λαύρας της Κρήτης), μετά την επανάσταση του 1866 και το μοναδικό Αρκάδι, έρχεται πρωτοπόρος και πρωταγωνιστής των αγώνων για την απελευθέρωση της Κρήτης, αλλά και όλης της υπόδουλης, τότε, Ελλάδας, ο μεγάτιμος ήρωας και ευεργέτης των Σφακίων και όλης της Κρήτης ο αδαμάντινος – έντιμος – ανιδιοτελής – φιλόπατρις – μαικήνας των γραμμάτων και της παιδείας των Σφακιανοπαίδων (όχι μόνο των Σφακίων, αλλά και εκείνων που είχαν καταφύγει με τους γονείς τους στη Μήλο), ο πολύς Γεώργιος Ξενουδάκης,
Αυτός ο ξεχωριστός Σφακιανός κ. Θ. Πάγκαλε, μπήκε στη μάχη για λευτεριά της Κρήτης – σαν πραγματικός εραστής της λευτεριάς, σε ηλικία 14 χρονών, αμούστακο παιδί, για να ατυχήσει να δει τον ήρωα πατέρα του ανασκολοπιζόμενο υπό των Τουρκοαιγυπτίων – τυράννων της πατρίδας του, να οδηγηθεί στο σκλαβοπάζαρο της Αιγύπτου, αλλά ο καλός Θεός τον οδήγησε σε έναν άνθρωπο (τον Γάλλο Mercie) να επιβιώσει και να επιστρέψει στο Εϋνάρδειο ορφανοτροφείο της Αίγινας και εκεί υπό τον μεγάλο του γένους διδάσκαλο Γεώργιο Γεννάδιο, να δεχθεί τη στοιχειώδη εκπαίδευση, μετά την εγγραφή του στο Γυμνάσιο Αθηνών και τέλος πάντα υπό την κηδεμονία του Γεωργίου Γεννάδιου να εγγραφεί το σχολικό έτος 1838 – 39 στο Οθώνειο Πανεπιστήμιο Αθηνών (νομική σχολή).
Μάθετε, δεν πειράζει κ. Πάγκαλε, ότι αυτός ο αγωνιστής για λευτεριά και αληθινή πρόοδο, διέκοψε τα μαθήματά του (στη νομική σχολή) το 1841 για να προστρέξει στο κάλεσμα της πατρίδας του Κρήτης στην επανάσταση Χαιρέτη. Εκεί με απόφαση της Εθνοσυνέλευσης (και όχι με κομματικά κριτήρια) τοποθετείται γραμματέας των Ορεινών Σφακιωτών. Ελπίζω να έχετε ακουστά για τους Ορεινούς Γάλλους – αντιμοναρχικό κόμμα.
Ε, σε αντιμοναρχικό κρητικό κόμμα τοποθετήθηκε γραμματέας, δηλαδή κατ’ εμέ: πρόεδρος κόμματος – αντιμοναρχικού (παρακαλώ) για να συνεχίσει τους αγώνες του και το 1846, τοποθετείται και πάλι από την Εθνοσυνέλευση, βουλευτής στη Βουλή των Ελλήνων.
Στη συνέχεια τοποθετείται, με προεδρικό διάταγμα, δικηγόρος παρ’ εφέταις και πρωτοδίκαις Αθηνών και αργότερα να εκλεγεί παμψηφεί πρώτος βουλευτής Αδάμαντα Μήλου για να εκφωνήσει τους βαρυσήμαντους λόγους του για την απελευθέρωση της Κρήτης, αλλά και όλης της υπόδουλης, τότε, Ελλάδας, να οργώσει για 2 ολόκληρους μήνες την Ευρώπη με δικά του έξοδα, με σκοπό να ευαισθητοποιήσει όλους τους τρανούς της εποχής για το κρητικό ζήτημα, την απελευθέρωση της Κρήτης και την ένωσή της με τον εθνικό κορμό – τη μητέρα Ελλάδα.
Επιτρέψατέ μου λαμπρέ και εκλεκτέ κ. Πάγκαλε να σας γνωρίσω ολίγα περί τον μεγαλότιμο ήρωα Γεώργιο Ξενουδάκη, τα οποία αγνοείτε. Στις ομιλίες του – λόγους εντός της Βουλής των Ελλήνων επισημαίνει:
α) σελ. 84 …πρόκειται κ.κ. βουλευταί περί της τύχης, και της ελεύθερης και της δούλης Ελλάδος και ουχί περί κομμάτων και φατριών…
β) σελ. 87 …Είμεθα ήσυχοι. Οτε κατ’ απόφασιν της Εθνοσυνελεύσεως της 3ης Σεπτεμβρίου 1843, εισήλθον εις το Ελληνικόν Κοινοβούλιον…
γ) σελ. 12-13, 78 «…δούλοι Ελληνικαί επαρχίαι: Θράκη, Μακεδονία, Ηπειρος, Κρήτη, Σάμος, Ψαρά, Μυτιλήνη, Χίος, Ρόδος, Κύπρος…
Ερώτημα σχολιογράφου Ν.Ν.: μα τι άλλο θα μπορούσε να είναι αυτό, πλην της μεγάλης Ελλάδας; Αυτός (Γ.Ξ.) ήτο ο πρώτος οραματιστής της ιδέας της Μεγάλης Ελλάδας. Ας έχουμε, επιτέλους τη γενναιότητα να το ομολογήσουμε. Δεν είναι κακό, δεν είναι ψέμα. Αυτή είναι η αληθινή Ελληνική Ιστορία.
Ας ευαρεστηθούν οι αρμόδιοι και κυρίως το Υπουργείο Παιδείας – Θρησκευμάτων να τα εξετάσει και να μεριμνήσει για τη γραφή και έκδοση νέων σχολικών βιβλίων Ιστορίας με την αληθινή ελληνική ιστορία.
Τα λάθη ανθρώπινα, οι παραλείψεις ανθρώπινες.
Στην Ιστορία δεν επιτρέπονται εγωισμοί και ιδιοτέλειες.
Ας θυμηθούμε
α) Μετά τους τιτάνιους αγώνες και προσφορά του Γεωργίου Ξενουδάκη, αναφωνεί (εγγράφως στο βιβλίο του) «Κρήτη ει τι ήμαρτον συγγνώθι».
β) Ο ευγενέστατος και ανιδιοτελής Γ. Ξενουδάκης, το μοναδικό βιβλίο που εξέδωσε το αφιερώνει, όχι στον ήρωα πατέρα του ή την ηρωίδα μητέρα του, αλλά στον πρωτοεπαναστάτη των Σφακίων Δασκαλογιάννη και τους συμπολεμιστές του.
γ) Ο Γ.Ξ. γράφει στην προμετωπίδα του βιβλίου του:
i) η Ελλάς ουκ έστιν Ελλάς, εάν μη η πολεμική
ii) άνευ της Κρήτης και της Μακεδονίας η Ελλάς πολιτικώς δεν ζη.
Ύστερα από αυτά τα ολίγα, επί του παρόντος, ελπίζω να διαβάζω μια συγγνώμη για το ατόπημα (πολλών μεγατόνων) του Θ. Πάγκαλου.
*ιστοριοδίφης – Ηράκλειο
