Ουκρανία στον βωμό σκοπιμοτήτων

Η ισορροπία της Ευρώπης το 1914 που έμοιαζε με μπαρουταποθήκη ανατράπηκε εξ αφορμής της δολοφονίας του Φερδινάνδου της Αυστρίας στο Σαράγεβο με αποτέλεσμα τον Α’ παγκόσμιο πόλεμο. Η Ρωσία εκινητοποιείτο στρατιωτικώς στην Αυστροουγκαρία και ο Γερμανός αυτοκράτορας Γουλιέλμος έστειλε τελεσίγραφο στον Τσάρο Νικόλαο να διακόψει τις στρατιωτικές του ενέργειες. Ο Νικόλαος αρνήθηκε και ο Γουλιέλμος κήρυξε τον πόλεμο εναντίον της Ρωσίας. Ετσι αιματοκυλίστηκε η Ευρώπη. Η αιτία, τα γεωστρατηγικά σχέδια του Βερολίνου να κυριαρχήσει στην Ευρώπη.
Σήμερα 100 χρόνια μετά ο κόσμος παρακολουθεί με ανησυχία τα όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία που μπορεί κανείς να τα συσχετίσει με τη βασική αιτία που δεσπόζει, δηλαδή πώς θα εδρεωθεί ο δυτικός επεκτατισμός με πρωταγωνιστές τους Γερμανούς και πώς δεν θα υποστούν βλάβη τα ζωτικά συμφέροντα της Ρωσίας. Η κυριαρχία της Γερμανίας με εισιτήριο τους “28” της Ε.Ε. ενισχύεται και από την επιδιωκόμενη συμμαχία των Βρυξελλών με τους φιλοδυτικούς Ουκρανούς, που τους ανοίγουν την πόρτα στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Εάν η Ουκρανία γίνει μέλος της Ε.Ε., θα αποτελεί το επιστέγασμα της Μέρκελ για την περαιτέρω επικράτηση της Γερμανίας.
Η Ουκρανία έχει χωριστεί στους φιλοευρωπαίους του δυτικού τμήματος και στους φιλορώσους του ανατολικού. Οι πρώτοι, λόγω της ιστορίας τους αφενός αναζητούν καλύτερο μέλλον στην Ε.Ε. και αφετέρου θέλουν ν’ απαλλαγούν απ’ τη ρωσική καταπίεση. Οι δεύτεροι είναι οικονομικώς εξαρτημένοι από τον Πούτιν, ο οποίος θέλει να τους κρατήσει στη σφαίρα επιρροής του με μεγαλύτερο τρόπαιο την Κριμαία, στην οποία υπάρχει ναύσταθμος όπου ναυλουχεί ο στόλος της Μαύρης Θάλασσας κατόπιν συμβάσεων μεταξύ Γιαννουκόβιτς και Ρώσων το 2010 ισχύος έως το 2042. Ως εκ τούτου η Κριμαία είναι κρίσιμη για τα ζωτικά συμφέροντα της Μόσχας.
Η Ρωσία δεν θα διακινδυνεύει εισβολή στην Ουκρανία με το πρόσχημα να προστατεύσει τους ρωσόφωνους στο ανατολικό τμήμα και κυρίως στην Κριμαία φοβούμενη τη διεθνή απομόνωση. Θα δοκιμάσει με άλλο τρόπο την εξασφάλιση των συμφερόντων της διά της απόσχισης. Αυτό θα είναι εύκολο για την Κριμαία, στην οποία κατοικούσαν Τάταροι, που διώχθηκαν το ’44, αντικαταστάθηκε ο πληθυσμός από ρωσόφιλους και μεταφέρθηκε διοικητικά απ’ τον Χουρτσώφ το 1954 στην Ουκρανική Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία. Με την κατάρρευση της Ε.Σ.Σ.Δ. έγινε τμήμα της ανεξάρτητης Ουκρανίας. Πρόκειται για μια ημιαυτόνομη περιοχή στο νοτιοανατολικό τμήμα της Ουκρανίας με 2,5 εκατ. κατοίκους, με πρωτεύουσα τη Συμφερόπολη, Κοινοβούλιο 99 βουλευτών, κυβέρνηση και πρωθυπουργό ελεγχόμενο σε κρίσιμα θέματα από το Κιέβο και τον Ουκρανό πρόεδρο.
Από αποσχιστικά φαινόμενα δεν πτοούνται οι Ευρωπαίοι, διότι δεν είναι η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που τμήματα ενιαίων κρατών αυτονομούνται, ακολουθούν ανεξάρτητη πολιτική και οικονομία. Είχαμε τελευταίως τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας και προσφάτως το 2008 την αποχώρηση της Οσετίας και Αμπχαζίας απ’ τη Γεωργία.
Αν γίνει απόσχιση της Κριμαίας, να αναμένουμε και αλλού στον κόσμο ανακατατάξεις συνόρων. Θα είναι πλέον καθεστώς. Οι εντάσεις και οι εθνοτικές προστριβές θα προκαλέσουν εμφύλιους σπαραγμούς. Μήπως θα επαληθευθούν οι προφητείες της κας Ψαρούδα – Μπενάτη περί συνόρων όταν ανακοίνωσε στον κ. Κ. Παπούλια την εκλογή του ως Προέδρου της Δημοκρατίας ότι “…τα σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιορισθούν χάριν της ειρήνης και της ευημερίας και της ασφάλειας στη διευρυμένη Ευρώπη…”;
Πάντως το ανησυχητικό είναι ότι τα γεγονότα της Ουκρανίας εκτός από ευρωπαϊκό πρόβλημα προκαλούν παγκόσμιο ενδιαφέρον με την εμπλοκή και των Η.Π.Α. άγνωστο πού θα καταλήξουν οι τηλεφωνικές συνομιλίες μεταξύ Ομπάμα και Πούτιν.