Ούτε ο Θεός μπορεί…

Τυχαίο είναι, ωρίμανση ή σύμπτωση, που αποκαλύπτονται τούτη την εποχή οι υπεξαιρέσεις που έγιναν του δημοσίου χρήματος και οι κομπίνες πολιτικών προσώπων και πολιτών; Τώρα δραστηριοποιήθηκαν οι Αρχές να αρχίσουν τις διασταυρώσεις στοιχείων όλων των φορολογουμένων στους ελέγχους πάσης φύσεως παροχών; Μήπως η ίδια η πολιτική έχει φταίξει και οι συγκυρίες την αναγκάζουν να κάνει σπασμωδικές κινήσεις για να μπορέσει να κρατηθεί και να μην χάσει το σύνολο της οντότητάς της εν όψει της επιτήρησης επί όλων των δημοσιονομικών της χώρας που μας επιβάλλουν οι δανειστές;
Εχουν πιάσει δουλειά οι απεσταλμένοι των πιστωτών μας να εκσυγχρονίσουν τις δημόσιες υπηρεσίες, από την κεντρική εξουσία μέχρι την Τοπική Αυτοδιοίκηση με την “Task Force”. “Τask” σημαίνει “ελέγχω”, αλλά και “κατηγορώ”. “Force” δηλώνει δύναμη, αλλά και “εξαναγκασμό σε βία”. Οι Αμερικανοί κατασκευάζουν τις ορολογίες, οι Γερμανοί τις εφαρμόζουν με αυστηρότητα χωρίς εκπτώσεις. Παίρνουν οδηγίες απ’ τις Βρυξέλλες και παρακάμπτοντας τις δυσκαμψίες της γραφειοκρατίας, παρεμβαίνουν στις αρμόδιες Αρχές και επιβάλλουν, όπου κατ’ αυτούς απαιτούνται, διαρθρωτικά μέτρα και αλλαγές. Η υποταγή των “κολλήγων” γι’ αυτούς ήταν δεδομένη!!
Τόσα χρόνια η ελεγκτική μηχανή, που ανήκε στην εξουσία, δεν έκανε τίποτα. Ολοι απεδείχθησαν ανίκανοι να νοικοκυρέψουν τον τόπο και αναίσχυντοι, ώστε εξέθρεψαν το τέρας της διαφθοράς, που την ανέβασαν στα ουράνια. Η εξαχρείωση των ηθών, όπου χρησιμοποιούνταν αθέμιτα μέσα και παραβιάζονταν οι νόμοι, δεν είναι φρούτο του σύγχρονου κόσμου. Συνέβαινε και στην αρχαιότητα. «εἰσί που ἐν τούτῳ τῷ τόπῳ ἀποκεκρυμμένοι κλέπται τε καὶ βαλλαντιατόμοι καὶ ἱερόσυλοι καὶ πάντων τῶν τοιούτων κακῶν δημιουργοί” λέει ο Πλάτων (429-347 π.Χ.) στην “Πολιτεία” (Ή’ 552D) που σημαίνει: “μέσα σ’ αυτόν τον τόπο κρυμμένοι κλέφτες και λωποδύτες και ιερόσυλοι και τεχνίτες όλων των παρομοίων κακών”.
Αυτά γινόντουσαν απ’ την εποχή του Σόλωνος (640 – 559 π.Χ.). Για τούτο επενέβη στην Αθηναϊκή Πολιτεία με τη νομοθεσία του, που έμεινε ως “νομοθεσία του Σόλωνος”, ο οποίος πήρε και τον τίτλο του “διαλλακτού”. Σήμερα 2.500 χρόνια από τότε, σχεδόν, δεν έχουν αλλάξει πολλά πράγματα. Το κράτος, για να λειτουργήσει, δανείζεται συνεχώς, οι φόροι δεν πληρώνονται, συντάξεις και επιδόματα “μαϊμού” τόχουν κάνει πτωχότερο από πτωχό, τα δε μέτρα που λαμβάνονται είναι τα πλέον οδυνηρά. Κοντεύουμε να γίνουμε τριτοκοσμική χώρα. Τυφλοί που οδηγούν αυτοκίνητα, χωλοί που λαμβάνουν μέρος στον μαραθώνιο, ανύπανδροι που δηλώνουν πολύτεκνοι, υπάλληλοι των 1.200 ευρώ που χτίζουν βίλες, συνοικιακοί γιατροί με καταθέσεις εκατομμυρίων, εφοριακοί του τέσσερα – τέσσερα – δύο με τεράστιες περιουσίες, όλοι αυτοί καταλήστευσαν τον κρατικό κορβανά. Αυτοί είναι οι “ἀποκεκρυμμένοι” κατά Πλάτωνα.
Το κακό ξεκινά απ’ τους πολιτικούς. Γι’ αυτό ο κόσμος παρακαλούσε τον Θεό να κάνει κάτι. Φανταστικό το “θαύμα”! Είδε κι απόειδε ο Θεός και μια Τρίτη και 13, που γινόταν ονομαστική ψηφοφορία στην ολομέλεια της Βουλής, παρουσιάστηκε. Τα φώτα τρεμόσβησαν, έγινε ημίφως κι ακούστηκε φωνή απόκοσμη. «Ακούστε Ελληνες…». Βουβαμάρα έπεσε στη Βουλή, ούτε ανάσα δεν έβγαινε, «αποφάσισα, να σας απαλλάξω απ’ το χρέος, να σας χρηματοδοτήσω επί πλέον με όσα ευρώ χρωστάγατε, να λύσω το Κυπριακό και το Σκοπιανό, να ζείτε αρμονικά με τους γείτονές σας, να σας δείξω πού υπάρχουν πετρέλαια…». Χειροκροτήματα στη Βουλή, αριστεροί, κεντρώοι, δεξιοί, χαρές και αγκαλιάσματα. «Μια στιγμή, μια στιγμή, ακούστε ρεμάλια (επανέλαβε η φωνή) υπό μίαν προϋπόθεση. Οσοι βγήκατε βουλευτές τέσσερις φορές να μην ξαναβάλετε υποψηφιότητα…». Βουβαμάρα επεκράτησε. Υστερα συσκέφθηκαν και έβγαλαν ανακοίνωση: «Ξένος δάκτυλος επεμβαίνει στα εσωτερικά μιας ανεξάρτητης χώρας με θρασύτητα, παρέχοντας εκδουλεύσεις με σκοπό την υποδούλωση του λαού της»!!
Αυτοί είμαστε. Ούτε ο Θεός δεν μπορεί να μας αλλάξει!