Ουζερί Τσιτσάνης

Με μεγάλο ενδιαφέρον παρακολούθησα την ταινία αυτή που αναφέρεται στη ζωή του κορυφαίου λαϊκού δημιουργού μας Βασίλη Τσιτσάνη και διαδραματίζεται στην κατοχή και συγκεκριμένα στη Θεσσαλονίκη όταν μαζί με τον κουνιάδο του στην οδό Παύλου Μελά 22 είχε ανοίξει το δικό του ουζερί. Εκεί πέρασε τα πιο δημιουργικά του χρόνια και συνέθεσε τα πλέον γνωστά του τραγούδια. Μεταξύ αυτών και την πολυ-τραγουδισμένη «Συννεφιασμένη Κυριακή». Ένα τραγούδι το οποίο εμπνεύστηκε από τα γεγονότα του 1942-1943 στην κατεχόμενη Θεσσαλονίκη και η ταινία θα αποκαλύψει την αφορμή. Ο Μανούσος Μανουσάκης με εξαιρετική ευαισθησία μας περιγράφει τα γεγονότα της εποχής και συγκεκριμένα το μεγάλο δράμα των Εβραίων από τους Ναζί. Ενας απαγορευμένος έρωτας ενός χριστιανού και μιας Εβραίας, η αντίσταση στον κατακτητή και η προδοσία, ξεδιπλώνονται με έναν ρεαλιστικό τρόπο την οθόνη του κινηματογράφου. Ολοι οι συντελεστές της ταινίας ήταν εξαιρετικοί όμως θα ήθελα να αναφερθώ ιδιαίτερα στον Μιχάλη Αεράκη, ο οποίος σε έναν πολύ δύσκολο ρόλο του Ραβίνου μάς έδωσε μία συγκλονιστική ερμηνεία. Το ερώτημα όμως και εδώ θα ήθελα να σταθώ είναι πως, ενώ η ταινία περιγράφει μέσα από τη ζωή του Τσιτσάνη τα γεγονότα του 1942 – 1943, μάς αφήνει ένα κενό σχετικά με το τι συνέβη με τον Ραβίνο. Αναφέρομαι σε αυτόν γιατί αποδεικνύεται πως ο άνθρωπος αυτός ήταν ή αφελής ή ένας δειλός που προσπαθούσε να τα έχει καλά με τους Γερμανούς. Δυστυχώς η απορία θα μείνει και το ερώτημα γιατί δεν αξιοποίησε περισσότερο ο σκηνοθέτης τον Μιχάλη Αεράκη ώστε να ολοκληρωθεί ο κύκλος από τη ζωή των πρωταγωνιστών της περιόδου αυτής. Πέρα όμως από τις διαπιστώσεις αυτές η ταινία είναι εκπληκτική και θα έπρεπε όλοι να τη δούμε. Είναι πολιτιστικά θλιβερό ταινίες του James Bond να γεμίζουν τις αίθουσες του κινηματογράφου και να μην συμβαίνει το ίδιο με τις δικές μας ταινίες, όταν μάλιστα είναι τόσο εξαιρετικές. Νομίζω ότι θα έπρεπε όλοι οι μαθητές να παρακολουθούσαν την ταινία αυτή και η οποία θα τους έδινε το ερέθισμα για συζητήσεις μιας περιόδου που δυστυχώς στα νέα παιδιά φαντάζει πολύ μακρινή. Ομως σημάδεψε την ιστορία μας μέχρι σήμερα, αφού δυστυχώς οι συνεργάτες των Γερμανών, οι δωσίλογοι ήταν αυτοί που μετά την απελευθέρωση στελέχωσαν κατά το μεγαλύτερο μέρος τον κρατικό μηχανισμό.