Η χαοτική κατάσταση στην κατ’ επίφασιν Σουδανική Δημοκρατία στην Ανατολική Αφρική βρίσκεται στο επίκεντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος μετά την εμφύλια σύγκρουση του τακτικού Σουδανικού στρατού με τις παραστρατιωτικές Δυνάμεις Ταχείας Υποστήριξης (RSF).
Από τη μια μεριά ο Αμπντέλ Μπουρχάν πρόεδρος του Στρατιωτικού Συμβουλίου, που κάνει κουμάντο στη χώρα και από την άλλη ο Μωχάμεθ Νταγκάλο αντιπρόεδρος του ίδιου Συμβουλίου και αρχηγός της R.S.F. Πρόκειται για την αδίστακτη πολιτοφυλακή, που αντιμάχετο τον τακτικό στρατό, η οποία κατηγορήθηκε για γενοκτονία στο Νταρφούρ.
Ο εμφύλιος κορυφώθηκε κατόπιν ενός σχεδίου, που προτάθηκε από τη Διεθνή Κοινότητα και το οποίο προέβλεπε με τη συμμετοχή πολιτικών κομμάτων, να ομαλοποιηθεί η ζωή και απαλλαγεί η χώρα από την καταπίεση και τον διχασμό, που κρατάει χρόνια.
Οι στρατηγοί Μπουρχάν και Νταγκάλο προσποιούμενοι αρχικώς τους φίλους, που κατόπιν έγιναν αντίπαλοι, θεωρούνται πραξικοπηματίες. Κατηγορούνται για πρόκληση διχασμού, ότι διαφεντεύουν απάνθρωπα το κράτος της Αφρικής 45 εκ. κατοίκων, που έχει δεσπόζουσα θέση στην Ερυθρά Θάλασσα και πλούσια εκμεταλλεύσιμα ορυκτά κοιτάσματα κυρίως χρυσό. Παρά ταύτα είναι το πιο φτωχό κράτος για τους πολίτες του.
Ο μεν Μπουρχάν μέσω του στρατού ελέγχει τις περισσότερες επιχειρήσεις του Σουδάν, ο δε Νταγκάλο της R.S.F. έχει την κυριαρχία του χρυσορυχείου συνεργάζεται με μια Ρωσική εταιρεία, που εξάγει τον χρυσό στη Ρωσία έχει γίνει δε πάμπλουτος.
Πρώτος ο Ο.Η.Ε. και εν συνεχεία οι Αμερικανοί ο Αραβικός Σύνδεσμος, η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Αφρικανική Ένωση απευθύνουν εκκλήσεις για κατάπαυση των εχθροπραξιών. Όμως και οι δύο πλευρές αρνούνται την Διεθνή μεσολάβηση για ειρήνευση. Η συνεδρίαση εκτάκτως του Συμβουλίου Ασφαλείας, που γίνεεται κεκλεισμένων των θυρών, δεν ξέρουμε, πώς θα εφαρμόσει την οποιαδήποτε απόφαση θα πάρει γι’ αυτή την κατάσταση, που είναι πολύ δύσκολο, να εξασφαλισθεί η εύθραυστη αυτή ισορροπία.
Η κατάπαυση του εμφυλίου και η ομαλοποίηση της κατάστασης διά της μετάβασης στη δημοκρατία θα επετυγχάνετο με την ενσωμάτωση του R.S.F. στον τακτικό στρατό, ο οποίος θα εδιοικείτο από πολιτικούς και όχι από στρατιωτικούς. Αλλά, ύστερα απ’ τους θανάτους στο μαρτυρικό Νταρφούρ, τα θύματα, που εδημιούργησαν οι δύο αντιμαχόμενες πλευρές Μπουρχάν και Νταγκάλο και η δυσκολία παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας, που χρειάζεται το 1/3 του πληθυσμού σε νερό, τρόφιμα και φάρμακα, να επιβιώσει, η κατάσταση είναι ζοφερή.
Το κακό άρχισε απ’ το 1989 όταν ο Ισλαμιστής Ομάρ αλ Μπασίρ πήρε δικτατορικά την εξουσία, οπότε εφαρμόσθηκε το “διαίρει και βασίλευε”.
Όσον αφορά τους εκεί Έλληνες, σημειωτέον, ότι η Ελληνική Πρεσβεία στην πρωτεύουσα Χαρτούμ έχει κλείσει από το 2015 εκπροσωπούμεθα απ’ τον πρέσβη μας στο Κάιρο και οι ομογενείς προσπαθούν να βρουν τρόπο διαφυγής.
