Ουκρανία και Ελλάδα

Πιστέψαμε ότι η ανθρωπότητα είχε φθάσει σ’ ένα σημείο όπου ήταν υποχρεωμένη να καταργήσει τους πολέμους, εάν δεν θέλει μέσα από τις καταστροφές των πολέμων να συντρίβει και να ναυαγήσει ο νεότερος πολιτισμός. Είναι γεγονός ότι ο κόσμος δεν θέλει τον πόλεμο. Η εξέλιξη της ιστορίας απέδειξε ότι ο πόλεμος είναι οδυνηρός για όλους και δύσκολα εξαλείφεται η καταστροφή που αφήνει πίσω του. Η ανθρωπότητα θα ‘πρεπε να προσπαθεί συνεχώς για να εξαλειφθούν όλες οι αιτίες που γεννούν μια σύρραξη και να εντοπίζονται τα φαινόμενα που δημιουργούν τις συρράξεις.

Οι πόλεμοι δεν ωφελούν ούτε τον νικητή ούτε τον ηττημένο. Δεν υπάρχουν στους πολέμους νικητές. Οι ζημιές είναι κοινές για όλους. Ο πόλεμος δεν έχει υψηλά ιδεώδη. Μόνο σε μια περίπτωση εξυπηρετεί υψηλά ιδεώδη. Όταν επιβάλλεται σε μια χώρα που αμύνεται. Ο ελληνικός Λαός δεν είναι πολεμοχαρής. Έδειξε ότι διακατέχεται από τέτοια ιδεώδη, γιατί στους πολέμους που είχε εμπλακεί, κυριαρχούσε το ιδανικό της προστασίας της εθνικής μας κυριαρχίας. Κυριαρχούσε το ιδανικό της εθνικής μας αποκατάστασης.

Όμως όσες φορές είχε εμπλακεί σε συρράξεις που δεν αφορούσαν τους παραπάνω στόχους , μάλλον βγήκε χαμένος. Δυστυχώς, αυτή είναι η μοίρα των “μικρών” λαών. Όταν το θέλουν οι “μεγάλοι”, τότε οι “μικροί” έχουν πάντα άδικο. Και η Ελλάδα σύρθηκε από τους “μεγάλους” σε συρράξεις που δεν αφορούσαν τη χώρα μας. Αυτό συνέβη το 1919 και το 1950.

Το 1919 έστειλε εκστρατευτικό σώμα στην Ουκρανία για να καταστείλει την επανάσταση των Μπολσεβίκων, ενώ το 1950 έστειλε ένα εκστρατευτικό σώμα από 3.500 άνδρες στη Βόρεια Κορέα. Στην πρώτη περίπτωση το θέλησαν οι τότε μεγάλες δυνάμεις της Αντάντ, ενώ στη δεύτερη το θέλησαν οι ΗΠΑ! Η εκστρατεία των ελληνικών Δυνάμεων στην Ουκρανία υπήρξε αντικείμενο σφοδρής πολεμικής εκ μέρους των πολιτικών αντιπάλων του Βενιζέλου. Και ίσως αυτή η εκστρατεία να αποτέλεσε τη σταγόνα με την οποία ξεχείλισε το ποτήρι της αντοχής του Λαού στην πολεμική περιπέτεια. Είναι γνωστό ότι ο Λαός ήταν επιστρατευμένος από το 1912 και με μια τέτοια εμπλοκή, ίσως να αποτέλεσε την αιτία για να χάσει ο Βενιζέλος τις εκλογές το 1920!

Ο Λαός μας διερωτήθηκε. Τι ζητά η μικρή Ελλάδα στις ρωσικές στέπες;

Η αντιπολίτευση του Βενιζέλου εκμεταλλεύτηκε την κόπωση του Λαού μας από τη συμμετοχή του στους Βαλκανικούς πολέμους και στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και η αποστολή στρατού την Ουκρανία “δυνάμωσε” τα επιχειρήματα της.

Ο Βενιζέλος αμυνόμενος διακήρυσσε ότι η Ελλάδα όφειλε να πληρώσει κάποιο τίμημα, προκειμένου να εξασφαλισθεί η Ελλάδα της Συνθήκης των Σεβρών. Όμως οι Δυτικοί σύμμαχοι ήθελαν και θυσίες από την Ελλάδα για να βοηθήσουν το όραμα της εθνικής αποκατάστασης. Έτσι λοιπόν, επέβαλαν αναπόδραστα στην Ελλάδα αυτή την αχρείαστη και πρόσθετη θυσία.

Οι Δυτικοί σύμμαχοι, αφού κατέλαβαν τις κεντρικές αυτοκρατορίες βρέθηκαν προ του δημιουργηθέντος τεραστίου ρωσικού προβλήματος. Οι Μπολσεβίκοι είχαν επιβληθεί παντού. Υπήρχαν όμως ουσιαστικές εστίες αντίστασης σε μεγάλα τμήματα της αχανούς χώρας. Απεφάσισαν, λοιπόν, οι σύμμαχοι να δοθεί σ’ αυτές τις δυνάμεις η αναγκαία στρατιωτική ενίσχυση. Και τότε γεννήθηκε το πρόβλημα ποιος εκ των συμμάχων θα έδινε αυτές τις ενισχύσεις. Η Γαλλία έκαμε μια μικρή χειρονομία. Για τη συμπλήρωση της εστράφησαν στην Ελλάδα, η οποία είχε αξιόμαχο στρατό. Οι σύμμαχοι ρώτησαν τον πρωθυπουργό της χώρας αν ήταν διατεθειμένη η χώρα μας να διαθέσει ένα σώμα στρατού για την εκστρατεία στην Ουκρανία.

Ο Βενιζέλος είχε υπ’ όψιν του ένα ιστορικό γεγονός, ότι δηλαδή η αποκατάσταση της Ιταλίας σε μεγάλο εθνικό κράτος είχε επιτευχθεί χάρη σε μια ανάλογη χειρονομία της στο Καβούρ. Αυτό το ιστορικό γεγονός φαίνεται να επηρέασε την απόφαση του Βενιζέλου. Πίστεψε ότι μια παρόμοια ευκαιρία παρουσιάζεται στην Ελλάδα με τον κριμαϊκό πόλεμο, προσφέροντας στρατιωτική βοήθεια στους συμμάχους. Ο Βενιζέλος θεώρησε ότι το τίμημα που εζητείτο από την Ελλάδα ήταν μηδαμινό, μπροστά σ’ αυτά που προσδοκούσε να λάβει. Γνώριζε ότι αν δεν δώσεις, δεν θα πάρεις! Το όραμα του Βενιζέλου ήταν η εθνική αποκατάσταση της χώρας και δίστασε να αρνηθεί!

Θεώρησε ότι η εκστρατεία στην Ουκρανία ήταν μια επωφελής θυσία του έθνους. Όμως η ροή της ιστορίας έχει μια συνέχεια. Ναι, κερδίσαμε τη Συνθήκη των Σεβρών το 1920, αλλά η Ελλάδα βρέθηκε μόνη της το 1922. ο Λένιν δεν ξέχασε την ελληνική εκστρατεία στην Ουκρανία το 1919 και στήριξε την Τουρκία, τον Κεμάλ Ατατούρκ. Όσο για την τύχη του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος, οι Έλληνες στρατιώτες ήλθαν με τα πόδια στην Ελλάδα καταδιωκόμενοι από τους Μπολσεβίκους του Λένιν!

Είχαμε όμως άλλη μια αχρείαστη στρατιωτική εκστρατεία το 1950 στη Β. Κορέα. Η Ελλάδα υπακούοντας στις εντολές των ΗΠΑ έστειλαν ένα εκστρατευτικό σώμα από 3.500 άνδρες υπό τον αντιστράτηγο Σόλωνα Γκίκα, για να καταστείλουν την επικράτηση του κομμουνισμού στη μακρινή Βόρεια Κορέα!

Για την ιστορία θα αναφέρω ότι τον στρατιωτικό Σόλωνα Γκίκα τον συναντάμε σε “ιδιαίτερες” στιγμές της ιστορίας. Τον συναντάμε στο στρατοδικείο Χανίων σαν βασιλικό επίτροπο, που καταδίκασε σε πολυετείς φυλακίσεις 350 Χανιώτες δημοκράτες που συμμετείχαν στο αντιδικτατορικό κίνημα του 1938! Τον συναντάμε σαν αρχηγό του ΙΔΕΑ. Πρόκειται για μια παραστρατιωτική οργάνωση που λειτουργούσε για 20 χρόνια, δηλαδή μέχρι το 1967 που τα “παιδιά” της κατέλαβαν την εξουσία! Στο τέλος της πορείας του, τον συναντάμε σαν υπουργό Δημόσιας Τάξης στις μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις. Δεν ήταν τυχαία η επιλογή. Έγινε για να “νουθετήσει” τα δικά του “παιδιά”, όπως έλεγε, να επιστρέψουν στους στρατώνες!

Το 1950, λοιπόν, με πρωθυπουργό τον Σοφοκλή Βενιζέλο, Η Ελλάδα συμμετέχει στον πόλεμο των ΗΠΑ κατά της Β. Κορέας. Δεκάδες φέρετρα επέστρεψαν από τη μακρινή Β. Κορέα!

ΣΗΜΕΡΙΝΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Σήμερα έχουμε έναν άλλο πόλεμο στην Ουκρανία. Ενώ η Ευρώπη είναι ένας ευλογημένος τόπος με εύκρατο κλίμα, με εύφορα εδάφη, με ορυκτό πλούτο, με θάλασσες ολόγυρα, πάντα υπήρξε μια πολεμοχαρής ήπειρος. Στην Ευρώπη ξέσπασαν δύο παγκόσμιοι πόλεμοι. Ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Ας ευχηθούμε να μην ξεσπάσει και Γ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Να μην ξανανοίξει η πόρτα του φρενοκομείου.
Η Ουκρανία δέχεται μια εισβολή από την πανίσχυρη Ρωσία. Αυτές οι εισβολές είναι καταδικαστέες και αντίκεινται στο Διεθνές Δίκαιο. Ένα Διεθνές Δίκαιο που το επικαλούνται οι “μεγάλοι”, όταν τους… συμφέρει. Έχει γίνει κουρελόχαρτο. Αν οι “μεγάλοι” το σέβονταν, τότε δεν θα υπήρχαν πολεμικές συρράξεις. Η Ελλάδα πρέπει να μείνει πιστή στις αρχές του Διεθνούς Δικαίου, γιατί έχει καταπατηθεί εις βάρος της. Δεν είναι μόνο η τουρκική εισβολή και κατοχή της μισής Κύπρου, είναι και οι συνεχείς προκλήσεις της Τουρκίας, παραβιάζοντας τις αρχές του Διεθνούς Δικαίου. Να, λοιπόν, μια ευκαιρία για την Ελλάδα να υπενθυμίσει τόσο στο ΝΑΤΟ όσο και στην Ε.Ε. ότι υπάρχει και η Ελλάδα. Ξεσηκώθηκαν εναντίον της Ρωσίας με μέτρα κατά της Ρωσίας. Γιατί τόσα χρόνια δεν ξεσηκώνονται και για τα εθνικά μας δίκαια;

Έγινε τουρκική εισβολή στην Κύπρο και υπάρχει κατοχή του μισού νησιού με 50.000 Τούρκους στρατιώτες, τώρα και 50 χρόνια, και εκτός από κάτι “ψευτοψηφίσματα” δεν έλαβαν κανένα μέτρο σε βάρος της Τουρκίας. Ούτε το ΝΑΤΟ ούτε η Ευρώπη!

Παραβιάζουν οι Τούρκοι καθημερινά τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, είτε στον αέρα είτε στη θάλασσα και δεν μιλά κανένας! Τα σύνορα της Ελλάδας είναι και σύνορα της Ευρώπης. Αυτά τα σύνορα παραβιάζονται καθημερινά από την Τουρκία και η Ε.Ε. δεν τολμά να λάβει οικονομικά μέτρα σε βάρος της Τουρκίας.

Προηγούνται τα οικονομικά συμφέροντα της Γερμανίας της Ιταλίας και της Ισπανίας!

Εδώ δεν υπάρχει Διεθνές Δίκαιο; Για τη Ρωσία η αντίδραση ήταν άμεση. Η Ελλάδα σαν ισότιμο μέλος της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ δεν μπορούσε να διαφοροποιηθεί σ’ αυτές τις αποφάσεις κατά της Ρωσίας. Τι θέλει όμως να είναι προπέτης και να παριστάνει στην προκειμένη περίπτωση τη “βασιλικότερη του βασιλέως”; Τι θα κερδίσει στέλνοντας πολεμικό υλικό, για να χρησιμοποιηθεί κατά της Ρωσίας. Οι άλλες χώρες της Ευρώπης που έστειλαν, δεν έχουν ένα γείτονα σαν την Τουρκία, που μας απειλεί καθημερινά! Η χώρα μας με τα τεράστια προβλήματα θα ‘πρεπε να συνεισφέρει στην ειρηνευτική διευθέτηση στο ουκρανικό πρόβλημα και στην ανθρωπιστική βοήθεια. Όχι να στείλει πολεμικό υλικό για να σκοτωθούν οι Ρώσοι. Η Ρωσία είναι μια μεγάλη δύναμη. Έχει δεσμούς και μακροχρόνια φιλία με τη χώρα μας. Μας έχει υπερασπιστεί στα εθνικά μας θέματα. Υπάρχουν ιστορικοί δεσμοί με τη Ρωσία και λόγω Ορθοδοξίας. Από την απελευθέρωση του 1821 που βοήθησε την Ελλάδα μέχρι σήμερα, πάντοτε τασσόταν στον ΟΗΕ με τα δίκαια της Ελλάδας.

Έχοντας, λοιπόν, η χώρα μας την απειλή της Τουρκίας και την αδιαφορία των δήθεν συμμάχων μας στην τουρκική προκλητικότητα, δεν θα πρεπε να προσέχουμε τις σχέσεις μας με μια μεγάλη δύναμη, όπως είναι η Ρωσία; Γιατί σπρώξαμε τη Ρωσία προς το μέρος της Τουρκίας; Η Τουρκία διαφοροποιήθηκε στα εξοντωτικά οικονομικά μέτρα της Δύσης σε βάρος της Ρωσίας, αλλά και ψήφισε κατά της αποβολής της από το συμβούλιο ασφαλείας. Η Τουρκία δεν είναι μέλος του ΝΑΤΟ; Είναι, αλλά ακολουθεί μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική. Αιματοκυλίστηκε η ανθρωπότητα στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και η Τουρκία δεν είχε ούτε ένα θύμα!

Στείλαμε, λοιπόν, πολεμικό υλικό κατά της Ρωσίας! Το πολύ- πολύ να κερδίσουμε ένα “χτύπημα” στην πλάτη από τους “εταίρους” μας. Που όταν παραβιάζεται η κυριαρχία της χώρας από τον τουρκικό επεκτατισμό, σφυρίζουν αδιάφορα. Και το ΝΑΤΟ και η Ε.Ε. Και ‘μεις δείχνουμε ότι είμαστε δεδομένοι. Και προσπαθούμε για να το δείξουμε. Λες και αυτή η υποτέλεια μας έχει φέρει αποτελέσματα. Και θεωρείται συμπαράσταση το γεγονός ότι μια πτωχευμένη χώρα αγοράζει όπλα δισεκατομμυρίων, για να σταθούν όρθιες οι πολεμικές βιομηχανίες των “συμμάχων”. Αντί να μαζέψουν την Τουρκία, αδιαφορούν γιατί έτσι τους συμφέρει. Τα όπλα που παράγουν θέλουν αγοραστές. Έτσι λοιπόν μας συμπεριφέρονται οι “σύμμαχοι” μας και ‘μεις τρέξαμε να στείλουμε τη Ρωσία στην αγκαλιά… της Τουρκίας. Τα αποτελέσματα εμφανίζονται δειλά- δειλά. Η Ρωσία για πρώτη φορά αποκάλεσε την τουρκική κατοχή στην Κύπρο, σαν Τουρκοκυπριακό κράτος. Κάτι που αποκαλεί μόνο η Τουρκία! Από τη ρωσική Πρεσβεία μας πληροφορούν ότι θα επιστραφεί στην Ελλάδα η κίνηση της και με… τόκο!

Να λοιπόν γιατί αναφέρθηκα στα ιστορικά γεγονότα της αποστολής ελληνικών εκστρατευτικών σωμάτων στην Ουκρανία και Β. Κορέα. Γιατί οι Λαοί πρέπει να στρέφουν το βλέμμα τους προς τα πίσω όταν θέλουν να πάρουν τα αναγκαία διδάγματα. Και το δίδαγμα για τη χώρα μας, με τα προβλήματα διαφύλαξης της εθνικής μας κυριαρχίας, είναι ότι πρέπει να ακολουθεί πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική. Να μην είναι δεδομένη σε κανένα. Παρά μόνο στο εθνικό συμφέρον!