Ο ιερέας των Ανωγείων μοιράζεται σκέψεις κι αναστοχασμούς με τα “Χανιώτικα νέα”
«Όταν θες να ανταµώσεις µε το θεό στα σίγουρα, κάµε πέντε πράµατα, όσα τα δακτύλια στη χέρα σου. Ίδρωσε, χαµογέλασε, αγκάλιασε, δώσε το χέρι σου, χαµήλωσε το βλέµµα». Αυτό ήταν το καλωσόρισµα του παπά Ανδρέα Κεφαλογιάννη στα Ανώγεια, που πήγαµε να τον ανταµώσουµε στο ελαιοτριβείο, που αυτή την περίοδο βοηθάει τους συγχωριανούς του Ανωγειανούς να παράξουν το ευλογηµένο λάδι, όπως µας είπε.
Είναι ο παπάς που δε σκιάζεται µήτε τους καιρούς, µήτε τους ανθρώπους, διότι όπως εξηγεί: «Τι να φοβηθείς όταν έχεις ανοικτή αγκαλιά, καλή κουβέντα, ευλογείς και σταυρώνεις το κάθε βήµα των συνανθρώπων σου. ∆ηλαδή των ανθρώπων του θεού». Είναι ο ιερέας και ποιµένας των Ανωγείων, που έχει χρόνο να µιλήσει στα µικρά παιδιά, να κάνει τις λειτουργίες του για τους άντρες του χωριού και να τους µεταλάβει, να φιλιώσει µε τους αετούς, να προσευχηθεί για τόσους και τόσους σε όλη την Ελλάδα, να µιλήσει για την ιστορία του τόπου του, των ηρώων που τους έχει τοποθετήσει µέσα στην εκκλησία του Άη Γιώργη στο Μεϊντάνη Ανωγείων, µα πάνω από όλα να σµίξει –όπως είπε στα Χανιώτικα Νέα- µε της φύσης τα ωραία και του θεού τα παιχνιδίσµατα, όπως χαρακτηρίζει τους καιρούς εκεί στα ψηλά του Ψηλορείτη.
Τον ρωτήσαµε για το λάδι που βοηθάει να παραχθεί. «Η σοδειά δεν πάει καλά, όµως δε χάνουµε το κουράγιο µας. Έχει ο θεός για όλους. Όπως πρέπει να έχει και η πολιτεία τη διάθεση να ενισχύσει την απόφαση των νέων ανθρώπων, των κοπελιών που παίρνουν απόφαση να µείνουν εδώ στο τόπο τους, στα δύσκολα, για να κρατήσουν Θερµοπύλες στον πρωτογενή τοµέα. Χρειάζονται οι νέοι προοπτικές, διότι και ζωντάνια έχουν και θέληση και µυαλό διαθέτουν. Τους λείπει όµως το ζωηρό ενδιαφέρον της πολιτείας». Όσο προσπαθούµε να του ξεκλέψουµε κουτσοµπολιά για την οικονοµία του τόπου και το πως εκείνος αντιλαµβάνεται τις καταστάσεις που επικρατούν για τους πολίτες, τόσο επιµένει να βάζει στην κουβέντα µας το θεό και την πίστη. «Μπρε συ, αν δεν καταλάβουµε ότι χωρίς πίστη, ελπίδα και Θεό, δεν πάµε πουθενά, τόσο η στεναχώρια θα µας κουλαντρίζει άσχηµα. Τα προβλήµατα είναι για τους ανθρώπους. Ναι υπάρχουν υποχρεώσεις, δάνεια, χρέη, κοπέλια να σπουδάσουν οι ανθρώποι, κακές χρονιές στην παραγωγή, δύσκολοι καιροί που µας καταστρέφουν, χιονιάδες που µας εγκλωβίζουν, χιλιόµετρα πολλά που µας χωρίζουν από την υγεία σε νοσοκοµεία, αλλά δεν είναι τίποτα µπροστά σε έναν άνθρωπο που ζει απελπισµένα και βιώνει την καθηµερινότητα του µε αδράνεια στην πίστη και στη σχέση του µε Θεό και ανθρώπους».
Μας είπε ότι πρόσφατα έχει κάνει ένα δύσκολο χειρουργείο στο πόδι του αλλά, «…δεν το βάζω κάτω. Προσέχω όσο µπορώ, όµως παίρνω δύναµη από την επαφή µου µε τον αγώνα που κάνουν οι συνάνθρωποι µου. Είναι η ίδια δύναµη που µε οδηγεί, να λειτουργήσω στον Καπετάνιο µου τον Άη Γιώργη, η ίδια που µε κρατάει στα πόδια µου για να ενισχύσω τους νέους µας που δεινοπαθούν στις δύσκολες ράχες και στην κορφή του Γεροψηλορείτη. Είναι η δύναµη που οφείλω να µεταφέρω στα µικρά παιδιά όταν έρχονται να τα πούµε ή τα φέρνουν οι καλοί µας οι δασκάλοι. Ακόµη, ακόµη και για να σηκώσω τα τσουβάλια µε τις ελιές. Αναρωτήθηκες εσύ, πόσα κιλά µελάνι χρειάζεται µια εφηµερίδα για να φτάσει στα χέρια των αναγνωστών, πόσο κόπο βάνουν οι τυπωτές, όσοι τις κουβαλούν και τις µοιράζουν; Εσάς τους δηµοσιογράφους δε σας ανακατεύω, διότι θα δώσετε κατευθείαν λόγο στο Θεό και ξά σας (γελάει µε την ψυχή του). Αν σκεφτείς τον κόπο που χρειάζεται για να µάθει έστω κάτι ο άλλος, τότε θα πεις πως µόνο µε τη βοήθεια του θεού, ο κόπος αυτός µπορεί να κρατάει να αντέχεται, χρόνια και χρόνια κάθε µέρα ο ίδιος και ο ίδιος».
Αναρωτήθηκες εσύ, πόσα κιλά μελάνι χρειάζεται μια εφημερίδα για να φτάσει στα χέρια των αναγνωστών, πόσο κόπο βάνουν οι τυπωτές, όσοι τις κουβαλούν και τις μοιράζουν; Εσάς τους δημοσιογράφους δε σας ανακατεύω, διότι θα δώσετε κατευθείαν λόγο στο Θεό και ξά σας….
Μας ζήτησε να πούµε στον κόσµο από τα Χανιά, να επισκέπτεται τα Ανώγεια και τον Ψηλορείτη, να υπάρχει η σχέση µεταξύ µας, να µη διακοπεί µιας και: «…τα παλιά µας χρόνια, ξεκινούσαν από δω να πάνε στα Χανιά, και από εκειά να έρθουν στα Ανώγεια, µε διάθεση και προσµονή, να συναντηθούν οι ανθρώποι. Κρατούσαν φιλέµατα, δεν ήταν και στα καλύτερα τους οι αποστάσεις όπως σήµερο, αλλά λέγανε, πάµε να τους δούµε τους φίλους µας». Προτρέπει µάλιστα τα νέα παιδιά, αγόρια και κορίτσια να µη χάνουν την επαφή τους µε την ιστορία του τόπου τους, µε τις παραδόσεις, µε τις φιλιές και τις παρέες που µοσχοµυρίζουν –όπως είπε- Κρήτη. «Καλοί είναι ούλοι οι τόποι. Του θεού γη η Ελλάδα, αλλά αν σπάσουν τα δεσµά µε την γενέθλια γη, τους γειτόνους σου, τους συγγενείς, τους συµµαθητές και τους παιδικούς φίλους, µε χιλιάδες άλλους να είσαι, µόνος είσαι… κυρίως στην ψυχή. Γι΄ αυτό το λόγο συχνά και πιο συχνά κουβαλώ εδώ στην εκκλησιά, ή στην πλατεία στο Μεϊντάνη, σε Κούµους και ξωκκλήσια, µικρούς και µεγάλους και ξέρεις τι κάνουµε; Κουβεντιάζουµε, γελούµε, τους λέω και για το θεό, µιλούµε και για τους ανθρώπους. Σπουδαίο πράµα η ρίζα του καθενός µας».
Του µίλησα για την πολιτική και τον ρώτησα για τη δύναµη του διαδικτύου και των µέσων δικτύωσης. «Ό,τι βγαίνει και φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά, εγώ λέω ναι. Όµως όπως το πολύ το κυρ Ελέησον το βαριέται κι ο παπάς, έτσι να ξέρουν όλοι σχετικά µε το διαδίκτυο πως, το περίσσιο χαλά το ίσο. Αυτό όµως που µε αγχώνει, είναι το πόσο αρνητικά µηνύµατα µπορούν να διαχέονται µέσω του ίντερνετ µε αποδέκτες τους νέους και τα παιδιά, την ίδια ώρα που οι γονείς δεν έχουν τη δυνατότητα για πλήρη έλεγχο. Αυτό πρέπει να το προσέξουµε για να µη χύσουµε στο µέλλον, µαύρο δάκρυ».
Απέφυγε να µου απαντήσει για την πολιτική και τον πίεσα κάπως: «Η πολιτική αν δεν είναι ανθρωποκεντρική δεν είναι τίποτα. Χαλασµένο χαρούπι που γίνεται σκόνη αν το τρίψεις. Ας µην κρυβόµαστε. Σήµερο πληρώνουµε λάθη του χθες. Λάθη µε την ψήφο όλων µας, λάθη µε τις υποσχέσεις όλων τους. Φυσικά υπάρχουν αξιόλογες φωνές, αλλά πας να τις ψάξεις και δεν τις βρίσκεις. Φυσικά υπάρχουν σωστές αποφάσεις, αλλά όπως είναι η κατάσταση στην Ελλάδα σήµερα, ακόµη κι αυτές οι αποφάσεις, δεν έχουν τη δυνατότητα να ισορροπήσουν τη δύσκολη καθηµερινότητα των πολιτών. Νιώθω όµως, ότι κάτι καλό θα συµβεί, διότι οι Έλληνες για δεκαετίες, έχουµε κουραστεί. Κάναµε λάθη, τα αναγνωρίσαµε και συνεχίζουµε να προσπαθούµε. ∆ουλεύουµε πολύ. ∆εν έχουµε αφεθεί στους καιρούς. Οπότε όλη αυτή η υπερπροσπάθεια θα µας βγει σε καλό».
Ανανεώσαµε το ραντεβού µας για µία µεγάλη συνέντευξη, στην οποία όπως µου υποσχέθηκε, θα µιλήσουµε για τους σασµούς, τα λάθη των ανθρώπων και τη δύναµη του Θεού, που λόγω των προβληµάτων µας –όπως είπε- δεν µπορούµε να την αναγνωρίσουµε εύκολα.
