Του ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΘΕΜ. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ
«Πέθανε – κι’ έγινες και συ: ο καλός.
Ο λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.
Τριάντα έξι στέφανα σε συνοδέψανε, τρεις λόγοι αντιπροέδρων
εφτά ψηφίσματα για τις υπέροχες υπηρεσίες που πρόσφερες.
Α, ρε Λαυρέντη, εγώ μόνο που τό ’ξέρα τι κάθαρμα ήσουν,
τι κάλπικος παράς, μια ολόκληρη ζωή μέσα στο ψέμα.
Κοιμού εν ειρήνη δε θά ’ρθω την ησυχία σου να ταράξω
[……………………….]
Δε θά ’σαι ο πρώτος ούτε δα κί ο τελευταίος»
(του Μανώλη Αναγνωστάκη, από το ποίημα «Επιτύμβιον»)
Περιφανές λοιπόν και λαμπρόν προσωπείον είχε ο Λαυρέντης (όνομα βέβαια πλαστό, μα συμβολικό), αλλά είχε άλλη και πανάθλια προσωπικότητα, την οποίαν επιμελέστατα έκρυβε με τη μάσκα που φορούσε. Αλλά «Προσωπείον και προσωπικότης» είναι και ο τίτλος του ωραίου, σε μορφή και περιεχόμενο, βιβλίου, που τις προάλλες, και με ιδιόχειρη τιμητική αφιέρωση, μου έστειλε πάλι ο πολυγραφότατος και αξιοσέβαστος Ιερωμένος –παιδαγωγός πατήρ ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ, (εφεξής π. Ι.Χ), ο οποίος, παρά τα τόσα σοβαρά προβλήματα υγείας, βρίσκει και έχει καιρό, γράφοντας και ρητορεύοντας, ν’ ασχολείται με τα μέγιστα και τα τίμια.
Για το εξαιρετικό αυτό βιβλίο έχουν δημοσιευτεί, μέχρι τώρα πολλές και καλές κριτικές. Εξάλλου και μόνο το όνομά του π. Ι.Χ, με το κύρος της αυθεντίας του, εγγυάται την ορθή, εμπεριστατωμένη και γλαφυρή γραφή.
Γι’ αυτό κι’ εγώ δε χρειάζεται να μακρηγορήσω, αλλά θα πω μόνον τα παρακάτω:
1. Ο υπεράξιος Λευίτης π. Ι.Χ ως αληθινός Ιεραπόστολος και άριστος θεολόγος που ορθοτομεί το λόγο της χριστιανικής πίστης και παιδείας, δεν μας μοστράρει τεμάχια «αγίων λειψάνων» και μάλιστα φρεσκοαγιοποιημένων για «προσκύνηση, ευλογία και αγιασμό», προκειμένου να σωθούμε και να βελτιωθούμε. Αυτές οι δουλειές είναι εργολαβία άλλων. Ο π. Ι.Χ, αληθινά πεπαιδευμένος και καταξιωμένος παιδαγωγός, μας προσφέρει από το θησαυροφυλάκιο των γνώσεων του «ρήματα σοφίας και αλήθειας», για να γίνει ο καθένας μας «καλλίτερος, αρτιότερος, προοδευτικότερος, χρησιμότερος από τους άλλους» (σελ. 159 του βιβλίου).
2. Μέσα σ’ αυτό το εκλεκτό βιβλίο παρουσιάζονται, μιλούν και διδάσκουν, πέρα από τους Μεγάλους Πατέρες της Εκκλησίας, τους Ευαγγελιστές και οι: Όμηρος, Πλάτων, Αισχύλος, Θουκυδίδης, Σοφός Σολομών, Προφητάναξ Δαβίδ και πλείστοι άλλοι, μεταξύ των οποίων και ο αείμνηστος Γεν. Επιθεωρητής Δημοτικής Εκπαίδευσης, ο Χανιώτης Ιωάννης Σταυρακάκης με τους παιδαγωγικούς στίχους του.
3. Το πνευματικό πόνημα του π. Ι.Χ, κανονικού μεγέθους εκτείνεται σε 190 πυκνογραμμένες σελίδες, είναι τυπωμένο σε καλής ποιότητας χαρτί και με ευανάγνωστα γράμματα. Τα εξώφυλλα του σε χαρτί πολυτελείας και χρώματος ανοικτού καφέ έχουν: το μεν εμπρόσθιο μια ανθοδέσμη, σε λευκό μικρό ανθοδοχείο, με δύο λευκά και μυρωδάτα ρόδα, (όπως πρέπει να είναι η ψυχή του ανθρώπου) και από κάτω την αρχαία ρήση «ως χαρίεν άνθρωπος, αν άνθρωπος η» (πόσο χαριτωμένο πλάσμα είναι ο άνθρωπος, όταν έχει ανθρωπιά), στο δε όπισθεν εξώφυλλο υπάρχει έγχρωμη μικρογραφία του αναστάντος Κυρίου.
Αυτό το βιβλίο ο π. Ι.Χ το αφιερώνει στη μνήμη του μακαριστού Μητροπολίτη ΕΙΡΗΝΑΙΟΥ ΓΑΛΑΝΑΚΗ. Το θαυμαστό αυτό βιβλίο εμπεριέχει μεστόν πνεύματος πρόλογο, τον εναγώνιο επίλογο, ικανοποιητική βιβλιογραφία, σύντομο βιογραφικό και το ψυχωφελές του περιεχόμενο, που χωρίζεται σε τέσσερα κεφάλαια: α) Ο μεγαλοϊδεατισμός β) Ο υπεράνθρωπος –μεγαλοϊδεατής, γ) Η ευθύνη και η στάση μας και δ) Πρόληψη και θεραπεία.
Και εδώ τελειώνω, προτρέποντας τον κάθε φιλομαθή αναγνώστη, που πραγματικά θέλει να έχει σωστή και ηθική προσωπικότητα και όχι άθλιο και υποκριτικό προσωπείο, να πάρει και να μελετήσει αυτό το πνευματικό κληροδότημα του π. Ι.Χ.
Πάτερ Ιγνάτιε, ευχαριστώντας, σου εύχομαι καλή υγεία, μακροζωία, για να μας διδάσκεις αλήθειες.
Σημειώσεις
1. Προσωπείον: ψευδής και υποκριτική εικόνα του προσώπου, μάσκα. Μεταφορικά: πρόσχημα, προσποίηση.
2. Προσωπικότης: η ψυχολογική, πνευματική και ηθική οντότητα του ανθρώπου, άνθρωπος, σπουδαίος, αυθεντία.
3. Αναγνωστάκης Μανώλης: Γεννήθηκε το 1925 στη Θεσ/κη και σπούδασε Ιατρική. Η καταγωγή της οικογενείας του είναι από τα ΡΟΥΣΤΙΚΑ ΡΕΘΥΜΝΟΥ, όπου και πέρυσι τιμήθηκε για την προσφορά του στον τόπο μας. Ο Μ. Αναγνωστάκης είναι ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς. Κυρίαρχο στοιχείο της ποίησης του είναι το πρόβλημα της ηθικής στάσης, μαζί μ’ ένα αίσθημα απαισιοδοξίας που είν’ αποτέλεσμα πικρής εμπειρίας, σε μια εποχή ταραγμένη από τα πάθη και την ιδεολογική σύγχυση.
