Η Παγκόσµια Ηµέρα της Γυναίκας γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου. Πρωτογιορτάστηκε στις 28 Φεβρουαρίου το 1909 για να αναδείξει τα προβλήµατα και να προωθήσει τα δικαιώµατα της γυναίκας. ∆εν είναι όµως µόνο η γυναικεία φύση που εξυµνείται.
Στην πραγµατικότητα πρόκειται για επέτειο αγώνων και διεκδικήσεων για την καλυτέρευση της θέσεως των γυναικών.
Στην Μινωική Κρήτη οι άνθρωποι λάτρευαν τη Μεγάλη Θεά, την «ΜΑΝΑ ΓΑΙΑ». Σ’ αυτόν τον πολιτισµό η παρουσία και ο ρόλος της Θεάς-Μητέρας έχει ιδιαίτερη θέση. Αυτή εξουσίαζε όλες τις µορφές ζωής και θανάτου (ως και το 2500 πριν χριστιανικής χρονολόγησης ) µε κυρίαρχα χαρακτηριστικά την γυναικοκρατία και την λατρεία της ΜΕΓΑΛΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ (ΓΗΣ). Κι υπήρχε λένε κάποτε οι µύθοι ( κι οι µύθοι δεν λένε ποτέ ψέµατα) µια χρυσή εποχή που τα σκήπτρα της εξουσίας κρατούσε παντοδύναµη η γυναίκα. ΜΗΤΡΙΑΡΧΙΑ την ονοµάζουν τα βιβλία κι είναι η πρώτη µορφή κοινωνικής οργάνωσης των ανθρώπων της προϊστορικής εποχής, Η γυναίκα αποτελεί αρχηγό του γένους, οπότε και κληρονοµικά δικαιώµατα µεταβιβάζονται στα θηλυκά µέλη της κάθε οικογένειας Κατάλοιπο της µητριαρχίας είναι ότι ακόµη και σήµερα τα γεννηθέντα βρέφη γράφονται στο Μητρώον. Και περνούν οι αιώνες φέρνοντας ανατροπές Το πέρασµα, από την Κυνηγητική στην Κτηνοτροφική οικονοµία καταλύει, µε γοργό το ρυθµό, την Μητριαρχία και ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ του σπιτιού και του κόσµου, στέφεται ο άνδρας, σβήνοντας το λάµπος και το φέγγος της γυναικείας υπεροχής. Ώσπου η ανδρική εξουσία άρχισε να κατασκευάζει άβατα.
Η διαδροµή της γυναίκας στην πορεία του χρόνου αποσιωπείται, Την παρουσιάζουν σαν ένα RES, ένα πράγµα. Κι όµως υπάρχουν ονόµατα γυναικών της αρχαιότητας, προκαλούν ρίγη συγκίνησης και θαυµασµού. Πώς θα µπορούσαµε να κατανοήσουµε την πορεία του Ελληνισµού ανά τους αιώνες χωρίς τις Σπαρτιάτισσες , την Γοργώ, την Αγηστράτη, την Αρχιδάµεια, την Αθηναϊδα, την Ασπασία, την Κλεοπάτρα, τις Σουλιώτισσες, την Υπατία, τις γυναίκες του σαράντα και µετρηµό δεν έχουν. Το ίδιο συµβαίνει και κατά τον Μεσαίωνα, του οποίου ο θεοκρατικός χαραχτήρας και δύναµη της θρησκοληψίας, πετάνε την γυναίκα στα αζήτητα και µειώνουν την δύναµη της προσωπικότητας
«Γιορτάζεις λοιπόν σήµερα πλευρό του Αδάµ κι όλοι θα µιλάνε για σένα, γήινη θεά, για την προσφορά σου στην κοινωνία, την αντοχή σου,το κάλλος σου, θα σου εύχονται, θα σε επαινούν, θα ψάλλουν διθυράµβους στην µεγαλοσύνη σου και θα παραβλέψουν τους αγώνες σου να εδραιώσεις µε την αξία σου την θέση αυτήν στην ανδροκρατούµενη κοινωνία.
Αιώνιο θηλυκό, Θεά εσύ που γράφεις µε ουράνια γράµµατα στον ιστό του χρόνου τις τόσες σου περιπέτειες. ∆ούλα, υποτακτική, σκεύος ηδονής, αντικείµενο αντρικής εξουσίας κι όµως προικισµένη µε χαρίσµατα που δεν γνώριζες, δηµιουργούσες µέσα στο κορµί σου τον άνθρωπο . Σού δόθηκε ένα σώµα µε ιδιότητες θεϊκές που πολλές φορές βιάζεται, τραυµατίζεται, καµιά φορά θανάσιµα, από άγρια ένστικτα που κάποια αρσενικά δεν απέβαλλαν ακόµη. Το πώς δηµιουργήθηκε µέσα στο σώµα σου το λίκνο που δέχτηκε το ανδρικό σπέρµα και καρτερικά φιλοξένησες εννιά µήνες, δεν το πολυσκέφτηκες. Το έστειλε ο Θεός σου έλεγαν και σε κοίµιζαν. Και ξαφνικά από αυτό το σώµα το απλό το ανθρώπινο, άρχισε κάποιοι αδένες να παράγουν γάλα. Μα εσύ ούτε που να το καυχηθείς. Κι αυτό το µητρικό ένστικτο που σε έµαθε να αγαπάς να φροντίζεις , να πεθαίνεις για το παιδί σου ούτε αυτό το αξιολόγησες. Χάριζες απλόχερα αγάπη φροντίδα υπακοή σαν κόρη, σαν αδελφή, σαν µάνα. Μα κι άλλα συναισθήµατα ξετρύπωναν από την καρδιά σου σαν η πατρίδα κινδύνευε, πολέµησες µε τα δικά όπλα τον κάθε εχθρό. Και στην πυρά σε έριξαν σαν αρνήθηκες ανούσια πιστεύω, και µε τα µούτρα έπεσες να σπουδάσεις όταν οι δυνάστες το επέτρεψαν . Κι άρχισες να παίρνεις τα ηνία στα χεριά σου. Κι όταν η γυναίκα κρατάει τα ηνία όλες οι προσδοκίες γιγαντώνονται. Κατέκτησες µε το έτσι το θέλω ανδρικά άβατα και µια χαρά τα κατάφερες, χωρίς να παραµελήσεις στο ελάχιστο τα µητρικά και οικογενειακά σου καθήκοντα, γιατί ακριβώς σαν καθήκοντα τα ένιωθες. Κι ανέβηκες στα βάθρα της εξουσίας και τα µυστικά της επιστήµης ξετρύπωσες µα δεν ξέρω αν ανακάλυψες το µυστικό της ευτυχίας. Σήµερα γιορτάζεις, µα δεν το χαίρεσαι γιατί δεν µπορούν να συµµετέχουν σ’αυτήν την γιορτή όλες οι γυναίκες του κόσµου. Οι γυναίκες του πολέµου,της Γάζας, της πείνας, του θανάτου αλλά κι άλλες που στον ιστόν της µπούργκας ή της φτώχειας. ζουν στα σκότη της αµάθειας και του φόβου. Εφέτος όµως άλλο είναι το µαράζι που σε σκιάζει, γιατί κινδυνεύεις µαζί µε πολλά άλλα να χάσεις τα ονόµατα που ως σήµερα σε χαρακτήριζαν. Ναι φιλτάτη µου ύπαρξη,οι λέξεις που σε αντιπροσωπεύουν ( γυναίκα, µητέρα, θήλυ,), έχουν µπει στον καταποτήρα του αιώνιου αφανισµού. Καθήκον σου, το βλέπω, να παλέψεις όπως πάντα έκανες, να µην περάσουν τα σχέδια των παγκοσµιοποιητών Και µέγιστο καθήκον σου σήµερα που γιορτάζεις να µη δεις την από αιώνων ΜΗΤΡΙΑΡΧΙΑ ως µύθο, αλλά ως µέλλον.
Ω! ΓΥΝΑΙΚΑ! που θεός επί γης δηµιουργείς τον άνθρωπο, µην λησµονήσεις πόσα άβατα χρειάστηκε να καταπατήσεις για να µπορέσεις να αξιωθείς αυτά που σου ανήκουν! ∆ιαθέτοντας ανώτερη µνήµη και συναισθηµατική νοηµοσύνη πολύ ανώτερη του συνοµήλικου παρτενέρ σου, διαφυλάττεις την επιβίωση και την µακροηµέρευση ολόκληρης της ανθρωπότητας στον πλανήτη γη. Πράξε τα ίδια και τώρα στην εποχή του ΜΕΤΑΝΘΡΩΠΟΥ
ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ ΑΙΏΝΙΟ ΘΗΛΥΚΟ.
*Η Ελένη Μανιωράκη – Ζωιδάκη είναι δασκάλα – λογοτέχνις
