Κύριε διευθυντά,
Παρασκευή απόγευμα στο θέατρο “Μίκης Θεοδωράκης” πραγματοποιήθηκε εκδήλωση με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία.
Λυπήθηκα που επαγγελματικές υποχρεώσεις δεν μου επέτρεψαν να παρευρεθώ, θα ’θελα ολόψυχα να είμαι σε αυτή την εκδήλωση κοντά σε όλους τους ανθρώπους που “αδικημένοι” από τη ζωή, ας μου επιτραπεί η έκφραση, καθημερινά δίνουν μάχη για την απλή καθημερινότητα τους. Επίσης, ήθελα να είμαι παρούσα ως φόρος τιμής για τους ανθρώπους, προπονητές, που δίνουν παράλληλα τον δικό τους αγώνα δίπλα σε αυτά τα άτομα.
Θέμα της εκδήλωσης ήταν “έχω την δύναμη, κατακτώ στόχους”. Ομιλητές οι: Εύα Χαζίζη, μαθήτρια Γυμνασίου και αθλήτρια αθλητικού συλλόγου “Μεγαλόνησος”, μαζί με τον αγαπητό μου, προπονητή της, Κώστα Νικολαντωνάκη, ο Γεράσιμος Στυλιανάκης, μέλος ομάδος “Iron Friends”, μαζί ο Κώστας Βαρουχάκης, αθλητής τριάθλου και μέλος της ομάδας “Iron Friends” και ο Λευτέρης Κοκογιαννάκης, απόφοιτος της πληροφορικής.
Σχετικά με τις αναφορές που έγιναν ενημερωθήκαμε από το εκτενές ρεπορτάζ των “Χανιώτικων νέων” της Ελένης Φουντουλάκη.
Η δική μου επισήμανση είναι, ως απλός άνθρωπος που είμαι δόξα τω Θεώ υγιής, σχετικά με την αδιαφορία, παράλειψη ή ωχαδερφισμό κάποιων ανθρώπων σε σημαντικά προβλήματα συνανθρώπων μας.
Ένα από τα σημαντικότερα είναι οι δυσκολίες των ΑμεΑ στην πόλη μας. Επανειλημμένως, ο Κωστής Νικολαντωνάκης ευκαιριακά επισήμανε δυσκολίες, κακοτεχνίες σε δρόμους της πόλης, σε νέα έργα που γίνονται δίχως τις προδιαγραφές για ΑμεΑ (δρόμοι, γέφυρες, πεζοδρόμια, κτήρια, αίθουσες, κ.λπ.). Κανείς δεν προσπαθεί να βελτιώσει τα “κακώς κείμενα”. Ήδη στην αίθουσα “Μίκης Θεοδωράκης” έργο σύγχρονο δίχως πρόσβαση σε ΑμεΑ, όταν ζητήθηκε από αρμόδιους φορείς της διοργάνωσης να γίνει μια αυτοσχέδια ράμπα για να εξυπηρετήσει την ομιλήτρια Εύα να ανέβει στο βήμα, αρνήθηκαν να την διαθέσουν.
Αποτέλεσμα αυτού, ήταν ο Κωστής Νικολαντωνάκης, προπονητής της Εύας, να την ανεβάσει στο βήμα αγκαλιά, στα δυνατά, από αγάπη χέρια του. Αυτό δεν έγινε πρώτη φορά. Καθημερινά ο Κωστής αγκαλιά κατεβάζει την Εύα στην 25άρα πισίνα για να προπονηθεί, αφού δεν υπάρχει στο κολυμβητήριο η ανάλογη πρόσβαση. Παρακολουθώ τον Κωστή στον αγώνα του αυτό, καθημερινά με τα παιδιά με δυσκολίες. Ένας αγώνας που πηγάζει από την αγάπη του προς τον συνάνθρωπο. Έχει γνώσεις και παλεύει μαζί με τα παιδιά του. Είναι το στήριγμα όλων των γονιών που έχουν παιδιά με δυσκολίες. Κάποιες φορές δεν θα έπρεπε να τιμήσει την προσφορά αυτών των ανθρώπων, όπως, και πολλών άλλων που είναι αγωνιστές σε αυτόν τον τομέα;
Βέβαια, αυτοί οι άνθρωποι δεν επιζητούν ένα τιμητικό δίπλωμα, ή μια πλακέτα, ή μια αναμνηστική φωτογραφία. Αυτοί οι άνθρωποι τιμώνται με τη χαρά που εισπράττουν από τα παιδιά τους, από τους γονείς τους και γεμίζει η ψυχή τους από την πρόοδο όλων αυτών των παιδιών που δίνουν καθημερινά μάχη για τη ζωή τους.
Όταν τιμούμε κάποιον, τη τιμή που αποδίδουμε την εισπράττουμε εμείς πολλαπλή για τους εαυτούς μας!
Μαριάννα Μαυροματάκη
