Στις διάφορες δημοσιεύσεις αναρτήσεις ή ανακοινώσεις ή δεν ξέρω τι άλλο, διαβάζω περίπου τα έξης:
«Τιμούμε σήμερα την Παγκόσμια Ημέρα του Πατέρα για το 2020, που τιμάται την Τρίτη Κυριακή του ΙΟΥΝΙΟΥ (21 ΙΟΥΝΙΟΥ 2020) ι γι αυτό αφιερώνουμε το… τάδε ή το… τάδε… σε όλους τους μπαμπάδες του κόσμου».
Είναι μια λάθος αφιέρωση όταν γράφουμε ή ομιλούμε για ΟΛΟΥΣ του μπαμπάδες του κόσμου.
Για θυμηθείτε εκείνον το “μπαμπά”, που ασελγούσε στο μικρό κοριτσάκι του;
Για θυμηθείτε εκείνον που έσφαξε το αγγελούδι του και το τσουβάλιασε ΣΑΝ ΣΑΠΙΣΜΕΝΟ ΚΑΡΠΟYΖΙ, πετώντας το στον κάδο απορριμμάτων;
Για θυμηθείτε εκείνον τον πατέρα που είχε αλυσοδεμένο το μικρό παιδί του και του έδινε για τροφή χαστούκια;
Για θυμηθείτε τον πατέρα, που έσβηνε τα βρωμοτσίγαρά του στην παριά του παιδιού του.
Για θυμηθείτε εκείνον τον πατέρα που είχε κλείσει το παιδί του στο υπόγειο, σαν το ζώο και του έδινε μόνο νερό και του πετούσε και ένα ξεροκόμματο κι αν το έπιανε, για να χορτάσει την πείνα του;
Για θυμηθείτε εκείνον τον άχρηστο που ικανοποιούσε τις ορέξεις του στο άδολο και ασχημάτιστο κορμάκι ποιανού; του παιδιού του ; .
Και τόσα άλλα ,που δεν τα ξεχνούμε ποτέ, αλλά αυτήν την ημέρα δεν μας έρχονται εύκολα στη μνήμη ή δεν θέλουμε να μας ξαναέρθουν .
Γιατί;
Γιατί η μνήμη των αληθινών γονέων δεν θέλουν όχι μόνον να περνούν μπροστά στα μάτια της φαντασίας τους αλλά και ούτε να τα θυμούνται.
Εεεε… Μη μου πείτε ότι θα του αφιερώσουμε και τα εύσημα της λέξης, «ΠΑΤΕΡΑΣ ;»!!!
Μιλούν για αρρωστημένα μυαλά!!! Όταν τα έφερναν στη ζωή αυτού του κόσμου, τότε πάλι αρρωστημένα μυαλά είχαν; Και χαλάσανε στην πορεία ;
Το πιο δύσκολο πράγμα, που πρέπει να καταφέρει ένας άνδρας είναι να είναι καλός πατέρας.
Είναι μια πρόκληση της ζωής του .
Είναι πολύ σημαντικό ,ίσως πιο σημαντικό και από την ίδια την ύπαρξή του “ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΜΙΑΣ ΖΩΗΣ”.
Να πούμε λοιπόν ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ σε εκείνους τους μπαμπάδες, που έχουν θέσει σκοπό της ζωής τους να είναι πραγματικοί «ΜΠΑΜΠΑΔΕΣ»
Ώστε να λέει… ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ…
«Ελα πατέρα στο όνειρο τη συντροφιά σου να ‘χω
και πες μου μην ανησυχείς εγώ παιδί μου υπάρχω
Θα’ σαι το αίμα τση καρδιάς στον πνεύμονα οξυγόνο
και θα αναπνέω στη ζωή για να γροικώ εσένα μόνο».
ΚΙ Ο ΣΤΟΡΓΙΚΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ….
»Μια νύχτα με πανσέληνο, ωσάν κι απόψε θα ‘ρθω
για να σου πώ πως σ’ αγαπώ, και πως για σε υπάρχω
Ακόμα και το αίμα μου, σου δίνω για να ζήσεις
για να υπάρχω συνεχώς, μες τις δικές σου αισθήσεις
Μόνο όταν είμαστε μαζί, ό,τι καημό και να ‘χω
έχει η ζωή μου νόημα, και νιώθω πως υπάρχω
Κι όταν θα πάω μακριά, στο μακρινό ταξίδι
Ήλιος η σκέψη μου, το φως της να σου δίδει
Να μη γνωρίσεις σκοτεινιά, να μη γνωρίσεις πόνο
Λουλούδια μύρα τσ Άνοιξης, νάναι η ζωή σου μόνο».
