Σήμερα γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Βουνού και σαν ελάχιστη συμβολή γι’ αυτήν τη γιορτή παραθέτω μερικά από όσα έχουν γράψει διασημότητες από όλη την γη για την αξία του βουνού, για την επίδραση στην ανθρώπινη προσωπικότητα, ψυχική και σωματική υγεία, για την ομορφιά κάθε βουνού.
Ένα βουνό καθαρώνει τις ψυχές και τις κάνει έτοιμες ν’ ανεβούνε στ’ άστρα…
Δάντης – Θεία Κωμωδία
Τα βουνά μας καλούν και δεν μας αφήνουν σε ησυχία ώσπου να βρεθούμε στις πλαγιές τους ανεβαίνοντας προς την κορυφή.
Μαλλόρυ – Διεθνούς φήμης Αλπινιστής, απολεσθείς το 1927 στο Έβερεστ
Η μυστηριακή σημασία του βουνού υπάρχει και αμείωτη θε ν’ απομείνει πάντα, όσο η ανάγκη για το νέο και για τούτο δυνατό στοιχείο μιας δημιουργικής πράξης, νιώθεται αμείωτη και αιώνια, όπως το βουνό.
Νίκος Αιγινήτης
Το βουνό δεν είναι ένας βράχος για σκαρφάλωμα ή μια παγωμένη πλαγιά. Δεν είναι στίβος, ψηλά στα τέσσερις χιλιάδες μέτρα, ούτε γήπεδο για την εκτίμηση των δυσκολιών και καμιά φορά των κινδύνων. Είναι όλα αυτά μαζί και πολλά πράγματα επιπλέον.
Gaston Rebufat
Ανεβαίνω στα βουνά γιατί μου αρέσει να νικώ τα πράγματα, να κατακτώ. Όταν βρίσκομαι στην κορυφή ενός βουνού νιώθω ένα αίσθημα ζωής αλλά επίσης και ένα αίσθημα θανάτου, και σας λέγω ότι θα πεθάνω πέφτοντας από ένα βουνό.
Δημήτρης Μητρόπουλος – διάσημος αρχιμουσικός
***
Μπορούμε να πούμε πραγματικά πως η ανώτερη θρησκεία είναι η θρησκεία του Βουνού. Τι είναι αυτή η θρησκεία; Όταν φθάσουμε στην κορυφή του Βουνού, αφήνουμε πίσω μας όλα τα πράγματα που κάτω χαμηλά βαραίνουν το σώμα και το πνεύμα μας. Αφήνουμε πίσω μας όλη την αίσθηση της αδυναμίας και της κατάπτωσης. Αισθανόμαστε μια καινούρια ελευθερία, μια υπέροχη αγαλλίαση, μια εξύψωση του σώματος το ίδιο μεγάλη με εκείνη του πνεύματος. Πλημμυρίζουμε από μια μεγάλη χαρά. Στην πραγματικότητα η θρησκεία του Βουνού είναι η θρησκεία της χαράς, της απελευθέρωσης της ψυχής από τα πράγματα που τη βαραίνουν και τη γεμίζουν με μια αίσθηση κούρασης, λύπης και ήττας.
Στρατάρχης Γιαν Σμάτς (Νότια Αφρική)
Στα βουνά βρίσκουμε μια ικανοποίηση όχι μόνο σωματική, αλλά ικανοποίηση διανοητική και πνευματική. Η επίσκεψις των βουνών αναζωογονεί τους μυς μας, δυναμώνει την αναπνοή μας και επιστρέφουμε απ’ αυτό φρεσκαρισμένοι και δυναμωμένοι. Υπάρχει όμως κάτι περισσότερο: τα μάτια μας είδαν τόσα ωραία πράγματα και το βλέμμα μας απλώθηκε σε μακρινούς ορίζοντες. Ποιο υπήρξε το αποτέλεσμα; Αποτέλεσμα είναι η ανανέωσή του πνεύματος και η ανάταση της ψυχής. Υστερα από μια ανάβαση στο βουνό ο κόσμος μας φαίνεται καλύτερος. Υψωνόμαστε πάνω από τις μικρές στερήσεις της ζωής και κερδίζουμε θάρρος ν’ αγωνισθούμε για καλύτερα πράγματα. Απολαμβάνουμε τη συντροφιά ο ένας του άλλου και διψάμε ν’ ανοίξουμε τα μάτια των φίλων μας και να τους πάρουμε στη συντροφιά μας. Από τους πανάρχαιους χρόνους τα βουνά υπήρξαν σύμβολα υψηλών ιδεών.
Fr. Fargnar
Πρόεδρος Ακαδημίας των Επιστημών της Καλιφόρνιας Διεθνούς φήμης ορειβάτης, πρώτος αναβάτης του Ολύμπου
***
Τη στιγμή που ο άνθρωπος ορθώνεται απάνω στην κορυφή, στο όριο της γης και του ουρανού, συμμετέχει στην αιωνιότητα. Γιατί αυτός που κόπιασε ώρες ολόκληρες μέσα στα παγωμένα περάσματα ή που υψώθηκε, μέτρο με μέτρο, στις γλιστερές πλαγιές, θριαμβεύει τη στιγμή εκείνη, σαν χαμηλώνει το βλέμμα του προς τον κόσμο…
Κάθε ανάβαση είναι και μια νίκη. Κάθε αναρρίχηση και μια δημιουργία.
Max Aldebert
Τελευταίο άφησα το τραγούδι του Ορειβατικού Χανίων που έγραψε ο πρωτοπόρος Νίκος Ζωφάκης (1930) και που ίσως λησμονήθηκε.
Στα βουνά τα Κρητικά
ο ορειβάτης σκαρφαλώνει
και φαράγγια και γκρεμνά
κάνουν τόπο και περνά.
Ψηλορείτης, Γκίγκιλος
Πάχνες, Δίκτη, Βενιζέλος
την σημαία του εκεί
στήνει πάντοτε ο Ε.Ο.Σ.
Σαν ανέβουμε στις κορφές
και τα χιόνια μας γελούνε
και τα σύννεφα γοργά
από πλάι μας περνούνε.
Νοιώθουμε χαρά μεγάλη
να γεμίζει την ψυχή μας
και χαρά μας δίνει πάλι
για τη νέα ανάβασή μας.
