Σε καιρό που οι ξεριζωμένοι, η χώρα μας -ιδιαίτερα- και η ανθρωπότητα ολόκληρη περιπλανάται “Στα μονοπάτια του πόνου”. Οπως τιτλοφόρησε το ομότιτλο βιβλίο του από το 2009 που κυκλοφορήθηκε προαναγγέλλοντας εποχή του μεγάλου πόνου, του φόβου και τρόμου και του συνεχούς φόνου στη Μέση Ανατολή που γεννήθηκε ο Χριστός της ειρήνης, της αγάπης, της αυτοθυσίας, της σταύρωσης και της ανάστασης.
Eνα βιβλίο – παράλληλα με τα άλλα 20 που έχει γράψει ο σοφός “εν πνεύματι Χριστού” αρχιμανδρίτης Ιγνάτιος Χατζηνικολάου (θεολόγος, τ. λυκειάρχης). Ενα βιβλίο που τιμήθηκε με το Διεθνές “Βραβείον και Χρυσούν μετάλλιον της Ακαδημίας Del Fiorino Φλωρεντίας”.
Ενα βιβλίο διαχρονικής αξίας που πραγματεύεται τον σύμφυτο πόνο του ανθρώπου, τα αίτια του πόνου, την αξία και τον σκοπό… καθώς και το κρίσιμο “ποιος ο αίτιος και δημιουργός του κακού”… (Θεοδοκία – αυτεξούσιον).
Ομως τώρα που όλη η ανθρωπότητα πορεύεται, τόσο οδυνηρά, στα αιχμηρά μονοπάτια του πόνου με αναζήτηση της μεγιστοποίησης του κακού η απάντηση είναι η παραμόρφωση του κακού με το “καλό”…
Γεγονός διαπολιτισμικό που αυτοπαράγει την κατάκριση όλων των χριστιανικών ηγεσιών, εκ παλαί έως σήμερα οι οποίες δεν κράτησαν ψηλά τη μέγιστης σημασίας αυτοθυσία του Χριστού. Την αξία και υπεραξία της αγάπης του και της ειρήνης που ευαγγελίστηκε ως μέγιστο χρέος της χριστιανοσύνης. Ομως, αυτή δημιούργησε πολέμους, άγριες εκμεταλλεύσεις, συμπαραστάσεις σε κοσμικές εξουσίες και συνεχείς προδοσίες του πνευματικού πλούτου της η οποία συνταυτίστηκε.
Ιδιαίτερα με τον προτεσταντισμό, με τον αυτοσκοπό του πλουτισμού της συσσώρευσης, που οδήγησε σήμερα τον κόσμο σε μέγιστη κρίση. Ομως σ’ αυτή την κρίση, που στοχεύει σε ακόμα μεγαλύτερη πιστεύουμε ότι οι σημερινοί ηγέτες του χριστιανισμού πρέπει άμεσα να πορευθούν στους δρόμους της δικής του εξουσίας.
Αλλά και με καταγγελίες της κοινωνικής αδικίας που ο δολοφονημένος Νοτιοαμερικανός επίσκοπος του Σαν Σαλβαδόρ, τη θεωρούσε ως την πιο “μεγάλη αμαρτία”. Γιατί πίστευε ότι «όσο πιο πολύ η εκκλησία θα υπηρετεί τον καταπιεσμένο λαό, τόσο περισσότερο θα καταλαβαίνει τι είναι αμαρτία και είναι μυστήρια της αγάπης…» όπως αναφέρεται στο βιβλίο: Οσκαρ Ρομέρο – ο ποιμένας μπροστά στα γεγονότα, πρόλογος του μακαριστού Κισάμου – Σελίνου Ειρηναίου.
Με αυτό το πνεύμα ουσιαστικά και όχι επιφανειακά – τηλεοπτικά είναι ανάγκη να πρυτανεύσει στη συνάντηση πάπα – πατριάρχη για να αναγεννηθεί ο αληθινός χριστιανισμό.
ΒΑΡΥΣ ΠΟΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΑΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΛΛΟΥΣ ΛΑΟΥΣ
Η ανθρωπότητα ολόκληρη πορεύεται απογνωστικά και η χώρα μας -ιδιαίτερα- “Στα μονοπάτια του πόνου”. Οπως τιτλοφόρησε το βιβλίο του ο σημαντικός πολυγραφότατος εκκλησιαστικός πατέρας Ιγνάτιος Χατζηνικολάου, θεολόγος, τ. λυκειάρχης.
Για να προείπει με αυτό το βιβλίο από την αρχή της ελληνικής οικονομικής πολιτικής και κοινωνικής κρίσης την κυριαρχία του πόνου που θ’ αντιμετωπίσει ο πολλά παρασυρόμενος και βασανιζόμενος λαός όπως και άλλοι γύρω μας στα Βαλκάνια, στην Ευρώπη και σ’ ολόκληρο τον κόσμο.
Σ’ αυτό τον άδικο και αχάριστο κόσμο (σελ. 119) με ένα απέραντο κακό να αποτελεί την πραγματικότητα της καθημερινότητάς μας.
Ο ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΠΡΟΑΝΗΓΓΕΙΛΕ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ
Σε αυτό το βιβλίο του ο αφιερωμένος στη συγγραφή της θεανθρώπινης βαθιάς χριστιανικής ευθύνης αναλύει το κακό σε τέσσερα σημαντικά κεφάλαια μέσα από τα οποία μιλά:
α) Για τον σύμφυτο πόνο του ανθρώπου, β) για τα αίτια του πόνου, γ) για την αξία και τον σκοπό του πόνου και δ) για το αίτιο του κακού.
Μαζί με πρόλογο και επίλογο…
θεώρησα χρήσιμο, τώρα που ο πόνος συνέχει τις ψυχές των ορθόδοξων Ελλήνων της αγάπης και της θυσίας του σταυρού να αναφερθώ σ’ αυτό το βιβλίο αρχίζοντας με τον ανθρώπινο πόνο, το σημερινό κείμενό μου. Το οποίο γίνεται και επίκαιρο με τη συνάντηση του Οικουμενικού Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Παναγιωτάτου κ.κ. Βαρθολομαίου και του Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου.
ΤΩΡΑ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΠΟΝΟ ΖΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΞΕΡΙΖΩΜΕΝΩΝ
Μια συνάντηση των δύο μεγάλων ιστορικών εκκλησιών και των πνευματικών ηγετών τους λόγω της πανευρωπαϊκής, αλλά και διεθνούς προσφυγικής μεταναστευτικής κρίσης. Αυτής που καταδικάζει λαούς, χώρες, κοινωνίες, πολιτισμούς. Απλώνοντας έναν βαθύ πόνο, αλλά και τρόμο σ’ όλη τη γη. Ιδιαίτερα στη χώρα μας που από άκρη ως άκρη της Ελλάδας (που οικονομικο-λογιστικά δεν μας ανήκει) ζούμε καθημερινά τον πόνο και την εξαθλίωση χιλιάδων ανθρώπων.
Παράλληλα με τον δικό μας πόνο από την οικονομική και κοινωνική μας εξαθλίωση. Η οποία ανεπίτρεπτα και αδικαίωτα μεθοδεύτηκε από τους γνωστούς “σατανικούς” κερδοσκόπους, από τους ευρωγραφειοκρατικούς ανελαστικούς μηχανισμούς και από τους διεθνονομισματικούς καταναγκασμούς, αλλά και από τις ανεπιτυχείς δικές μας πολιτικές αντιμετωπίσεις.
ΕΔΩ ΚΑΙ ΑΙΩΝΕΣ Η ΔΥΣΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΕΤΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ ΚΑΙ Η ΑΝΑΤΟΛΗ ΕΠΙΤΙΘΕΤΑΙ ΣΤΗ ΔΥΣΗ
Τώρα ο βαθύς πόνος συνέχει όλους τους Ελληνες και τις Ελληνίδες, αφού δεν υπάρχει ελπίδα, μέσα σε τόση πραγματική απελπισία, από τη στιγμή κατά την οποία εδώ και αιώνες η Δύση εκμεταλλεύεται την Ανατολή και η Ανατολή επιτίθεται στη Δύση και το αντίστροφο.
Για να φθάσουμε τώρα, σε μια απολύτως ανεξέλεγκτη κατάσταση εκατέρωθεν υπερτρόμου. Μέσα σ’ έναν δραματικά αδιέξοδο πολιτισμό, σε όλα τα επίπεδά του. Από την πολιτική, τη διακυβέρνηση, την οικονομική ανισότητα, τη δικαιοσύνη της υγείας, την παιδεία, την ανάπτυξη, τις συγκοινωνίες, την ειρήνη, τους πολέμους, την κουλτούρα, την επιστήμη, τα ιδεώδη, την εργασία – ανεργία. Αλλά και τις θρησκείες κ.λπ. κ.λπ.
ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΙΑΒΟΛΗΣ, ΥΠΕΡΒΟΛΗΣ
Μέσα όμως σε όλα αυτά τα επίπεδα ενός πολιτισμού επιβολής, διαβολής και υπερβολής σε όλες τις μορφές του εδώ και χρόνια (από το 1993) εξαγγέλθηκε από τον εκλιπόντα πριν λίγα χρόνια Αμερικανό καθηγητή του Harvard Χάντιγκτον η “Σύγκρουση πολιτισμών”, ένα βιβλίο που έγινε best seller για μέσα στη συγκρουσιακή μορφή των πολιτισμών, κυριαρχική ήταν η πλευρά της σύγκρουσης των μεγάλων θρησκειών, κυρίως των μεγάλων μονοθεϊστικών (ιουδαϊσμού, χριστιανισμού, ισλαμισμού, μωαμεθανισμού) καθώς και όλων των δογματικά ξεχωριστών εκκλησιών τους, με τους από την ίδρυσή τους δημιουργηθέντες χωρισμούς, σχίσματα, μεταρρυθμίσεις κ.λπ.
ΦΟΝΤΑΜΕΝΤΑΛΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΦΟΝΤΑΜΕΝΤΑΛΙΣΤΕΣ
Ολα αυτά όμως ταλάνιζαν από αιώνες τις μονοθεϊκές θρησκείες, οι οποίες στην πορεία και μάλιστα στα μεταπολεμικά χρόνια, παράλληλα με τις τρομοκρατίες και τις αντιτρομοκρατίες που αναπτύχθηκαν και λειτούργησαν ως σήμερα, δημιουργήθηκαν οι κατηγορίες των φονταμενταλιστών και φονταμελιστών οπαδών ισλαμισμού, κυρίως καθολικισμού, ορθοδοξίας και ιουδαϊσμού. Οπως π.χ. έγινε με την ορθόδοξη Σερβία, η οποία στο βιβλίο του Χάντιγκτον χαρακτηρίστηκε φονταμενταλιστική και 5 χρόνια αργότερα βομβαρδίστηκε ανηλεώς από χριστιανικά αεροπλάνα το Πάσχα του 1997.
Εκτοτε όλες οι κρίσιμες θρησκευτικές αντιπαλότητες ενεργοποιήθηκαν από μυστικές και φανερές πλευρές.
Για όλες όμως αυτές τις φρικώδεις αγριότητες των υπερ-εξουσιαστικών δυνάμεων δύσης και ανατολής ευθύνονται βαρύτατα όλοι οι ηγέτες των μεγάλων μονοθεϊκών θρησκειών, αλλά και οι προέχοντες όλων των χωριστών εκκλησιών, οι οποίοι τόσο σε πολλούς πολέμους και μεγάλες τραγωδίες πληθυσμών δεν πρωτοστάτησαν ή δεν αντιστάθηκαν κατά των καταστροφικών υπερ-εξουσιαστών και παραεξουσιαστών τόσο για τα δεινά των ιδίων των ορθοδόξων λαών τους, όσο και άλλων ομάδων των λαών. Οπως έγινε διαϊστορικά με τόσα ολοκαυτώματα και καταστροφές με ανοχές και συνεργίες ανάξιων θρησκευτικών ηγετών, αλλά και εκκλησιαστικών λειτουργιών. Με αποτέλεσμα όλα αυτά να έχουν δημιουργήσει μια σοβαρή και κρίσιμη επιφύλαξη των πιστών κάθε θρησκείας απέναντι στις ηγεσίες όλων των θρησκειών, αλλά και απέναντι στις πράξεις και εκμεταλλεύσεις…
ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΣΥΝΟΧΗ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΓΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ
Σε όλη αυτή τη διαρκή κατάκριση κατά των θρησκευτικών – εκκλησιαστικών ηγεσιών για συνέργεια, με τις κοσμικές εξουσίες, την εκμετάλλευση, την καταδυνάστευση, τη δολοφονικότητα – εγκληματικότητα για συνεχή μεγιστοποίηση του πόνου τόσο των χριστιανών πιστών όσο και αλλοπίστων.
Φθάσαμε τώρα σε πολλών τρόπων και μεθόδων σύγχρονους “πολέμους” που με δημιουργία της σύγχρονης εκπτώχευσης από τη μια πλευρά και της βίας από την άλλη. Με ένα πνευματικό, οικονομικό, κοινωνικό και ανθρωπιστικό αδιέξοδο πολιτισμού, κρατών σε όλο το υποβαθμισμένο δικαίωμα ελευθερίας, δημοκρατίας, επιβίωσης…
Με τις χριστιανικές, κατά βάση, ηγεσίες να μην έχουν προμαχήσει αδιαπραγμάτευτα για την προάσπιση της ειρήνης, της δικαιοσύνης και της ελευθερίας των λαών της γης που εκβιάζονται, παραβιάζονται και εγκλείονται στην απέραντη φυλακή των συμφερόντων.
ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΚΑΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΦΥΛΑΚΗ ΣΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΟΣΜΟ
Μια φυλακή που στην εξωτερική της πλευρά -με μορφές γήινης “κόλασης” διαμαρτύρονται, απωθούνται εξουσιαστικά – πυροβολούνται, τραυματίζονται, σκοτώνονται οι διαψευσμένοι και απελπισμένοι της σύγχρονης φρίκης χωρίς έλεος.
Ενώ στη μέσα πλευρά της φυλακής βρίσκονται οι εξουσιαστές της αδιέξοδης καταστροφής, αλλά μαζί τους βρίσκονται συνενεργούντες στο συνεχές απ’ αιώνων έγκλημα. Οι θρησκευτικοί ηγέτες και εκκλησιαστικοί ηγέτες διαχρονικά. Ενα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελεί η παποσύνη κρίσιμων συνταυτισμών με τις κοσμικές εξουσίες, όπως έγινε δραματικά με τον φασισμό του Μουσολίνι και τον ιδιαίτερα εγκληματικό ναζισμό…
Αλλά όπως έγινε και με τον Σοβιετικό Πατριάρχη Πασών των Ρώσων Αλέξιο που έθεσε τη Ρωσική Εκκλησία βορά στην Γκα Γκε Μπε. Και όπως έγινε με την εκκλησιαστική ηγεσία στην Ισπανία του Φράνκο με Opus De κ.λπ.
Με σημαντικό παράδειγμα τη συνταύτιση της ελληνοορθόδοξης εκκλησίας που υποτάχτηκε στη Χούντα με εκλογή δικής της Αρχιεπισκοπής.
ΠΑΠΙΣΜΟΣ: Ο ΦΟΡΕΑΣ ΚΑΤΑΜΦΟΡΕΑΣ ΠΟΛΛΩΝ ΔΥΣΤΥΧΙΩΝ
Στη μέρα αυτή η παποσύνη της από του σχίσματος διαπόρευσής της με συνενοχές “εγκληματικές” υπερκυριαρχίες εκφράζεται ως φορέας ειρηνοποιού δράσης για συναινέσεις με άλλες μεγάλες μονοθεϊκές θρησκείες.
Με εναντίωση επικοινωνιακών εντυπώσεων, με απόλυτα κοσμικό τρόπο και όχι με τρόπο ουσιαστικής και τολμηρής αποδοκιμασίας (όχι μόνο με ευχές) για να αποδειχθεί και στην κρίσιμη εποχή μας η αληθινή ειρήνη του Χριστού στον ανειρήνευτο και τόσο εγκληματικό κόσμο μας.
Εναν κόσμο μέσα στον οποίο “εκσυγχρονιστικές” δυνάμεις θεσμών και παραμηχανισμών έχουν έτοιμα τα σχέδια για την παγκόσμια ενιαία θρησκεία, για να σταματήσει διά της διαθρησκευτικότητας και της διαπολιτισμικότητας η “σύγκρουση πολιτισμών” την οποία πριν 25 χρόνια διακήρυξε ο καθηγητής Χάντιγκτον. Για να χρεωθεί η σύγχρονη σύγκρουση στις θρησκείες πολιτιστικές διαφορές.
Ενώ η πραγματικότητα είναι η σύγκρουση των μεγάλων συμφερόντων με διάλυση των λαών.
Ο ΠΑΥΛΟΣ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ
Ομως τώρα άτομα και λαοί με πόνο βαθύ βιώνουμε τούτη τη βαριά κρίση της οικονομικής ανισότητας και εκμετάλλευσης του φόβου και του τρόμου. Κρίση που τη δημιούργησαν με τους τραγικούς πολέμους σ’ όλη τη Μέση Ανατολή και ιδιαίτερα στην πρωτογενή χριστιανική Συρία.
Από την Αντιόχεια της οποίας ο Απόστολος των Εθνών Παύλος και ο Απόστολος Βαρνάβας ξεκίνησαν για να απευθύνουν τον ζωοποιό λόγο της ειρήνης του Χριστού σε όλα τα έθνη.
Σήμερα όμως όλα κατεδαφίστηκαν εκεί ως αρχαία κληρονομιά και με εγκληματική καταστροφή. Για να σχηματιστούν στρατιές φυγάδων τόσο από τη Συρία όσο από γειτονικές χώρες…
Ολος αυτός ο δυστυχής κόσμος ενός μεγάλου πόνου κατευθύνθηκε στην Ευρώπη (μέσω απάνθρωπου τουρκικού δουλεμπορίου) με πρώτη χώρα διέλευσης την Ελλάδα.
Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΑΥΡΩΘΗΚΕ ΑΛΛΑ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΗΓΕΤΕΣ… ΔΙΑΣΤΑΥΡΩΝΟΝΤΑΙ
Ομως όταν η ροή του προσφυγικού – μεταναστευτικού ρεύματος έγινε αείρροη η Ευρώπη έκλεισε τα σύνορα για να υποστεί η Ελλάδα όλο το βάρος μιας ανθρώπινης τραγωδίας. Ρίχνοντας στάχτη στα μάτια του κόσμου ότι τα σύνορα της Ευρώπης είναι η Ελλάδα… που περισώζει τον ανθρωπισμό των ευρωπαϊκών αξιών…
Αθλια και επαίσχυντη ευρωπαϊκή στάση, η οποία μεθόδευσε και την τωρινή τηλεοπτικής ατμόσφαιρας προβολή της επίσκεψης στη Λέσβο του Πάπα που τον κάλεσε η Ιερά Σύνοδος της Ελλάδας προσκαλώντας και τον Οικουμενικό Πατριάρχη. Γι’ αυτή την ιστορική συνάντηση με τους μεγάλους ηγέτες του Χριστιανισμού. Για να τους ευλογήσουν και να παρηγορήσουν τους ξεριζωμένους.
Χωρίς όμως καμιά πραγματική αντιμετώπιση του προβλήματος για το οποίο ο Πάπας τόσο προκλητικά είπε πριν καιρό για «σύγχρονη αραβική εισβολή στην Ευρώπη»…
Ωστόσο, εκδηλώνονται αντιδράσεις από ιεράρχες της εκκλησίας της Ελλάδας για την έλευση του Πάπα στην Ελλάδα χωρίς απόφαση της ιεραρχίας…
Ομως αυτές οι απόλυτες αντιδράσεις δεν ανταποκρίνονται στις μεγάλες προκλήσεις των καιρών…
