Στην ΕΕ του κοινωνικού φιλελευθερισμού υπάρχει ένας μεγάλος ‘’πελάτης’’ της φαρμακοβιομηχανίας , το κοινωνικό Κράτος (κΚ). Εκείνο πληρώνει τα φάρμακα των ασφαλισμένων.
Υπάρχει μια συνεχής διαπραγμάτευση όπου το κΚ πιέζει προς τα κάτω τις τιμές σε όλο το φάσμα της Υγείας (όχι μόνο των φαρμάκων) με όλες τις τεχνικές και μεθόδους στην διάθεση του:
Διαγωνισμοί για όλη την χώρα, γενόσημα, υποκατάστατα, πολιτική τιμών σε κάθε τoμέα, υπερβάσεις στον κρατικό προϋπολογισμό, νομολογία, καθυστερήσεις εξόφλησης, κλπ.
Με την σειρά της η φαρμακοβιομηχανία στο πλαίσιο της χρηματοοικονομικής επιβίωσης της (1) ανατρέχει στα εργαλεία της διοίκησης επιχειρήσεων,
όπως , και προ παντός
• την χρηματοοικονομική ισορροπία για λιγότερο Κεφ. Κίνησης . Εδώ συμβάλει η δραστική μείωση των αποθεμάτων ===➩ πρόσκαιρες ελλείψεις. Όπως μας έλεγε ο καθηγητής μας P. Conso κάθε γαλλικό φράγκο (τότε, 1980) επιπλέον αποθεμάτων από τα αναγκαία, επιβαρύνει το κόστος κατά 20% (άρα την τιμή, άρα την ανταγωνιστικότητα, άρα…….. )
• την μέγιστη αποτελεσματικότητα (efficiency & effectiveness) δηλαδή την αύξηση του αποτελέσματος εκμετάλλευσης των πόρων. Εδώ συμβάλλει η μείωση του κόστους ==➩ μετεγκατάσταση σε οικονομικότερους προορισμούς ==➩ παγκοσμιοποίηση . Το 80% των δραστικών ουσιών των φαρμάκων των μεγάλων πολυεθνικών φαρμακοβιομηχανιών (όχι των φασονιέρηδων) παράγονται στην Κίνα και τις Ινδίες (Εν. Γαλλικών Φαρ/νίων 2017). ===➩ διακυμάνσεις στην εφοδιαστική αλυσίδα =➩ καθυστερήσεις =➩ ελλείψεις.
Από το 1980, εμείς οι Managers της πολυεθνικής φαρμακοβιομηχανίας (3) είχαμε ως ένα κύριο στόχο: την μείωση των αποθεμάτων και την μείωση του κόστους παραγωγής, ώστε να ανταποκριθούμε στην πίεση του κ.Κ. και του ανταγωνισμού των γενόσημων (τα υποκατάστατα του Porter). Πολλές φορές τα γενόσημα είναι παραγωγή της ίδιας πολυεθνικής όπως εκείνα της Viatris [mylan + Upjohn (Pfizer] και όχι απαραιτήτως της Teva (Israel), ή της Sun pharma (India).
Όλο αυτό το σύστημα: κοινωνικό Κράτος – παραγωγή-διάθεση – φαρμακοβιομηχανίες, και την αλληλεπίδραση τους προκαλεί παράλληλα σημαντικές ελλείψεις σε όλη την ΕΕ, τώρα και πολλά χρόνια, φαρμάκων όπως πχ. εκείνα με δραστική ουσία την Amoxicillin και την Paracetamol.
Η αύξηση των αποθεμάτων σε όλη την αλυσίδα της παραγωγής και διάθεσης φαρμάκου, όπως και η μετεγκατάσταση (2) της φαρμακοβιομηχανίας στην ΕΕ, προϋποθέτει την συστηματική αύξηση της τιμής του, ανάλογα με κάθε αύξηση ενός από τα 17 στοιχεία της δομής του κόστους παραγωγής και διάθεσης του.
Επίσης για τις ελλείψεις φαρμάκων συνέβαλε και το Covit. Με τον δραστικό περιορισμό των μετακινήσεων και των επαφών, την ηγινη που εφαρμόσθηκε, πολλά φάρμακα δεν είχαν ζήτηση γιατί η ανάλογη ασθένεια υιικής παθολογίας μειώθηκε ραγδαία. Και σε πολλές περιπτώσεις σταμάτησε η παραγωγή τους. Η επανεκκίνηση της παραγωγής απαιτεί προετοιμασίες και χρόνο ==➩ Έλλειψη έως ότου ομαλοποιηθεί η παράγωγη και η διάθεση τους.
Ένας άλλος παράγων που συνέβαλε στην έλλειψη σκευασμάτων είναι η κατανάλωση ή μη των γενοσήμων. Η Γερμανία έχει λιγότερες ελλείψεις από την Γαλλία . Στην 1η χρησιμοποιούν 80% γενόσημα, στην 2η , 50% . Στην Ελλάδα μια μελέτη της Σχολής Δημόσιας Υγείας προσδιορίζει την κατανάλωση γενοσήμων στο 35%. Σε αυτή την τελευταία περίπτωση έχουμε μεγάλες ελλείψεις, λόγω των στρεβλώσεων για την μη χρήση γενοσήμων.
Στα 10 χρόνια όπου διοικούσα δημόσια νοσοκομεία, αλλά και στα 5 στον ιδιωτικό τομέα, χρησιμοποιούσαμε συστηματικά γεννόσημα. Με αποτέλεσμα την μείωση του κόστους για να ανταποκριθούμε στις αιτήσεις του ΥΥΚΑ και των ασφαλιστικών εταιρειών.
Λόγω των τεραστίων ποσών που χρειάζεται το κοινωνικό Κράτος για την Υγεία: Hi Tech προσωπικό, συνεχείς βιοιατρικές ανακαλύψεις και τεχνολογίες θεραπείας, κ.α. τίθεται επιτακτικά μια πραγματικά ΕΕ. Οι διαπραγματεύσεις θα αφορούν 450 εκ. ανθρώπους και 15.000 νοσηλευτικά ιδρύματα!!!!!
ΕΕ τουλάχιστον στην Υγεία για να μην κατάρρευση όλο το πολιτικό και θεσμικό σύστημα των ευρωπαϊκών χωρών, χωρίς να προβάλλεται το δήθεν εθνικό συμφέρον ως πολιτική δράση και ως κάλυψη της ανικανότητας οικονομικής διοίκησης ορισμένων κρατών. Εάν δεν θέλουμε την για πάντα υποτέλεια της ΕΕ στις ΗΠΑ (όπως με τα εμβόλια του Covit 19) ή σε άλλη ‘’δύναμη’’.
*Ο Μανώλης Ντουρουντάκης είναι
τ. διοικητής Βενιζελείου Νοσοκομείου
τ. Γ.Δ. Ανάπτυξης του δ.θ.κ.α. Υγεία α.ε.
DEA Scs Sociales- Univ. Paris 5
DEA Econ. Univ. Paris 1
MBA Univ. Paris 1
1-Όπως γράφει στο δελτίο της η ένωση γαλλικών φαρμακοβιομηχανιών για την παγκόσμια βιομηχανία φαρμάκου, 10 μόρια στα 10.000 θα πατενταρίστουν και από αυτά 1 θα εισχώρηση ως φάρμακο στην αγορά. Χρειάζονται από 900 εκ. ως 1,5 δις δολάρια μόνο για την ανακάλυψη ενός νέου φαρμάκου και 12 χρόνια Ε & Α . Για αυτό οι φασονιέριδες δεν ανατρέχουν σε παρόμοιες επενδύσεις.
2- Με απόφαση του Ε. Macron και με αναδιαμόρφωση του κρατικού προϋπολογισμού, νομοθέτησε την μετεγκατάσταση στην Γαλλία της παραγωγής 30 σημαντικών φαρμάκων και δραστικών ουσιών.
3- Το 1987, ως ανώτατο στέλεχος ευρωπαϊκής φαρμακοβιομηχανίας, συμμετείχα στην απόφαση εγκατάστασης της παραγωγής για την νότιο -ανατολική μεσόγειο και τις αραβικές χώρες.. Η επιλογή ήταν μεταξύ 4 χωρών : Αίγυπτο, Ελλάδα, Γιουγκοσλαβία (τότε), Τουρκία. Μετά από πολλές αναλύσεις και μερικούς μήνες εργασιών επιλέχτηκε (δυστυχώς και δικαίως) η Τουρκία λόγω χαμηλών transactional costs (κόστη συναλλαγής- Βλέπε: Coase , Williamson, Arrow) που επηρέαζαν το κόστος και την κερδοφορία.
