» ∆ύο πολύπλοκοι τοµείς της Επιστήµης και της κοινωνικής µας ζωής
Αυτονόητο ότι σε ένα άρθρο σε µια εφηµερίδα, µόνο κάποιες νύξεις των προβληµάτων, στους τοµείς αυτούς, µπορούµε να κάνοµε.
Τελείως επιγραµµατικά θα αναφερθούµε για την ΠΑΙ∆ΕΙΑ σε αυτό που έλεγε ο Αϊνστάιν στους φοιτητές του, ότι στις εξετάσεις τούς έθετε πάντοτε τις ίδιες ερωτήσεις γιατί συνεχώς άλλαζαν οι απαντήσεις!
Για την ΥΓΕΙΑ να αναφέροµε ότι, σπανίως βέβαια, αλλά είναι δυνατόν ένας ασθενής, αφού έλαβε το πιστοποιητικό υγείας από ένα διάσηµο καθηγητή της ιατρικής, να πεθάνει έξω από το ιατρείο του. ∆εν υπάρχουν απλές ασθένειες αλλά άπειρες περιπτώσεις ασθενών που χρειάζονται ειδική περίθαλψη στην ίδια ασθένεια.
∆εν είναι δυνατόν λοιπόν να απαιτούµε άµεση και πλήρη επίλυση των προβληµάτων υγείας και παιδείας, ούτε και να υποσχόµαστε αυτήν την επίλυση.
Αυτό που είναι σίγουρο είναι η ανάγκη για καλύτερη χρηµατοδότηση των τοµέων αυτών από το ∆ηµόσιο. Η βελτίωση των συνθηκών εργασίας και οι καλύτερες αµοιβές των εργαζοµένων στους σπουδαίους για όλους µας τοµείς αυτούς. Επίσης είναι απαραίτητη η αξιολόγηση και ο έλεγχος όλων.
Βέβαια είναι δύσκολη η µεγάλη απαιτούµενη χρηµατοδότηση των τοµέων αυτών, γιατί, ενώ ζούµε µεν γενικά καλύτερα, βρισκόµαστε όµως πλέον στην εποχή της αισχροκέρδειας, του ανεξέλεγκτου ατοµικού πλουτισµού και των δυσθεώρητων ανισοτήτων. Τα δε ∆ηµόσια Οικονοµικά φτωχαίνουν λόγω και της εκτεταµένης φοροδιαφυγής.
Ένα άλλο σπουδαίο θέµα προς διευκρίνιση και αντιµετώπιση είναι οι σχέσεις ∆ηµόσιας Παιδείας και Εκπαίδευσης (∆ηµόσια Εκπαιδευτήρια) µε την Ιδιωτική Παιδεία και Εκπαίδευση (Ιδιωτικά Εκπαιδευτήρια). Επίσης σηµαντικές είναι οι σχέσεις ∆ηµόσιας Υγείας (∆ηµόσια Θεραπευτήρια) µε την Ιδιωτική Υγεία (Ιδιωτικά Θεραπευτήρια).
Σηµαντική είναι η σχέση ∆ηµόσιων και Ιδιωτικών Εκπαιδευτηρίων, ιδιαίτερα στο επίπεδο των Πανεπιστηµίων. Στη ∆ευτεροβάθµια, τα φροντιστήρια είναι δυνατόν, κατά περίπτωση βέβαια, να µας καλύψουν κάποιες ελλείψεις των ∆ηµόσιων Εκπαιδευτηρίων, στο Γυµνάσιο και το Λύκειο. Τα φροντιστήρια πλήττουν τον οικογενειακό προϋπολογισµό και θέτουν το ερώτηµα κατά πόσο η ∆ηµόσια Παιδεία είναι όντως δωρεάν.
Θα µπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι υπάρχει εν τοις πράγµασι µια συνεργασία µεταξύ των ιδρυµάτων αυτών. Άλλωστε τα φροντιστήρια δεν εκδίδουν ούτε βεβαιώσεις ούτε ενδεικτικά σπουδών. Τα αντίστοιχα ενδεικτικά των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων-σχολείων ελέγχονται από Εκπαιδευτικούς του ∆ηµοσίου.
Το µέγιστο θέµα είναι η έκδοση των πτυχίων από τα ιδιωτικά πανεπιστήµια. Τίθενται βασικά ερωτήµατα.
Άραγε υπάρχουν οι απαραίτητες συνθήκες, οι απαραίτητες εγκαταστάσεις, τα απαραίτητα εργαστήρια (φανταστείτε µια καινούρια ιδιωτική ιατρική σχολή, παρά την υπάρχουσα πρόοδο της νέας τεχνολογίας);
Έχοµε ζήσει στο παρελθόν την αµφισβητούµενη ποιότητα ορισµένων πτυχίων από κάποιες ξένες σχολές. Υπάρχει βέβαια και το argumentum a contrario, το εξ αντιδιαστολής επιχείρηµα, ότι αν γίνουν τα ιδιωτικά πανεπιστήµια στην Ελλάδα, πέρα από την εξοικονόµηση πόρων αφού δεν θα σπουδάζουν πολλά ελληνόπουλα στο εξωτερικό, θα έχοµε εµείς την ευθύνη και τη δυνατότητα να ελέγξοµε την ποιότητα των ιδρυµάτων αυτών.
Για τη ∆ηµόσια Παιδεία και Εκπαίδευση δεν πρέπει να ξεχνούµε ότι χωρίς τη ∆ηµόσια Παιδεία και Εκπαίδευση, όπου τα ∆ηµόσια Σχολεία όλων των βαθµίδων εξακολουθούν να λειτουργούν ακόµη και κάτω από ξενική κατοχή και στη διάρκεια των πολέµων, δεν θα υπήρχε η αέναη πορεία της ελληνικής γλώσσας και του ελληνικού πολιτισµού. Υπάρχει άλλωστε µέγιστη οµοιότητα της αρχαίας µε τη νέα ελληνική γλώσσα.
Με αυτή την αέναη πορεία της ελληνικής γλώσσας και του ελληνικού πολιτισµού πετύχαµε την αναγκαία ευρωπαϊκή και διεθνή αναγνώριση, την ίδια την εθνική µας επιβίωση. Χωρίς τη ∆ηµόσια Παιδεία δεν θα υπήρχε η ελληνικότητα και η ίδια η εθνική µας συνείδηση αλλά ούτε και η παγκοσµιότητα και ο διεθνώς αναγνωρισµένος ανθρωπισµός του ελληνισµού µε την ανθρωποκεντρική του φιλοσοφία.
Με την αναγέννηση και τον διαφωτισµό η ελληνική γλώσσα, ο ελληνικός πολιτισµός και η ελληνική φιλοσοφία αγκαλιάστηκαν από τις ευρύτερες ευρωπαϊκές κοινωνίες, ενώ πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες έχουν ελληνικές ρίζες στις λέξεις τους. Σε χώρες δε της Ασίας, όπως στην Κίνα, επιδιώκεται η καθιέρωση της διδασκαλίας της ελληνικής φιλοσοφίας και στη δευτεροβάθµιά τους εκπαίδευση, αφού ήδη διδάσκεται στα Πανεπιστήµιά τους.
Όσον αφορά τη σχέση µεταξύ ∆ηµόσιων και Ιδιωτικών Θεραπευτηρίων, υπάρχει µια de facto συνεργασία µεταξύ τους. Πολλές φορές η σχέση αυτή είναι αµοιβαία συµπληρωµατική.
Παρά τα µεγάλα προβλήµατα χρηµατοδότησης και την ανάγκη βελτίωσης των συνθηκών εργασίας και των αµοιβών των εργαζοµένων, ο µηδενισµός των ∆ηµόσιων Θεραπευτηρίων είναι παράλογος και ανεπίτρεπτος. Όλοι στο τέλος στα ∆ηµόσια Νοσοκοµεία καταλήγοµε στα σοβαρά προβλήµατα υγείας. Τα ίδια τα ιδιωτικά θεραπευτήρια στέλνουν τα σοβαρά περιστατικά στα ∆ηµόσια Νοσοκοµεία.
Τα πολυδιαφηµισµένα πανάκριβα, απρόσιτα για τους πολλούς, ιδιωτικά θεραπευτήρια δεν µπορούν βέβαια να λύσουν τα προβλήµατα υγείας και περίθαλψης του ελληνικού λαού.
Υπάρχει ασφαλώς το θέµα του κατά πόσο είναι δωρεάν η ∆ηµόσια Υγεία, ιδίως όσον αφορά τα χειρουργικά περιστατικά. Οι εργαζόµενοι πάντως σε αυτά επιστήµονες, νοσηλευτικό, διοικητικό και βοηθητικό προσωπικό, στη µεγάλη τους πλειοψηφία, επιδεικνύουν αφοσίωση στο καθήκον, φιλοτιµία και ικανότητα στην αντιµετώπιση των προβληµάτων υγείας του ελληνικού λαού.
Ναι, να αγωνιστούµε για τη βελτίωση των ∆ηµόσιων και Ιδιωτικών Θεραπευτηρίων, για την παροχή καλύτερων υπηρεσιών περίθαλψης σε όλους που το έχουν ανάγκη.
Ο µηδενισµός όµως της ∆ηµόσιας Παιδείας (σχολεία και πανεπιστήµια) και της ∆ηµόσιας Υγείας (∆ηµόσια Θεραπευτήρια) δείχνει µόνο προκατάληψη, που είναι, όπως έχει λεχθεί, χειρότερη από την άγνοια.
*Ο Σήφης Μιχελογιάννης είναι πρώην βουλευτήςΧανίων
