ΔΗΜ. ΣΧ. ΒΡΥΣΩΝ ΑΠΟΚΟΡΩΝΟΥ
Συνεχίζουμε να ταξιδεύουμε…
Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!
«“Σπουδαίοι ταξιδευτές” τα παιδιά, τα φιλαράκια τα καλά, του Δημ. Σχ. Βρυσών Αποκορώνου! Ταξιδεύουν και μας ταξιδεύουν εντός και εκτός Σχολείου. Στον μαγικό κόσμο των γνώσεων, στο ανοιχτό βιβλίο της φύσης, στα διάσελα της ιστορίας… Στο παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον… Μιλώντας για τις δραστηριότητές τους, με τον δικό τους ξεχωριστό τρόπο! “Μικροί ταξιδευτές” ο τίτλος της θαυμάσιας, έγχρωμης 16σέλιδης, μεγάλου σχήματος εφημερίδας που “βγήκε” με το τέλος της σχολικής χρονιάς».
Τα που είχα γράψει πριν από τέσσερα χρόνια (18.8.2018) μεταξύ των άλλων, παρουσιάζοντας στην στήλη το πρώτο τεύχος τής εν λόγω εφημερίδας. Τα επαναλαμβάνω και σήμερα με αφορμή την έκδοση του 4ου τεύχους που κυκλοφορήθηκε με το τέλος της φετινής σχολικής χρονιάς, κι έφτασε πρόσφατα στα χέρια μου. Απ’ αυτό τα κείμενα και οι εικόνες που φιλοξενούνται στη στήλη. Πολλών εύφημων μνειών, άξιοι οι δάσκαλοι του Σχολείου. Mε πρώτο βέβαια τον και τακτικό συνεργάτη της εφημερίδας μας, και εκ των ιδρυτών του Μουσείου Σχολικής Ζωής στα Νεροκούρου, διευθυντή Δημήτρη Καρτσάκη (μαζί με την και σύζυγό του ξεχωριστή δασκάλα Μαρία Δρακάκη) που και βέβαια του οφείλω έναν ξεχωριστό παιδότοπο με αφορμή την πρόσφατη συνταξιοδότησή του…
Καλή συνέχεια στους “Μικρούς Ταξιδευτές” και καλή συνέχεια στον ευρύτερο χώρο της Δασκαλοσύνης, Δημήτρη!
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος
Σημ.: Την υπέροχη σελιδοποίηση και την όλη επιμέλεια του εν λόγω τεύχους, την είχε η Νίκη Ξυφανταράκη! Κι αυτή άξια εύφημης μνείας!
Η κακιά Κοκκινοσκουφίτσα
Μία φορά και έναν καιρό ήταν ένας λύκος που ζούσε μόνος σε μία μεγάλη σπηλιά που εκεί υπήρχε πάρα πολύ χρυσό. Ο λύκος πήγε να κοιμηθεί και ένα κακό παιδάκι πήγε να μαζέψει χρυσό. Ηταν η Κοκκινοσκουφίτσα, ένα πολύ κακό παιδάκι που της άρεσε να κλέβει. Ο λύκος ξύπνησε και πήγε να φάει μανταρίνια από το δέντρο που είχε δίπλα στη σπηλιά. Η κακιά Κοκκινοσκουφίτσα προχώρησε μέσα στη σπηλιά και είδε πολλά μανταρίνια και ένα κρεβάτι. Ηταν βράδυ και η κακιά Κοκκινοσκουφίτσα νύσταζε και κοιμήθηκε στο κρεβάτι του λύκου. Ο λύκος γύρισε το βράδυ και είδε το κακό παιδάκι να κοιμάται στο κρεβάτι του. Ο λύκος φώναζε δυνατά και η κακιά Κοκκινοσκουφίτσα ξύπνησε με τρόμο. Ο λύκος είπε “τι κάνεις εδώ;” Η κακιά Κοκκινοσκουφίτσα είπε “νυστάζω και βρήκα αυτό το κρεβάτι και κοιμήθηκα”. “Καλά δεν πειράζει”, της είπε και της έδωσε να φάει ένα μανταρίνι. Ηρθε η άλλη μέρα και η κακιά Κοκκινοσκουφίτσα έφυγε. Εμαθε πολύ καλά πράγματα από το λύκο. Έγινε καλή Κοκκινοσκουφίτσα και τώρα πια όλη την έπαιζαν. Η Κοκκινοσκουφίτσα πέρασε πολύ πολύ ωραία σήμερα. Τέλος, αυτοί πέρασαν καλά και εμείς καλύτερα.
Δήμητρα Μ.
Ο Καλός Λύκος
και η κακιά Κοκκινοσκουφίτσα
Μία φορά και έναν καιρό ήταν η κακιά Κοκκινοσκουφίτσα και ο καλός ο λύκος. Υστερα ο καλός ο λύκος πήγε να μαζέψει χόρτα για να φτιάξει ντολμάδες και καλιτσούνια, γιατί η γιαγιά του είναι άρρωστη. Καθώς πήγαινε ο καλός ο λύκος άκουσε κάτι πίσω από τους θάμνους. Ο καλός ο λύκος φοβήθηκε και πετάχτηκε η κακιά Κοκκινοσκουφίτσα. Κατόπιν η Κοκκινοσκουφίτσα του επιτέθηκε και μετά ο καλός ο λύκος έτρεξε στη μαμά του. Φώναξε αυτός: “Βοήθεια, Βοήθεια, Βοήθεια” και έφτασε στο σπίτι. Μετά στο τέλος, ο καλός ο λύκος και η κακιά η Κοκκινοσκουφίτσα έγιναν φιλαράκια. Ζήσαμε εμείς καλά και αυτοί καλύτερα.
Ανδρέας
Συνέντευξη με την Άννα Κοντολέων
1) Πώς σας έρχεται η έμπνευση και σκέφτεστε όλα όσα γράφετε στα βιβλία σας;
Η έμπνευση μπορεί να μου έρθει από το οτιδήποτε. Για παράδειγμα, για το πρώτο μου βιβλίο μου ήρθε από μία διαφήμιση σε μία αφίσα.
2) Πώς νιώθετε πού είστε συγγραφέας;
Μερικές φορές νιώθω ανησυχία.
3) Πόσα βιβλία έχετε γράψει μαζί με τον πατέρα σας Μάνο Κοντολέων;
Έχουμε γράψει εννέα βιβλίο.
4) Πώς σκεφτήκατε να γίνεται συγγραφέας;
Ο μπαμπάς μου ήταν συγγραφέας και μου έλεγε ότι θα γίνω και εγώ συγγραφέας, αλλά τότε δεν μου άρεσε και πολύ η ιδέα. Όταν είδα μία αφίσα με μια διαφήμιση, σκέφτηκα να προσπαθήσω να γράψω το πρώτο μου βιβλίο.
5) Πότε γράψατε το πρώτο σας βιβλίο;
Ήμουν 17 χρονών όταν είδα την αφίσα που σας έλεγα και σκέφτηκα μία ιστορία με ένα κορίτσι που ζει στο διάστημα και βλέπει τη Γη από μακριά. Το κορίτσι θέλησε κάποια στιγμή να την πιάσει και όταν το έκανε, είδε πως η Γη ήταν σκονισμένη. Γι’ αυτό, την έβαλε στο πλυντήριο να πλυθεί. Όταν την πλένει, στη Γη συμβαίνει βροχόπτωση και πάει λέγοντας…
Μέσα από διάφορες εικόνες εξηγούνται με αστείο τρόπο διάφορα φυσικά φαινόμενα.
6) Αυτά τα οποία γράφετε, έχουν σχέση με την πραγματικότητα;
Όχι, ιδιαίτερα.
7) Βγάζετε πολλά χρήματα από τη συγγραφή βιβλίων;
Όχι! Παραδείγματος χάρη, αν ένα βιβλίο πωλείται 10€, σκεφτείτε ότι ο συγγραφέας θα πάρει 1€.
Σας ευχαριστώ πολύ!
Ε’ τάξη
**Τα λόγια της συγγραφέα στη συνέντευξη δεν είναι τα ακριβή, καθότι τα παιδιά της έκαναν τις ερωτήσεις αλλά κατέγραψαν τις απαντήσεις σε μεταγενέστερο χρόνο.
Πύργος Αληδάκη
Στον Εμπρόσνερο είχε την κατοικία του, ο Τουρκοκρητικός γενίτσαρος Αληδάκης αγός. Το (1.774) Ελληνες από τα Σφακιά επιτέθηκαν στον Εμπρόσνερο όπου κατάφεραν να εξοντώσουν του Αληδάκη, καθώς και αρκετούς τουρκοκρητικούς. Ο Αληδάκης ήταν ο φοβερότερος γενίτσαρος για να μπορεί να καλλιεργεί την περιουσία του είχε όλους τους κατοίκους δούλους, για να μπορεί να εξασφαλίσει την κυριαρχία του στον Αποκόρωνα και να προστατευτεί από κινήματα εναντίον του.
Χρησιμοποίησε αυτόν τον Πύργο ο οποίος βλέπει όλο τον Αποκόρωνα. Οι ντόπιοι λένε ότι είχε όλη την έκταση που φτάνει το μάτι του από τα «παράθυρα». Η περιουσία του απλωνόταν από τον Βλητέ ως τον ποταμό Μουσέλλα, την Ασή Γωνιά, τον Καλλικράτη και τα Ασκύφου. Επίσης είχε πολλά ακίνητα στην πόλη των Χανίων. Ο πύργος του Αληδάκη είχε στρατιωτικές εγκαταστάσεις, αποθήκες, φυλακές. Αποτελούνταν από 4 θόλους αλλά σώζεται ο ένας. Οι Σφακιανοί μετά την αποτυχημένη επανάσταση του Δασκαλογιάννη το 1770 αισθάνθηκαν την πρόθεση για την εξόντωση του Αληδάκη. Ετσι την Ανοιξη το 1774 τον περικύκλωσαν περιμένοντας τον να βγει στην βεράντα του το πρωί. Το σχέδιο όμως απέτυχε και ο Αληδάκης γλύτωσε.
Την επόμενη μέρα οι Σφακιανοί κατάφεραν να μπουν στον πύργο και με μάχη σώμα με σώμα κατάφεραν να σκοτώσουν όλους τους Τούρκους και τον Αληδάκη. Ο Πύργος λεηλατήθηκε και ο θησαυρός του μεταφέρθηκε στα Σφακιά και μοιράστηκε στους επαναστάτες.
Αργυρώ Παγώνη Δ1
ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ
Μ’ αρέσει με χαμόγελο,
πάντοτε να ξυπνάω
να λέω την καλημέρα μου,
σ’ ανθρώπους που αγαπάω.
Οτι και να χει ο κρητικός,
με λόγια δεν το λέει
με μαντινάδες χαίρεται,
με μαντινάδες κλαίει.
Του χωρισμού τα δάκρυα,
έχουνε πλημμυρίσει
εκειά θα πέσω να πνιγώ,
μία μέρα αν δεν γυρίσει.
Αγγελική Παλιουδάκη Ε’
*****
Όπως σταυρώθηκε ο Ιησούς
και εμείς ακολουθούμε
Μα πως υπάρχει Ανάσταση
δεν πρέπει να ξεχνούμε.
Από τους ανθρώπους δέχτηκες
Χριστέ μου ταπεινώσεις
και όλες τις ανεκτικές
εκείνους για να σώσεις
Πώς να σιμώσω στο Σταυρό
Χριστέ να σ’ αντικρίσω
που νιώθω ότι ’μαι ανάξιος
για να σε προσκυνήσω.
Γιώργος Νιολάκης Ε’
******
Οσα κι αν κάνω όνειρα
και ότι στην άμμο χτίζω
με μια φουρτούνα τα χαλάς
μα εγώ ακόμα ελπίζω…
ότι σ’ αγαπώ.
Οταν φεύγει
ο αδερφός μου στο στρατό
θα του γράψω ένα γράμμα
που μέσα θα έχει μόνο φιλιά
και άλλο πράμα.
Παύλος Ηλιάκης Ε’
******
Ο κρητικός όντε πονεί,
τον πόνο κάνει πέρα
κι από τη μπάντα τση καρδιάς,
σας λέει καλημέρα.
Πονώ, πονείς, πονείς, πονεί,
πονώ, πονείς, πονούμε
έλα να πάμε στο γιατρό,
μαζί να γιατρευτούμε.
Ωσά το νέο δάσκαλο,
που περιμένει θέση
ετσά νυστάζει κι ο Ηρακλής
και θέλει να πά να θέσει.
Οντε τροζοί θα σμίξουνε,
καλιό σου να μην μπλέξεις
γιατί θα βρεις και ‘συ μπελά
και αντε να ξεμπλέξεις.
Από την πόρτα σου περνώ
και τρέχω με διακόσια
γιατί ‘ναι ναρκοπέδιο
τση πεθεράς σου η γλώσσα.
Γιάννης Βρουβάκης Ε’
