Καλοί µου φίλοι,
καλό Σαββατοκύριακο!
Για την άνοιξη, µε ιδιαίτερη αναφορά στον Μάιο ο λόγος στον σηµερινό, πρώτο µεταπασχαλινό Παιδότοπο από τα παιδιά της Ε΄ τάξης ∆ηµ. Σχ. Βαρυπέτρου, στον απόηχο του εορτασµού της Λαµπρής και της Πρωτοµαγιάς. Μου άρεσαν πάρα πολύ οι εργασίες τους όπως βέβαια και το εισαγωγικό κείµενο της δασκάλας τους, της άγνωστης µου προσωπικά Καλοµοίρας – ∆έσποινας Αραπάκου. Κατά τη δασκάλα και οι µαθητές της… Πολύ σας ευχαριστώ, καλά µου Πεµπτάκια και καλή µου συναδέλφισσα! Όπως βέβαια και τον εκ των διαχρονικών στυλοβατών του Παιδότοπου καλό µου φίλο, διευθυντή τους απ’ τη φετινή σχολική χρονιά, Βαγγέλη Παγωνίδη.
Σας χαιρετώ µε αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος – λογοτέχνης
Περίµενα, περίµενα την Άνοιξη να έρθει, \ Το χελιδόνι το µικρό στον ουρανό να παίξει. Τα ήθη και έθιµα της άνοιξης είναι πολλά. Τα «µαρτάκια» τα φορούν τα παιδιά όλο τον µήνα Μάρτιο και σύµφωνα µε την παράδοση µάς προστατεύουν από τον ήλιο. Φτιάχνονται από λευκή και κόκκινη κλωστή, που συµβολίζουν την αγνότητα και τη χαρά αντίστοιχα. Τα «χελιδονίσµατα» είναι ένα άλλο έθιµο κατά το οποίο παρέες παιδιών κρατούν µια ξύλινη χρωµατιστή κατασκευή, στο οποίο υπάρχει ένα οµοίωµα χελιδονιού, που κινείται περιστροφικά. Γυρνούν από σπίτι σε σπίτι στα χωριά, λένε το τραγουδάκι της χελιδόνας και οι νοικοκυρές τα ανταµείβουν µε ξερά σύκα, γλυκά, αυγά κ.α. Το Μάιο την 1η του µήνα βγαίνουµε στην εξοχή, φτιάχνουµε µαγιάτικο στεφάνι και φοράµε- εµείς τα κορίτσια- λουλούδια στο κεφάλι… Ο Μάιος είναι µήνας της Άνοιξης, της φύσης και της νιότης, των χρωµάτων και των λουλουδιών…Είναι ο µήνας της ζωής….
ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΑΪΤΖΑΚΗ
Άνοιξη… Η εποχή που έρχεται µετά τον χειµώνα και αλλάζει χρώµα στο κάδρο της ζωής µας… Και ο Μάιος είναι κυριολεκτικά ο µήνας της Άνοιξης….Το µουντό γκρι γίνεται έντονο κίτρινο, κόκκινο, πράσινο, µπλε… Γεµίζει τους ανθρώπους µε χαρά και αισιοδοξία! Αµέτρητοι είναι οι καλλιτέχνες, που την ύµνησαν και τα έργα τους έµειναν στην ιστορία. Οι µαθητές της τάξης µας σαν άλλοι καλλιτέχνες δηµιούργησαν στην τάξη δικά τους τραγούδια και ζωγραφιές για την άνοιξη, ακούγοντας ταυτόχρονα έργα µεγάλων ποιητών, όπως ο Οδ. Ελύτης, που έγραψαν πως «…Αν δεν κουβαλάς την Άνοιξη µέσα σου, πρέπει να µάθεις να την χτίζεις. Από το χειρότερο σκοτάδι στο πιο λαµπερό φως.[…] Και µη στενοχωριέσαι αν ξαφνικά χαθεί ή απλά δεν σου έρθει. ∆ιότι, την Άνοιξη αν δεν την βρεις, την φτιάχνεις» (Εκ του πλησίον, 1998)
ΚΑΛΟΜΟΙΡΑ – ∆ΕΣΠΟΙΝΑ ΑΡΑΠΑΚΟΥ, δασκάλα Ε’ τάξης
Ρόδα και τριαντάφυλλα
Η άνοιξη ανθίζει
Τις οµορφιές του ο Θεός
Σ’ αυτήν έχει χαρίσει
Καλώς τηνε την Άνοιξη
Με τα πολλά τα ξόµπλια
Λογής λογής τα λούλουδα
Σ’ αυλές και περιβόλια
Τα κρύα επεράσανε
Τα χιόνια έχουν φύγει
Τα χελιδόνια ήρθανε
Και η Λαµπρή µυρίζει
Ο Μάης µε τριαντάφυλλα
Μ’ όνειρα ποτισµένα
Και µε αγάπης µυρωδιά
Είναι παντού στρωµένα.
Η χειµωνιά επέρασε
Κι ήρθε η λαµπρή η µέρα
Πολλοί ξεφαντωθήκανε
Με µια καλή παρέα
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΓΚΑΤΖΙΑΣ
Η Άνοιξη είναι µία από τις τέσσερις εποχές του χρόνου, ανάµεσα στον χειµώνα και το καλοκαίρι. Το όνοµά της σηµαίνει άνοιγµα, γιατί κατά τη διάρκειά της «ανοίγουν» τα λουλούδια, τα φυτά, τα δέντρα, τα πουλιά και τα ζώα που βρίσκονταν µέχρι τότε σε χειµερία νάρκη. Πολλοί λαοί γιορτάζουν τον ερχοµό της άνοιξης µε διάφορες τελετές για να καλωσορίσουν τον ερχοµό της. Στην Ελλάδα την Πρωτοµαγιά, που είναι η κυρίαρχη γιορτή της Άνοιξης, φτιάχνουµε ένα στεφάνι από λουλούδια της περιοχής µας, το οποίο κρεµάµε στην πόρτα των σπιτιών µας, για να διώξουµε το κακό. Τα στεφάνια παραµένουν στις πόρτες των σπιτιών µέχρι την παραµονή του Άγιου Ιωάννη του Θεριστή (Κλήδονα) στις 23 Ιουνίου, οπότε και καίγονται, για να δοθεί το επίσηµο ξεκίνηµα του καλοκαιριού µε το θερινό ηλιοστάσιο.
ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ, ΑΛΕΞΑΝ∆ΡΟΣ ΤΖΩΡΤΖΑΚΗΣ
Όλες µ’ αρέσουν οι εποχές
Μα µία ξεχωρίζει
Η Άνοιξη που ο κήπος µας
Μοσχοβολά κι ανθίζει!
Από τον κήπο της καρδιάς
Λουλούδια θα µαζέψω
Και στο Βαρύπετρο ευθύς
Να ‘ρθω για να το πέψω
ΙΑΚΩΒΟΣ ∆ΕΛΑΚΗΣ
Περπατώ, περπατώ στο δάσος… όµως δεν φοβάµαι γιατί είναι Άνοιξη. Ο λύκος δεν είναι πια εδώ, το σκοτάδι έφυγε και δεν το φοβάµαι πια! Περπατώ, περπατώ στο δάσος… να κόψω µερικά λουλούδια για δώρο στη µαµά µου, γιατί είναι πια Άνοιξη!
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ – ΕΥΜΕΝΙΟΣ ΑΝ∆ΡΟΥΛΑΚΗΣ
Ήρθε πάλι η άνοιξη
Ήρθαν και τα λουλούδια
Πράσινα η γη φορεί
Και ανθίζει το κλαρί
Και παντού χαράς χοροί
Και χαράς τραγούδια.
Έλιωσαν στις κορυφές
Των βουνών τα χιόνια
Άνοιξε η τριανταφυλλιά
Ήρθαν πάλι τα πουλιά
Ήρθαν και τ’ αηδόνια.
Όλη η πλάση γέµισε οµορφιές και κάλλη
Τραγουδήστε την παιδιά µε χαρούµενη καρδιά
Πριν µαράνει τα κλαδιά ο χειµώνας πάλι.
ΜΑNΩΛΗΣ – ΡΑΦΑΗΛ ΤΣΙΚΟΥ∆ΑΚΗΣ
Ανοιξούλα,
ξανθούλα, οµορφούλα
Για αντάµωσε
να σε χαρώ!
Σαν την Άνοιξη θαρρώ
Τον χειµώνα δεν εσκέφτοµαι
Γιατί την άνοιξη µπορώ
Όλη τη µέρα να γυρνώ!
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΝ∆ΗΛΙΕΡΑΚΗΣ
Στην αγκαλιά η άνοιξη
Ανθεί και λουλουδίζει
Κι ας χειµωνιάζει κι ας βροντά
Κι ας βρέχει κι ας χιονίζει.
Η άνοιξη το όνοµά
Το πήρε µοναχή της
Γιατί τα δέντρα ανθίζουνε
Μέσα στην εποχή της.
Το Μάιο τον λαχταρώ
Και τόνε περιµένω
Κάθε στιγµή Πρωτοµαγιά
Στεφάνι πάντα πλέκω
Οι δυσκολίες είναι πολλές…
Παλεύω… δε σωπαίνω…
Και το κεφάλι µου ψηλά
Σηκώνω κι ανασαίνω.
ΣΤΕΛΛΑ ΛΕΒΕΝΤΑΚΗ
