Καλοί µου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!
Προπαραµονή της µεγάλης εθνικής µας εορτής, της 28ης Οκτωβρίου 1940 και σ’ αυτήν είναι αφιερωµένος ο σηµερινός Παιδότοπος. Να ‘ναι καλά η δασκάλα της Ε’ τάξης του ∆ηµοτικού Σχολείου Βαρυπέτρου, Αναστασία Κοκµοτού, µε τους µαθητές της και βέβαια ο και καλός µου φίλος διευθυντής του, Βαγγέλης Παγωνίδης, για τη συνεργασία. Της ∆ασκάλας ο τίτλος, ένας τίτλος που τα λέει όλα. Στο ΟΧΙ του 1940 αναφέρεται στο εισαγωγικό της κείµενο αυτή, στα ΟΧΙ που πρέπει να λέµε σήµερα στέκονται τα παιδιά, προφανώς ύστερα από µεγάλη συζήτηση που έγινε στην τάξη.
Συγχαρητήρια καλή µου συναδέλφισσα! Να χαίρεσαι τα Πεµπτάκια σου και να σε χαίρονται!
Σας χαιρετώ µε αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος – λογοτέχνης
ΤΟ “ΟΧΙ” ΤΟΥ 1940
Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος γιορτάζουµε το ΟΧΙ των Ελλήνων στην απαίτηση των Ιταλών να εισέλθει ο ιταλικός στρατός στη χώρα µας. Ίσως σε κάποιους να φαίνεται παράδοξο ότι δε γιορτάζουµε την απελευθέρωση της Ελλάδας από τους Γερµανούς τον Οκτώβριο του 1944 ή τη λήξη του Β΄ παγκοσµίου πολέµου, αλλά την έναρξη ενός πολέµου, του ελληνοϊταλικού. Όχι γιατί είµαστε πολεµοχαρείς -το αντίθετο µάλιστα- αλλά θαυµάζουµε το θάρρος ενός φτωχού λαού να υψώσει ανάστηµα σ’ ένα κράτος πιο ισχυρό απ’ αυτόν και να πει ΟΧΙ στην παραβίαση των συνόρων και της κυριαρχίας του, ΟΧΙ στη σκλαβιά και την ταπείνωση.
Αντιµετώπισαν τα χιόνια, τη λάσπη, τις ατέλειωτες πορείες, τις ψείρες και τον ίδιο τον θάνατο. Μα δεν ήταν µόνο αυτοί που πολεµούσαν αλλά κι αυτοί που έµειναν πίσω µε τη σκέψη τους και την αγωνία. Και παρ’ όλο που οι οικογένειες αυτών που “έφυγαν”, έζησαν την υπόλοιπη ζωή τους σε πένθος, κανείς ποτέ δεν αµφισβήτησε αυτό το ΟΧΙ. Γνήσιοι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων που είπαν ΟΧΙ στη µεγάλη περσική αυτοκρατορία και των αγωνιστών του 1821 που ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣΑΝ και διεκδίκησαν την ελευθερία τους µε το σπαθί και το τσεκούρι.
Ο ακαδηµαικός ∆. Καµπούρογλου έλεγε ότι όλα τα έθνη πρέπει να κοιτούν εµπρός εκτός από τους Έλληνες που πρέπει να κοιτούν πίσω. Τα γεγονότα της ιστορίας µας “γράφουν” µέσα µας και µας δίνουν παραδείγµατα για το πώς πρέπει να συµπεριφερόµαστε και στην προσωπική µας ζωή.
Σήµερα η εξέλιξη της τεχνολογίας είναι ταχύτατη και αλλάζει διαρκώς η καθηµερινότητά µας. Οι προκλήσεις είναι πολύ διαφορετικές αυτή την εποχή για τους νέους και τα παιδιά, προκειµένου να κρατήσουν την ανθρωπιά τους και να µην αλλοτριωθούν, αλλά και να είναι πάντα έτοιµοι ώστε να µην παρασυρθούν από τις κάθε λογής σειρήνες. Ο σκοπός της οικογένειας πρώτα και του σχολείου στη συνέχεια είναι να διαπλάσει την ψυχή των παιδιών και να την θωρακίσει. Να γνωρίζουν πού πρέπει να πουν ΝΑΙ και πού ΟΧΙ.
Η δασκάλα της Τάξης Αναστασία Κοκµοτού
ΤΑ ΟΧΙ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ
Στις 28 Οκτωβρίου 1940, ξηµερώνοντας ∆ευτέρα, στάλθηκε σήµα ότι οι Έλληνες είπαν ΟΧΙ στους Ιταλούς κι έτσι ξεκίνησε ο πόλεµος. Όλοι οι Έλληνες στρατιώτες πολέµησαν σαν λιοντάρια στα βουνά της Πίνδου για την ελευθερία της πατρίδας τους και τα κατάφεραν. Όπως κι αυτοί τότε, έτσι κι εµείς σήµερα πρέπει να πούµε ΟΧΙ στη βία, ΟΧΙ στα ναρκωτικά, ΟΧΙ στην αδιαφορία.
∆ανάη Αλυγιζάκη
∆εν είναι ένα ΟΧΙ που θα πούµε στη ζωή µας. Είναι πολλά. ΟΧΙ στον πόλεµο. ΟΧΙ στα ναρκωτικά. ΟΧΙ στην κακοποίηση.
Κάλλια Αποστολάκη
Στους Ολυµπιακούς αγώνες το 1946, στη Βοστώνη, ο Στέλιος Κυριακίδης κέρδισε το χρυσό µετάλλιο στον Μαραθώνιο. Έτρεξε µε δική του ευθύνη γιατί οι Αµερικάνοι γιατροί, αφού τον εξέτασαν, είπαν ότι θα πεθάνει αν τρέξει 42 χλµ. (Είχε ταλαιπωρηθεί το σώµα του από την πείνα και την ασιτία στη διάρκεια της Κατοχής.) Ο εκφωνητής το γνώριζε αυτό και έκπληκτος φώναζε από τα µεγάφωνα ότι κέρδισε αυτός ο πεινασµένος που ήρθε από τη χώρα των τρελών. Γιατί τρελούς θεωρούσαν τους Έλληνες που τόλµησαν και πολέµησαν τους Ιταλούς και αργότερα τους Γερµανούς. Πολλοί που είχαν κερδίσει χρήµατα από τα στοιχήµατα που είχαν βάλει, έτρεξαν κοντά στον Έλληνα και του τα πρόσφεραν. Ο Στέλιος Κυριακίδης δε δέχτηκε –αν και τα είχε ανάγκη- είπε ΟΧΙ και τους απάντησε: “Εγώ έτρεξα για όλους τους πεινασµένους Έλληνες κι ΟΧΙ για χρήµατα.” (Αυτή η ιστορία µας αρέσει πάρα πολύ.)
Ελπίδα Γιανναράκη, Στέφανος Παπανικολάου, Γιώργος Αποστολάκης
∆εν είµαστε αδιάφοροι όταν συµβαίνει κάτι άσχηµο στους άλλους. Το σταµατάµε αµέσως. Αυτό θα θέλαµε να κάνουν κι οι άλλοι σε µας.
Μαρία Γαλανάκη, Βαλεντίνα Μπαλαντινάκη
Οι Έλληνες είπαν δύο ΟΧΙ τότε: στους Ιταλούς και τους νίκησαν και στους Γερµανούς και τους καθυστέρησαν. Μας νίκησαν αλλά όχι εύκολα.
Μανώλης Κλειδουχάκης
ΟΧΙ στο αλκοόλ, ΟΧΙ στην απρόσεκτη οδήγηση. ∆εν πίνουµε όταν πρέπει να οδηγήσουµε γιατί πολλά ατυχήµατα έχουν γίνει και σκοτώνονται πολλά νέα παιδιά. ΠΡΟΣΟΧΗ. Και πρέπει να έχουµε δίπλωµα.
Βασιλική Κυπραίου
ΟΧΙ στην κακοποίηση των ζώων. Τα προστατεύουµε και τα αγαπάµε.
Κατερίνα Σηφάκη,
Προκόπης Χατζηµιχελάκης
ΟΧΙ στη σωµατική και στη λεκτική βία. Αγαπάµε το σώµα µας και τη ψυχή µας και δεν επιτρέπουµε σε κανέναν να µας πληγώσει.
ΕµιλιάνοΤούσα, Κατερίνα Τουρνά
ΟΧΙ στους εθισµούς και στις εξαρτήσεις. ΝΑΙ στην εκπαίδευση και στη γνώση. Όταν γνωρίζουµε έχουµε το θάρρος να πούµε ΟΧΙ εκεί που πρέπει και να µη σκύβουµε το κεφάλι.
Άρτεµις Κανδυλάκη, Μαρία Κουρνιδάκη
