Ελένη Τσικρητέα – Χωρεάνθη και Μάριον Χωρεάνθη
Καλοί µου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!
Ποιήµατα για παιδιά αλλά και για όλες – όλους, όσες και όσοι αισθάνονται παιδιά, διανθισµένα µε σχετικές ζωγραφιές, στον σηµερινό τελευταίο φετινό αυγουστιάτικο Παιδότοπο.. Να ‘ναι καλά η γνωστή στους αναγνώστες της στήλης, δασκάλα – πολυγραφότατη συγγραφέας Ελένη Τσικρητέα- Χωρεάνθη (η κορυφαία για µένα εν ζωή Ελληνίδα ποιήτρια) που ανταποκρίθηκε στην πρότασή µου και µου τα έστειλε µαζί µε τις υπέροχες σχετικές ζωγραφιές τής και επίσης συγγραφέα κόρης της Μάριον Χωρεάνθη. «Όταν το πρωί ξυπνώ/ µ’ ένα όνειρο τερπνό/ είναι θαύµα», µας λέει στους τρεις πρώτους στίχους του πρώτου ποιήµατος της η Ποιήτρια µας…
Σας χαιρετώ µε αγάπη όλους!
Να περνάτε καλά!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος – λογοτέχνης
Σηµείωση: Κλειστός ο Παιδότοπος για τα τρία επόµενα Σάββατα. Καλή αντάµωση το Σάββατο 21 Σεπτεµβρίου!!
Η ζωή είναι το θαύµα
*
Όταν το πρωί ξυπνώ
µ’ ένα όνειρο τερπνό
είναι θαύµα
Όταν βλέπω στο βουνό
τ’ άστρι τον Αυγερινό
είναι θαύµα
Σαν ξυπνάει το πουλί
κι αρχινάει να λαλεί
είναι θαύµα
*
Και ο ήλιος όταν βγει
νυσταγµένος την αυγή
είναι θαύµα
κι όταν δύει τη νυχτιά
µες σε χρώµατα µαβιά
Είναι θαύµα
κι όταν πέφτει η βροχή
και ποτίζεται η γη
είναι θαύµα
*
Το φτεράκι του πουλιού
το χεράκι του παιδιού
είναι θαύµα
Το κεράκι που φωτάει
το σποράκι που πετάει
είναι θαύµα
Όταν τρέχει το νερό
που κυλάει σαν τον καιρό
είναι θαύµα
*
Τ’ αεράκι όταν φυσά
σε φυλλώµατα χρυσά
είναι θαύµα
Κι όταν πέφτει σιωπή
απαλά σ’ όλη τη γη
είναι θαύµα
Πώς κρατιέται η ζωή
πάνω στη µικρή µας γη
είναι το θαύµα
*
*9. 5. 2024*
Στη µάνα
*
Με γέννησες και µ’ έκανες να νιώσω
χαρά στην αγκαλιά σου περισσή.
Λαχτάραγες µε πόθο να τρανώσω
µεγάλωνες µε µένανε κι εσύ.
*
Ξηµέρωνες γυρτή στο προσκεφάλι
πονούσες για τον πόνο µου διπλά,
γινόταν η χαρά σου πιο µεγάλη
σαν µοίραζα µαζί σου τόση δα.
*
Μεγάλωσες , µα άσπρισες, καηµένη,
τα χρόνια σου αλλάξαν τη µορφή.
Μανούλα µου, γλυκιά, αγαπηµένη,
παιδούθλα κάποτ’ ήσουν ροδαλή.
*
Μανούλα, στην αγάπη µου σε κλείνω
σφιχτά µες την καρδιά µου σε κρατώ.
Θα λέω µέχρι την ύστερη πνοή µου
τ’ ολόθερµο σε σένα “ευχαριστώ”.
Θαλασσινό
*
Το θαλασσινό πουλί
πόσες γλώσσες δεν λαλεί,
το θαλασσινό τ’ αέρι
πόσα µυστικά δεν ξέρει.
*
Καραβάκι, καραβάκι,
µε το κάτασπρο πανάκι,
πού σε πάει τ’ αεράκι
στο θαλασσινό βραδάκι;
*
Το θαλασσινό τ’ αέρι
θα µε πάει σε ξένα µέρη.
Θα µε πάει και θα µε φέρει.
Πού; Κανείς δεν θα το ξέρει!
*
Το θαλασσινό πουλί
πόσα ξάρτια δεν φιλεί,
πόσα χρόνια δεν αντέχει
την αγάπη ν’ απαντέχει.
*
Πόσα µυστικά δεν ξέρει
το θαλασσινό τ’ αέρι.
Πόσες γλώσσες δεν λαλεί
το θαλασσινό πουλί.
Ανοιξιάτικο
*
Παίζει τ’ αγέρι του βοριά
στου νου µου τη φυρονεριά
κι ανηφορίζει µου το πνεύµα
µέσα στης άνοιξης το ρεύµα.
*
Ραγίζει η δρόσο στ’ ακροκλώνι
-καηµός των φύλλων που φουντώνει-
φωλιάσαν οι κορυδαλλοί
κάτω απ’ της χλόης το χαλί.
*
Το βέλος του φωτός περνά
µέσ’ απ την πάχνη αποσπερνά
ως χάδι- η ευχή να πάρει-
κι έχει δακρύσει το χορτάρι
*
Τρεµίζει των πουλιών η τρίλια
µες σα φυλλώµατα τ’ ανήλια
κι ανέµισε το καρδιαχτύπι
ωσάν την τρυφερή τους λύπη…
*
Φυσά τ’ αγέρι του Βοριά
στου κόσµου την ανηφοριά
και βλεφαρίζει µου το νεύµα
ωσάν της άνοιξης το ρεύµα…
Φεγγαράκι
*
Ολοστρόγγυλο µε χάρη
βγήκε από ψε το φεγγάρι.
Πάνω σε αργυρό στρατί
στα ουράνια περπατεί
*
Σαν λυχνάρι τρεµουλιάζει
και τ’ αχνό του φως σταλάζει.
Πώς φοβάµαι µη χαθεί
στο πηγάδι το βαθύ.
*
Κι όπως τη δροσιά του χύνει
και τήνε ρουφούν οι κρίνοι
κι όπως περπατάει στη γη
το καλώ µες τη σιγή:
*
Έλα κάτω, φεγγαράκι
µπες απ’ το παραθυράκι
σίµωσε στο κρεβατάκι
στου παιδιού το κεφαλάκι.
*
Φέρε στα µικρά του χέρια
του Θεού τα πεφταστέρια
και στην άσπρη του ποδιά
φέρε χίλια δυο πλουµιά.
*
Μέρωσέ µου το λιγάκι
το µικρό µου το παιδάκι,
κοίµισε και το πουλί
που κουρνιάζει στη σκεπή.
*
Έλα κάτω, φεγγαράκι,
να σε πάει το νεράκι
στα λουλούδια να σε πιούν
και τραγούδι να σε πουν
*
Έλα στου παππού τον κήπο,
κόψε ρόδι, πάρε σύκο,
κρύψου στην τριανταφυλλιά,
χρύσωνε την κερασιά.
*
Φέξε στου µατιού την άκρη,
δες του πόνου µου το δάκρυ
που κυλάειστο µάγουλό µου
και ραγίζει το µυαλό µου.
*
΄Ισως γίνει µια βροχούλα
µε τα δάκρια ως την αυγούλα
να σταλάξει σιγανά
στων ανθρώπων την καρδιά
*
να µερώσει τη βουλή τους
την τρισάθλια βούλησή τους
που ρηµάζουν τους λαούς
µε σκληρούς αφανισµούς
*
κι απέ, φως µου, για καλό σου
γύρισε στον ουρανό σου.
Φώτιζε από κει τη γη
στου Θεού την προσταγή.
*
Μην αφήσεις να σε κάνουν
βόµβες για να µας ξεκάνουν
του καιρού οι δυνατοί
που παιχνίδι έχουν τη γη.
*
Φέγγε την αγάπη µόνο
-µες τη νύχτα πώς κρυώνω –
που µερεύει τα στοιχειά
κι οµορφαίνει τη νυχτιά.
*
Παλαιό Φάληρο,
1 Αυγούστου 2024
