» Μαρία Βογιατζάκη – Ντούζα
Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατο-Κυριακο-Δεύτερο!
Για τη διπλή γιορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και για την έναρξη της Επανάστασης του 1821 ο λόγος στον σημερινό Παιδότοπο, από τη γνωστή στους αναγνώστες της στήλης Χανιώτισσα πνευματική δημιουργό Μαρία Βογιατζάκη – Ντούζα. Έχει ένα δικό της ξεχωριστό τρόπο να παρουσιάζει με λόγο και εικόνα τα πράγματα η φίλη μου. Πολύ την ευχαριστώ που ανταποκρίθηκε γι’ άλλη μια φορά σε πρότασή μου. Πάντα ωραίες ως Ελληνίδες και ωραίοι ως Έλληνες φίλες και φίλοι! Χρόνια πολλά σε όλους, μικρούς και μεγάλους και ιδιαίτερα στις Ευαγγελίες και τους Ευάγγελους για τη γιορτή τους. Χρόνια πολλά, Ελλάδα!
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος – λογοτέχνης
25η Μαρτίου 1821
Οι Έλληνες χριστιανοί, σ’ όλης της γης το χάρτη,
διπλή γιορτή πάντα τιμούν, στις 25 Μάρτη
Πρώτα τον Ευαγγελισμό της Μάνας Παναγίας
κι ύστερα τον ξεσηκωμό, κατά της τυρρανίας
των Τούρκων,
που μας σκλάβωσαν για τετρακόσια χρόνια,
μα του Έλληνα ο τράχηλος, ζυγό δε θέλει αιώνια
Ως λέει η παράδοση-υπάρχουν αντιρρήσεις-
τον Γερμανό Παλαιών Πατρών στη Λαύρα θ’ απαντήσεις
Το λάβαρο ξεσηκωμού, εκείνος θα υψώσει
κι επαναστάτες, προύχοντες, με λόγια θα εμψυχώσει
Στης Άγιας Λαύρας τη Μονή, πρώτα θα λειτουργήσει
κι ύστερα τους πολεμιστές όλους, θα ευλογήσει
“Ελευθερία ή θάνατος” εφώναξε αντρίκια
και στους ραγιάδες Έλληνες , τους ανάψε τα στήθια,
να πάψουν να ‘ναι υπόδουλοι και να ξεσηκωθούνε
και την πατρίδα λεύτερη πάλι να ξαναδούνε
Κράτησε η Επανάσταση περίπου εννέα χρόνια
κι οι Έλληνες πολέμησαν για λευτεριά αιώνια
Χιλιάδες σκοτωθήκανε ηρωικά στις μάχες
κι έχουμε εμείς ελεύθερες βουνοκορφές και ράχες
Θυμάμαι του Ευαγγελισμού…
Πάντα του Ευαγγελισμού, γυρνώ τον χρόνο πίσω,
νοσταλγικές παλιές στιγμές, στη μνήμη να θυμίσω
Φορώ μαθητική ποδιά, μ’ άσπρο γιακά σαν χιόνι,
λευκή κορδέλα στα μαλλιά και κάτασπρο σοσόνι
Βρίσκομαι στην παρέλαση, τα τύμπανα ηχούνε
κι από τα πεζοδρόμια, όλοι χειροκροτούνε
Όταν τελειώσει η γιορτή,στο σπίτι θα γυρίσω,
της μάνας και του κύρη μου το χέρι θα φιλήσω
Θα κάτσω στο τραπέζι μας, το φτωχικά στρωμένο,
μα -όπως πάντα- όμορφα, πιτήδεια στολισμένο
Με μπακαλιάρο-σκορδαλιά, μοσχοβολά το σπίτι,
π’ η μάνα τα ετοίμασε, σαν τον καλό τεχνίτη
Όλοι μας “και του χρόνου εδώ”, στην προσευχή θα πούμε
και πριν να ‘ρθει το δειλινό,
στη θεία μας τη Βαγγελιώ, θα πάμε να ευχηθούμε
Η σημασία του 1821
Διακόσια τρία χρόνια πέρασαν,απ’ τη χρονιά εκείνη,
που η Ελλάδα θέλησε, ελεύθερη να γίνει
Για χρόνια έμενε πολλά στον Τούρκο σκλαβωμένη,
μα η σπίθα για τη λευτεριά ήταν καλά κρυμμένη
Σιγόκαιγε και φούντωνε σε κάθε ευκαιρία,
ως ο Φεραίος φρόντιζε κι η Φιλική Εταιρεία
Και τόλμησαν οι Έλληνες, λίγοι μα θαρραλέοι
κι άρχισαν Επανάσταση, “τρελούς τους είπαν” λέει,
έλεγ’ ο Γέρος του Μωριά, μα “δίκιο όποιος γυρεύει,
έχει ένα γνωστικό Θεό, για να τον προστατεύει”
Κι όλοι μαζί, απ’ το “εγώ” εις το “εμείς” να πάμε,
ο Μακρυγιάννης έλεγε και όλοι τον τιμάνε
Θα είμαστε ελεύθεροι, αν είμαστε ενωμένοι
μπροστά από κάθε απειλή και όχι ΔΙΧΑΣΜΕΝΟΙ
Πολλοί μαζί σα μια γροθιά τα πάντα κατακτούμε,
μα με διχόνοια μέσα μας ,ποτέ δε θα νικούμε
Φεραίος, Καποδίστριας, Φιλέλληνες με γνώμη,
αν δε μιλούσαν, θα ‘μασταν εις τον ζυγό ακόμη
Η ένδοξη σημαία μας, η γλώσσα, η θρησκεία,
θα ‘χαν χαθεί οριστικά στου χρόνου την πορεία
Να μην ξεχάσουμε ποτέ, τι αξίζει η λευτεριά μας
κι αυτό να το διδάξουμε σ’ εγγόνια και παιδιά μας
Κι ακόμα να τους μάθουμε, όπου κι αν θα βρεθούνε,
πατρίδα, οικογένεια, θρησκεία, ν’ αγαπούνε
Παραμονή Ευαγγελισμού
Παραμονή Ευαγγελισμού κι αν ήρθε παγωμένη,
την Παναγιά δεν έχουμε καθόλου ξεχασμένη,
ούτε και την Πατρίδα μας, τόσων ανδρείων γέννα
και νοερά θα στείλουμε τιμή στο Εικοσιένα
Ήρθανε δύσκολοι καιροί , ξανά να μας ταράξουν,
Μα…
Τον τόπο, την θρησκεία μας ΠΟΤΕ δεν θα πειράξουν
ΠΑΤΡΙΔΑ, ΠΙΣΤΗ, ΦΑΜΕΛΙΑ, τα έχουμε κλεισμένα,
μέσα στα φύλλα της καρδιάς, χιλιοπροστατευμένα..
Αξίες που μέσ’ στην καρδιά, βαθιά έχουν ριζώσει,
δεν το μπορεί κανείς εχθρός, να μας τις ξεριζώσει
Με πίστη, ευθύνη, υπομονή και με περίσσιο θάρρος,
θα διώχνουμε απ’ τους ώμους μας, όποιο μας βρίσκει βάρος.
Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου
Μεγάλη χριστιανική γιορτή κι αργία ξημερώνει,
που ούτε φωλιά τη μέρα αυτή, δεν χτίζει χελιδόνι
Γιορτάζουμε τη Θεϊκή Μεγάλη Αγγελία,
που ο Γαβριήλ Αρχάγγελος έφερε στην Μαρία
[…] Το “μη φοβού” τ’ Αρχάγγελου, Της έδιωξε το φόβο
κι έκλεισε μέσ’ στην σάρκα Της, τον Γιο Θεού και Λόγο,
π’ ήρθε σαν άνθρωπος στη γη και με τον θάνατό Του,
το γένος το ανθρώπινο, έσωσε απ’ το χαμό του
Των χριστιανών τρανή Γιορτή, -Ελλάδας κι άλλου τόπου-
είναι ο Ευαγγελισμός Μαρίας της Θεοτόκου
Την ιστορία αν θάβουμε…
Νιώθω πολύ περήφανη, που είμαι Ελληνίδα,
γιατί έχω την πιο όμορφη και ένδοξη πατρίδα
Όμως θα πω έναν καημό, μπορεί ντροπή και να ‘ναι,
που εθνικές Επέτειους, πολλοί από εμάς ξεχνάνε
Δεν ξέρουν ή δεν μάθανε ποτέ τους ιστορία,
ή…την “παπαγαλίζανε” κάποτε στα σχολεία
Δεν ξέρουν τι γιορτάζουμε στο Έπος του Σαράντα,
μα και του Μάρτη τη Γιορτή, δεν την θυμούνται πάντα
Την ιστορία αν θάβουμε, εμείς και τα παιδιά μας,
δεν θα το νιώσουμε ποτέ, τι αξίζει η λευτεριά μας!
